Geachte regering,

Hoeveel dode kinderen heeft u nog nodig? Hoeveel ziekenhuizen moeten er nog worden platgebombardeerd voordat u eindelijk iets anders doet dan lafjes “bezorgdheid” uitspreken? Jullie statements zijn hol. Jullie stilzwijgen is oorverdovend. En jullie passiviteit? Die is dodelijk.

Elke dag dat u zwijgt, sterven er mensen. Elke dag dat u “de situatie nauw opvolgt”, worden er families uitgeroeid. En terwijl jullie je handen wassen in diplomatieke onschuld, wordt daar in Gaza bloed met bloed afgewassen. Dit is geen oorlog meer. Dit is systematisch, doelbewust geweld tegen een weerloos volk. En u kijkt toe.

Wat voor leiderschap is dit? Zijn we zo ver afgezakt dat mensenrechten ondergeschikt zijn aan economische belangen en internationale vriendjespolitiek? Waar is uw ruggengraat, waar is uw menselijkheid? Of zijn die ook gebombardeerd, net als de ziekenhuizen die u weigert te veroordelen?

Stop met het schrijven van zwakke verklaringen. Stop met het verstoppen achter internationale procedures. U bent geen neutrale toeschouwer, u bent een medeplichtige als u blijft zwijgen. De geschiedenis kijkt mee, en zij zal u niet sparen

Wij eisen actie. Nu. Niet morgen, niet als de VS het goedkeurt, niet na een zoveelste “diep bezorgde” verklaring. Nu. Stop de samenwerking met oorlogsstokers. Roep ambassadeurs terug. Leg sancties op. Stuur hulp. Roep dingen bij hun naam: etnische zuivering is geen “complex conflict”. Het is een misdaad. En het is gaande terwijl u toekijkt.

Als u niet handelt, dan bent u geen leider van een democratie. Dan bent u slechts een diplomatieke schaduw, die toelaat dat genocide zich voltrekt, live, voor onze ogen. Dit is geen oproep tot actie. Dit is een schreeuw. Een eis. Van burgers die wél nog durven voelen. Wél nog mens zijn. Doe. Iets. Nu.

Lees hier alle speeches van de avond.