Asielzoekers improviseren eigen opvang
Een oud fabrieksgebouw is nog altijd beter dan de straat. Tegenover de begraafplaats van Jette staat er zulk een vervallen fabrieksterrein waar asielzoekers improviseren in eigen opvang om te kunnen overleven.
Ik rijd erheen om er opgehaalde winterkleding en dekens van familie en vrienden af te zetten.
Glibberend over een lege ijsvlakte parkeer ik er mijn wagen. Eén van de mensen daar lacht me breed toe en neemt me mee naar binnen, via een lange donkere gang kom ik terecht in de meest aangeklede ruimte, daar waar bedden, dekens en karton overheersen.
Hier leven een bonte mengeling aan nationaliteiten – mensen uit Syrië, Irak, Palestina, Iran, Somalië, Albanië en Marokko – samen.
In het gebouw improviseren zij met spullen die ze krijgen van lokale vzw’s en mensen die vrijwillig een handje komen toesteken hun eigen “opvang”. Zo bedekken ze de kapotgeslagen ruiten met karton en heeft een handige Marokkaanse man een kachel gemaakt door middel van stenen, wat cement en een aluminium buis die door een gat naar buiten de rook wegleidt .
‘We doen dit wel uit ’s nachts om ongelukken te voorkomen’ verzekert hij me nog.
Ze lachen wanneer ik met nog meer zakken met kledij aankom, mijn wagen afgeladen vol.
‘Eén man brengt ons meer dan wat we tot hiertoe al gekregen hebben van het Rode Kruis.’
Via een gasfles en wat kampeerspullen zorgen ze ondertussen voor hun eigen maaltijd. Het ziet er allemaal charmant uit, maar niet echt veilig en ondanks het kacheltje blijft het er ijskoud.
Ik vraag hen of ik misschien wat foto’s mag nemen en er graag een stukje van op het internet wil zetten, als burgerjournalist.
‘No problem’ zeggen ze vriendelijk, ze zijn het duidelijk al gewoon.
Er is geen regering, ze maken alleen maar wat ruzie
Ze nodigen me uit bij hun vuur. Ze vertellen waarom ze denken dat zij in de koude blijven staan:
‘Er is geen regering en daarom wordt er niets meer beslist en moeten wij in de koude staan wachten, jullie regering maakt liever onderling wat ruzie’
De Irakese man tegenover me verzekert me dat hij het allemaal probeert op te volgen en zich goed wil blijven informeren, want hij beseft heel goed dat de heersende politiek mee zijn lot bepaalt.
Stop met kibbelen!
Deze mensen weten, ondanks dat ze hier nog maar enkele maanden zijn, al heel goed wat er fout gaat.
Het wordt tijd dat de partijen stoppen met kibbelen als kleine kinderen. Wij Belgen staan bekend om het sluiten van compromissen vanuit schijnbaar onmogelijke situaties, wel laat dit dan nu eens gebeuren, laat de ego’s varen en doe de oogkleppen af, word wakker en laat de wereld zien dat wij geen “klein en gedwee” land zijn!
Laat zien dat wij in staat zijn oplossingen te vinden die tegelijk rechtvaardig, daadkrachtig, correct en menselijk zijn.
Ik roep de ‘genieën’ op werk te maken van echte haalbare beleidslijnen waarin zowel immigranten, asielzoekers als langverblijvers begeleidt worden per project in een doelstelling naar een betere toekomst hier of in hun eigen land.
Nu lijkt het alsof de heersende partijen hun verantwoordelijkheid afschuiven op elkaar en dat is nergens goed voor. Besluiteloosheid wekt enkel en alleen meer onvrede op en blaast nog meer wind in de zeilen van het extremisme.
Laten we doorgroeien, niet als een onooglijk klein in twee gespleten land, maar als een natie waarin we in staat zijn van elkaar te leren met begrippen als respect, vrijheid en rechtvaardigheid hoog in het vaandel geheven.
Dit klinkt misschien idealistisch en manifest of gewoon naïef, maar het is beter vanuit zulk een positieve houding te vertrekken en op te bouwen in plaats van erover te debatteren en het negativisme als onkruid te laten woekeren.