Naar wekelijkse gewoonte nodigt Ivan De Vadder in zijn programma De Afspraak op Vrijdag drie gasten uit om de wekelijkse actualiteit onder de loep te nemen. Een van die gasten was Bart De Wever, die even zijn ‘’licht’’ liet schijnen op de Israëlische-Palestijnse kwestie…
De uitspraken van De Wever over de erbarmelijke situatie in het Palestijnse grondgebied getuigt in mijn ogen van weinig kennis en een gebrek aan menselijkheid.
Dat De Wever zich andermaal profileert als grote voorstander van Israël valt best wel te begrijpen.
Met Michael Freilich, voormalige hoofdredacteur van Joods Actueel, als lid van de N-VA is het niet verbazend dat er zo een discours wordt gevoerd. Hoewel de Joodse gemeenschap electoraal gezien verwaarloosbaar is, denk ik dat die de mogelijkheid geeft aan een partij zoals de N-VA om al dan niet impliciet de clash der civilisaties te valideren (ik zal bepaalde ongelukkige uitspraken hier achterwege laten).
Het doet me eveneens denken aan de Israëlische eerste minister Benjamin Netanyahu die op een slinkse wijze dikwijls naar 9/11 verwijst zodat de Arabische moslimterrorist gezien moet worden als de gemeenschappelijke vijand van de ‘’beschaafde wereld’’.
Wat me nog sterker opviel is hoe een historicus van opleiding zich meermaals liet betrappen op historische fouten. Uitspraken van Hannah Arendt die uit de context worden gerukt en Xenophon die verkeerd wordt gebruikt (zoals Koert Debeuf het heeft kunnen aantonen) zijn hier enkele voorbeelden daarvan. Tijdens De Afspraak op Vrijdag liet hij zich andermaal goed gaan toen het Israëlisch-Palestijns conflict aan bod kwam.
Het is best wel opmerkelijk hoe vaak in onze ‘’beschaafde’’ Westerse samenleving de nadruk wordt gelegd op de complexiteit van het conflict om de discussie uit de weg te gaan.
Ik zal de complexiteit van de Israelische-Palestijnse kwestie zeker niet ontkennen. Het moet ons evenwel niet beletten om meer duidelijkheid te scheppen over verschillende zaken. Laat ons even drie stellingen nemen die aan bod kwamen en die dus meer nuance en aandacht verdienen.
Stelling 1: Hamas is een terroristische organisatie die Israël constant bestookt met raketten waardoor Israël het recht heeft om zich te verdedigen
Voor alle duidelijkheid is het hier niet de bedoeling om Hamas met de mantel der liefde te bedekken. Die beweging zou echter wel genuanceerder benaderd moeten worden dan het zwart-wit denken waaraan De Wever zich bezondigt. Hij verwijst er namelijk naar dat de internationale gemeenschap Hamas als een terroristische organisatie beschouwt. Dat we naar het internationaal recht verwijzen lijkt me in dit geval niet meer dan logisch. Ik hoop enkel dat die lijn consequent wordt doorgetrokken.
Wat De Wever echter al dan niet bewust vergeet te vermelden is dat Gaza naast de grootste openluchtgevangenis eveneens beschouwd kan worden als het grootste militaire laboratorium ter wereld. Met een van de hoogste bevolkingsdichtheden ter wereld bevindt de bevolking van Gaza zich geïsoleerd in een openluchtgevangenis die weinig perspectieven biedt.
Massawerkloosheid en een sterke afhankelijkheid van Israël die de controle heeft op elektriciteit en de watervoorzieningen zijn er een trieste realiteit. Het komt wel vaker voor dat er meermaals gebruik wordt gemaakt van die situatie om de economie van Gaza lam te leggen.
Zoals reeds vermeld beschouw ik Gaza als het grootste militaire labo ter wereld. Er worden zelfs wapens getest die volgens het internationaal recht het daglicht niet zouden mogen zien. Het gebruik van DIME en witte fosfor tijdens de operatie Cast Lead in 2009 is maar een voorbeeld dat objectief gezien niet goed te praten valt.
De uitzichtloosheid waarin de mensen van Gaza verkeren heeft er immers voor gezorgd dat een organisatie als Hamas zich in Gaza heeft weten te nestelen. Het sociale aspect mag dus niet onderschat worden. Dat verklaart volgens mij waarom Hamas er in 2006 in slaagde de meerderheid van de stemmen te behalen in de Gazastrook.
Het Palestijnse volk heeft zich niet vergist. Het is eerder de erbarmelijke situatie die ze ertoe gedwongen heeft een oplossing in Hamas te zien. Een gewelddadige bezetting gepaard met huisuitzettingen en constante vernedering zullen de zaken er helaas niet op vooruit helpen.
Stelling 2: Israël is de enige democratie in de regio
Alle inzet van Israëlische politici ten spijt, is en blijft Israël in mijn ogen alles behalve een democratie. Uiteraard hangt het ervan af hoe een democratie gedefinieerd wordt. Bij mijn weten staan in een democratie alle burgers gelijk voor de wet, ongeacht hun etnische oorsprong of religieuze overtuiging.
Laat me eerst beginnen De Wever eraan te herinneren dat Israël zich expliciet profileert als een Joodse staat, wat betekent dat er reeds een onderscheid wordt gemaakt tussen Joden en niet-Joden. Sinds de Nakba in 1948 mogen de Palestijnse vluchtelingen niet terugkeren terwijl Joden in het buitenland, die amper een band met Israël hebben, er meteen het staatsburgerschap verkrijgen.
Sinds 1948 zijn er ongeveer 850.000 Palestijnen van hun land verdreven. Daarbovenop worden er verschillende pogingen in Israël ondernomen om de Nakba te doen vergeten (of zelfs te verbieden)…
Ik zal er even de militaire rechtbanken bij nemen die zonder eerlijk proces mensen berechten. Zelfs minderjarigen ontsnappen niet aan zulke wandaden. Decennialang worden mensen uit hun huizen gezet, die vervolgens toegekend worden aan Joodse bezetters.
Dat De Wever de huisuitzetting in Oost-Jeruzalem, Sheikh Jarrah niet veroordeelt getuigt van intellectuele oneerlijkheid en een gebrek aan goede wil.
Die bezettingspolitiek wordt trouwens door de Verenigde Naties veroordeeld.
Op basis van het Internationaal verdrag inzake de bestrijding en bestraffing van de misdaad van apartheid (1973), durf ik gerust beweren dat Israël goed op weg is om een volwaardig apartheidsregime te worden. Hierin wordt vermeld dat het systematisch domineren en vernederen van een etnische groep op zich al beschouwd kan worden als een misdaad tegen de mensheid. Human Rights Watch en Het Rode Kruis hebben er eveneens meermaals naar verwezen.
Zo te zien is dat geen probleem voor De Wever aangezien Palestijnen nu eenmaal cheap en minderwaardig zijn (ironisch bedoeld wel te verstaan)…. Dat hij er desondanks nog in slaagt Israël als een volwaardige democratie te zien, baart me persoonlijk wel zorgen…
Zo kunnen we een tijdje verdergaan: het ontwikkelen van spyware zoals Pegasus die journalisten in toom moet houden, het International Institute for Counter-Terrorism (ICT) dat expliciet meldt hoe er aan censuur wordt gedaan door sociale media ertoe te dwingen content te verwijderen en/of te blokkeren, dokters en verplegers zoals Rouzan al-Najjar die worden doodgeschoten terwijl ze hun werk verrichten etc.
Een democratie onwaardig me dunkt….
Stelling 3: het is zo een complexe situatie dat je er niet meer uitgeraakt. Hoe meer je leest hoe moeilijker het wordt
Uiteraard hangt het ervan af door welke bril je de feiten wilt bekijken. Zoals ik reeds vermeld heb, moet men consequent zijn als men gretig naar het internationaal recht verwijst. De VN beschouwen de bezette gebieden als illegaal, toch weigert Israël zich eruit terug te trekken. Zo complex lijkt me het niet om die bezettingspolitiek te veroordelen…
Hamas als een terreurgroep beschouwen is best wel begrijpelijk al hoop ik dat men hier eveneens de lijn consequent durft door te trekken. Terrorisme moet nu eenmaal bestreden worden. Kan het vermoorden van politieke journalisten, activisten en wetenschappers door Israëlische infiltranten niet beschouwd worden als terrorisme?
Helaas is Israël hier niet aan zijn proefstuk toe. Ghassan Kanafani en Kamel Nasser waren geen mensen die raketten afvuurden, maar eerder invloedrijke en charismatische schrijvers die erin slaagden hun frustraties op een krachige wijze te uiten. De uitgekiende moord op Kamel Nasser wordt uitgebreid besproken in het boek van Amin Maloufs Le Naufrage des civilisations. Lovenswaardig is die operatie alvast niet…
In mijn ogen maakt men het conflict nog complexer door kritiek op de staat Israël gelijk te stellen met antisemitisme. Antisemitisme als chantagemiddel gebruiken lijkt me ongezond, vrij gevaarlijk en intellectueel oneerlijk. Toch zorgt het ervoor dat veel mensen zich het niet meer wagen Israël te bekritiseren. Nick Davies heeft er in zijn alom geprezen bestseller Flat Earth News eveneens naar verwezen.
Door constant rechtszaken aan te spannen tegen critici van de Israëlische staat, slagen de Israëlische bevoegdheden erin journalisten en andere media schrik aan te jagen. Dit chantagemiddel is zo absurd dat zelfs kritische Joden als Norman Finkelstein, Noam Chomsky en Ilan Pappé als antisemieten bestempeld worden. Nu ze de absurditeit daarvan inzagen hebben ze het concept van ‘’self hating Jew’’ uitgevonden…
Zelfs onze Westerse ‘‘beschaafde’’ leiders beschouwen BDS-campagnes (Boycot, Divestment, Sanctions) als het aanzetten tot rassenhaat. In landen als Frankrijk en Duitsland kan je daardoor zelf juridisch vervolgd worden…
Andermaal wil ik benadrukken dat het inderdaad om een vrij ingewikkeld conflict gaat. Dat betekent echter niet dat je als mens het nalaat om onrecht te veroordelen. Het is inderdaad makkelijker om kritiek te uiten op landen als China en Rusland door te benadrukken hoe die landen het niet te nauw nemen met de mensenrechten.
Je hoeft in mijn ogen geen fervente Palestinaverdediger te zijn, maar zorg er toch wel voor dat die selectieve verontwaardiging achterwege blijft van zodra Israël aan bod komt!