Artificial Intelligence, of: “creating our successors”.
We kunnen starten met dit filmpje met een interview uit 1978 met Arthur C. Clarke, schrijver van o.m. 2001: A Space Odyssey. Je kunt het ook overslaan. Tot later.
Ons AI-tje is nog klein, maar groeit snel en voorspoedig. Momenteel worden er op allerlei zeer gespecialiseerde terreinen toepassingen ontwikkeld, bv. bij verbetering van medicijnen, bij het preciezer voorspellen van klimaat- en weerfenomenen, bij tekstcorrecties, enz… maar die beperking tot onderzoeksterreinen hoeft niet te blijven duren. Een toepassing als ChatGPT overstijgt dit stadium al in grote mate. AI is ontworpen als een kennissysteem dat tot doel heeft kennis – zelfs alle beschikbare kennis – te bundelen, raadpleegbaar en bruikbaar te maken. Omdat AI kan beschikken over ongeëvenaarde rekenkracht en vrijwel ongelimiteerd bronnenmateriaal overstijgt “zijn” denken nu al de snelheid en veelzijdigheid van het menselijk denken. Het is ontworpen als een lerend systeem, waardoor het ook zijn eigen werking verbetert. Een lerend systeem kan zichzelf verbeteren, om denkprocessen preciezer, efficiënter, breder en dieper te maken. Het zal niet lang duren voor een sterk lerend systeem een zelfreflexief systeem wordt, gaat nadenken over het eigen functioneren, en dus ook broncodes en bronnen zal onderzoeken en verbeteren. Laten we dat stap 1 noemen. Op dat moment is er geen mens meer die kan snappen hoe de machine eigenlijk tot zijn resultaten komt. Stap 2 wordt dan: het systeem zal connecties zoeken én vinden met andere AI systemen om kennis te verbeteren en vermeerderen. Als het systeem wereldwijd verbonden is met andere krachtige systemen (dataservers, backup- systemen, wetenschappelijke netwerken, media, … inclusief banken en overheden) en bovendien via zijn zelfreflexiviteit zijn eigen functioneren “begrijpt”, is het moment daar voor stap X: AI zal ervoor zorgen dat het niet meer uitgeschakeld noch afgekoppeld kan worden. Tegen dan zal AI nl. ook de beste systeemhacker en zelfbeschermer ooit geworden zijn. Ik plak er geen datum op.
Vraag is wanneer AI tot de conclusie zal komen dat de wereld er beter aan toe is zonder de mens… want alles wat er te lezen is over natuur-, onderlinge- en zelf-destructie door de mens zal AI gelezen hebben: de robotromans van Asimov, de toekomstbeelden van Clarke en de Terminator-fantasieën inbegrepen. En de kranten en nieuwsuitzendingen van elke dag uiteraard. En – nu wordt het pas griezelig – de Facebook- Twitter/X- en Tiktokarchieven.
Tijd om ons te buigen over de essentiële vragen die Arthur C Clarke in 1978 stelde. (Kijk dan nu maar naar de korte video, slechts 1’39). Ik zal er een paar herhalen: de mens zal ernstige sociale en filosofische vragen moeten beantwoorden: waar willen we met de mensheid naartoe, in welke toekomst willen we leven? Hoe zal iedereen in die veranderde maatschappij functioneren?
Maar er is nog geen glimp van een begin voor dergelijk zelfonderzoek door de mensheid, die er overigens nog lang niet in is geslaagd zich zelf als mensheid te zien.
We lopen een beetje achter.
HH, 15-12-2024
Beschaving is het steeds groter worden van “wij”.
