Wat Israël uitvoert is geen zelfverdediging. Het is collectieve bestraffing, systematisch, georganiseerd, en moreel onhoudbaar.

Decennia geleden waarschuwde de Israëlische denker Yeshayahu Leibowitz voor het risico van wat hij judeo-fascisme noemde: de morele degeneratie van een volk dat zichzelf buiten kritiek plaatst, en onderdrukking rechtvaardigt in naam van veiligheid. Vandaag lijkt zijn waarschuwing huiveringwekkend actueel.

Wat Israël vandaag doet, biedt een blauwdruk aan andere staten met gelijkaardige ambities

Maar het gevaar reikt verder dan Gaza. Wat Israël vandaag doet, biedt een blauwdruk aan andere staten met gelijkaardige ambities. Neem India, dat recentelijk Pakistan aanviel en water als geopolitiek wapen gebruikte, met schending van internationaal recht. De boodschap is duidelijk: wie hard genoeg toeslaat, en bondgenoten heeft die zwijgen, hoeft geen verantwoording af te leggen.

Als de internationale gemeenschap Israël laat begaan zonder gevolgen, zal dat wereldwijd de rechtsorde ondermijnen. We openen de deur naar een tijdperk waarin onderdrukking genormaliseerd wordt en macht boven recht gaat.

In dit debat klinkt de roep om een tweestaten-oplossing opnieuw. President Macron herhaalt het. Maar laten we eerlijk zijn: zonder gelijke rechten en echte garanties op veiligheid, is dat geen oplossing maar een voortzetting van onrecht in een nieuw jasje. Je lost geen structureel geweld op door het slachtoffer in een ‘vredesakkoord’ te dwingen met de dader.

Daarom is het tijd dat België opstaat met een eigen, geloofwaardige stem

Daarom is het tijd dat België opstaat met een eigen, geloofwaardige stem. Dit is hét moment om trots te zijn op ons parlementaire democratie en rechtstaat. Een model dat imperfect is, maar waar mensen van verschillende talen, culturen en overtuigingen samenleven onder een gedeelde rechtsstaat. Waar compromis geen zwakte is, maar de essentie van democratie.

Ik richt mij in het bijzonder tot premier Bart De Wever, die vaak hamert op de waarde van onze democratie en het belang van onze rechtstaat: laat ons dan ook internationaal die lijn doortrekken. In plaats van Macron te volgen in een visie die geen recht doet aan de realiteit op het terrein, kunnen we tonen dat België een alternatief biedt. Een model waarin complexiteit niet leidt tot segregatie, maar tot samenwerking. Waar mensen niet gescheiden worden door muren, maar verbonden door instellingen, wederzijds respect en gelijkwaardigheid. Dit is het moment om de kant van het licht te kiezen, beter nog, om het licht te zijn!

Dit is geen naïeve droom. Het is een realistisch, haalbaar en noodzakelijk alternatief

Stel je een toekomst voor waarin Palestijnse en Israëlische kinderen samen naar school gaan, elkaars talen leren, elkaars verhalen horen. Waar burgers, ongeacht afkomst of geloof, gelijk zijn in rechten én plichten. Waar veiligheid voortkomt uit rechtvaardigheid – niet uit suprematie.

Dit is geen naïeve droom. Het is een realistisch, haalbaar en noodzakelijk alternatief. Als we dit moment laten voorbijgaan, legitimeren we een gevaarlijk precedent. Maar als we nu handelen, kan België een historische rol spelen.

De wereld kijkt toe. Laten we tonen dat rechtvaardigheid nog bestaat — en dat België niet volgt, maar leidt. De realiteit aan de grond verplicht ons tot handelen zonder uitstel.

Door Sinan Oguzcan in naam van Palestina Solidariteit.