Liefste Ex(xen),
Het vorige weekend werd hier op mijn Italiaanse heuvel stormweer aangekondigd zodat wij besloten een gastronomische driedaagse te houden in eigen huis, alles in het teken van lekker eten en drinken, afgewisseld met filmpje kijken, boek lezen, beetje surfen, bad nemen, bed induiken….kortom, vakantie!
Het deed mij denken aan hoe wij indertijd samen naar La grande bouffe keken –voor mij de eerste keer, voor jou ongetwijfeld de eerste én laatste keer-, toch nog altijd één van de meest memorabele Frans/Italiaanse films.
Het was de eerste keer dat ik de schoonheid van lelijkheid wist te appreciëren en leerde inzien dat het slechte in de mens deel uitmaakt van zijn goedheid of omgekeerd en dat het uiterlijke laagje vernis dikwijls louter dient als camouflage.
Ik veronderstel dat ook jij ondertussen ingehaald bent door de realiteit en jouw naïeve overtuiging dat onze drijfveren hoofdzakelijk ingegeven zijn door de bezorgdheid om het welzijn van onze medemens tot een ver verleden behoort.
Soit, ook wij besloten dus dagen na elkaar ronduit walgelijk veel en vet te eten –het zelfmoorddeel lieten we wijselijk voor wat het was- teneinde ons op die manier ook meer te motiveren voor het soepdieet dat nadien gedurende een week ons leven zou gaan beheersen.
Zou dat een teken van welstand en Westerse vrijheden kunnen zijn, de keuze kunnen hebben als het over voedsel gaat? Hoeveel procent van de wereldbevolking zou de mogelijkheid hebben tot enerzijds op enkele dagen een modaal maandloon op te vreten en te zuipen om dan weer anderzijds een week regime te doen teneinde het lichaam terug te zuiveren dan wel het geweten te sussen.
Kunnen kiezen is ontegensprekelijk een luxe, enkel wie de kans heeft te doen en laten wat hij wil kan in vrije wil beslissen de verworvenheden een tijdje vrijwillig te bevriezen, de grote meerderheid op onze aardkloot heeft die keuzevrijheid niet.
Dergelijke gedachtegangen zijn uiteraard weinig bevorderlijk tijdens een wijnproeverij van enkele Barolo’s maar werden na het derde glas gelukkig terug verdrongen naar het onderbewuste zodat ik quasi ongestoord mijn leventje kon verder genieten, nog everzwijnragout gevolgd door semifreddo met warme bosbessensaus alvorens ik mijzelf zou gaan bestraffen met een dieet.
Na genot de zonde, onvoorstelbaar hoe het ondertussen steeds verder van de realiteit wegglijdende katholieke gedachtegoed in de moderne atheïst ingebakken blijft.
Hopelijk had jij eveneens een lekker weekend of is dergelijke wens met Allerzielen alweer te weinig politiek correct voor jou? Misschien moet ik vragen of de wafelenbak voor Halloween gesmaakt heeft, klinkt moderner en onschuldiger niet?
Always yours,
Wulfy15, de mislukte cynicus