De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Beste braadkip,

Beste braadkip,

donderdag 13 februari 2020 15:21
Spread the love

Mijn oog viel vandaag toevallig op je, in de gekoelde schappen van het warenhuis. Je lag daar zo bleek en vertrouwd, onverschillig maar ook aandoenlijk, netjes geplastificeerd in dat uiterste hoekje naast je haast exotisch aandoende soortgenoten; gele scharrelkippen, scharrelkippen met zwarte poten, Bresse, Loue en Kemper kippen…
Voor jou geen kleurrijke stickers die je onmiskenbare kwaliteiten en afkomst extra in de verf zetten, geen opsmuk of poespas. Je leek wel een West-Vlaming, zoals je je onzichtbaar probeerde te maken. Ja, je verdween bijna in het niets naast die prijsbeesten die het ver zouden schoppen moest er een wedstrijd voor mooist gepluimde en verpakte kip bestaan.
Dieren wiens kostprijs varieerde tussen de tien en vijftien euro, terwijl jij mee naar huis ging voor slechts 3,28 € voor 1,075 kg.

Ook toen ik al een tijdje weg was, moest ik nog aan je denken. Ik vroeg me af wat voor leven je geleid had. Een leven vol besparingen, denk ik nu.
Op ruimte. Op kwalitatief voedsel. Op verzorging. Op tijd.
In 42 dagen slachtrijp, ongeveer de helft van je duurdere soortgenoten, wiens lot – voor alle duidelijkheid – ook niet om over naar huis te schrijven is.
Je hebt de rit uitgezeten zonder ooit eens een mooie goudkleurige maïskorrel op je menu, zelfs niet op zondag. Zonder ooit te mogen scharrelen in het groen op zoek naar dikke wormen. De buitenlucht heb jij alleen gezien toen je massaal met de vrachtwagen naar het slachthuis werd gebracht, en je bijna door de wind gepluimd werd, onderweg. Voor jou was een normaal bestaan een ver van je ren show. Er zijn misschien nog droeviger manieren om je tijd op aarde door te brengen, maar ik kan er niet meteen eentje verzinnen.

Eigenaardig genoeg liggen je plechtig opgebaarde, buitenissige soortgenoten hier, er ook een beetje dankzij jou. Want doordat vrijwel niemand zelf nog kippen fokt om op te eten maar iedereen op elk moment zijn eigen gepluimde kip wil kunnen kopen, word je met tienduizenden tegelijk gekweekt in gigantische stallen, met meer dan tien kippen op een vierkante meter. Per maand worden er in België momenteel meer dan 25 miljoen kippen geslacht.
De afgelopen jaren waren er verschillende schandalen, onder meer rond besmettingen met salmonella of de campylobacter, en er was de dioxinecrisis. Antibiotica vormt de rode draad in je bestaan. Toch word je af en toe massaal ziek en moet je worden opgeruimd. Mensen willen dan plots iets beters op hun bord. Maar het verstrijken van de tijd zorgt voor vergetelheid, en je blijft de populairste want de goedkoopste.
De consument gaat over lijken.

Arme kip. Voor iedereen een bron van frustratie, niet in het minst voor jezelf. Niemand die iets aan je heeft verdiend. Niemand die een woord van lof voor je over heeft. En zeker niet voor die broze botten en dat droge vlees aan je vormeloze lijf. Jij, de grote ster van de ‘kip aan ’t spit’ carrousels overal ter wereld, waar je in je nakie te bakken hangt, in je eigenste Moulin Rouge. Hier, elke dag in één of ander dorp of stadje, op de markt, of op zondagvoormiddag, in grote winkelmarktwagens op pleintjes.
Vroeger kwam er per week hooguit één of twee keer vlees op tafel, omwille van de dure kostprijs. Maar zelfs wie vandaag het laagste loon verdient, kan daar, met wat er netto overblijft voor een uurtje werk, nog steeds twee braadkippen van kopen. Nee, drie euro en achtentwintig cent, het is echt geen geld voor een hoopje ellende. Ik vraag me af wat je zou doen moest je je leven terug kunnen kopen. Misschien start je wel een low funding campagne op.

Het is bijna niet mogelijk dat je voor iemand iets hebt opgebracht. Ik hoop dat de dag nabij is dat men inziet dat het goedkoper is om je gewoon vrij te laten.
En dat men dan ophoudt met je te kweken. Iets dat niets dan stress heeft gekend, een lijf vol negativiteit, een levend wezen waarvan elke vezel heeft geleden, dat er aanvankelijk uit zag als een kip, dacht als een kip, droomde als een kip maar nooit een kip kon zijn.
Ik wou dat ik je tenminste een aangenaam verblijf in de kippenhemel kon toewensen, maar helaas, de echte hemel is alleen voor mensen.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!