Bart De Wever heeft zich in het verleden naar aanleiding van de staatsgreep van Carles Puigdemont in Catalunya al uitgesproken tegen een strategie die erop neerkomt dat een absolute meerderheid een staatshervorming zou doordrukken. Dankzij Tom Van Grieken staat deze houding vandaag tegenover het beeld van de wekker die tikt.

Volstaat een meerderheid op basis van het kiessysteem om eenzijdig met de democratisch verworven parlementaire meerderheid de onafhankelijkheid uit te roepen?
De partijstatuten van N-VA zijn duidelijk, maar wanneer een democratische meerderheid niet langer rekening houdt met de gevoeligheden in de samenleving leiden eenzijdige meerderheidsbeslissingen onvermijdelijk tot het oppoken van tegen-dynamieken en minstens tot een dualisering in de samenleving.

Bij het ontstaan van het nieuwe liberale België spreken we in de toenmalige  context van 16 jaar Unionisme van conservatieve Katholieken en Liberalen.

Misschien wordt het de harde Vlaamse kern duidelijk als we een vergelijking maken met de Vlaamse rand en het belang van een federale taalwetgeving. De eedaflegging als gemeenteraadslid betekent dat je geen onwettig referendum organiseert en dat de overheid daartegen kan optreden. De individuele burger kan niet aangewezen zijn op een rechtbank om zijn of haar belangen gegarandeerd te zien.

De georganiseerde Vlaamse Beweging vandaag bepleit uitdrukkelijk een volledige identificatie met de Vlaamse Gemeenschap.
Daartegenover veronderstelt de Belgische federale staat een gedeelde identiteit. Je wordt dan Vlaming en Belg. Of Franstalige en Vlaamse Brusselaar, en Belg.

De pin met Belgische vlag op de revers van Georges-Louis Bouchez staat voor een open kijk op de staatshervorming: niets staat voor hem een discussie over efficiëntie of effectiviteit in de weg, tenzij een ideologie die uitgaat van een één-dimensionale identiteit, of die meer liberaal belangen enkel afweegt op een juste retour.
Zijn die twee visies, BDW en GLB, binnenkort verenigd in de nieuwe federale regering?