Morgen is het weer zover. Mijn valies staat klaar: geen bikini, zonnecrème en T-shirts deze keer, maar wel een hoofddoek, wijde, zwarte kledij, en bergschoenen. Bestemming… Afghanistan!

Wat vooraf ging… het slechte nieuwe van een aanslag op de vlieghaven in Kaboel (slik), ongeruste ouders, ongerust vriendje, en één wakkere nacht. Eentje maar… want mijn Afghanistan is niet het Afghanistan van elke dag in het nieuws. Mijn Afghanistan bestaat niet enkel uit bomaanslagen, militairen en taliban. Mijn Afghanistan is ook … het weerzien van mijn vrienden, het ervaren van de ongelooflijke gastvrijheid van de Afghanen en het thuiskomen in ons appartementje daar. Het is het bezoeken van onze projecten en de dagelijkse strijd van zoveel dappere vrouwen die voor ons werken. Het is hun en onze dagelijkse overwinning… op het niets.

U kunt me elke dag volgen via deze blog. Tot gauw!

* Ik ga op humanitaire missie naar Afghanistan met de ngo Mothers for Peace, waarvoor ik al een beetje langer dan een jaar werk. We hebben er landbouw- onderwijs en gezondheidszorg-projecten voor vrouwen in de provincies Kaboel en Bamyan. Dit zal mijn tweede missie naar Afghanistan zijn!*