Mooi reportage in Gent in het kader van het nationaal campagne
“Verzet tegen armoede”. In deze reportage wordt de mening gevraagd van
de meninglozen (the voice of the voiceless). In hun ervaring van de
armoede verwittigen ze ons (de minder armen) dat dit een pijnlijke
ervaring is, een destructieve van het eigen leven, een vicieus cirkel
die je beet kan hebben ook al lijd je momenteel nog een degelijk leven.
We moeten maar eens nadenken, we staan zo fragiel voor wat de
consecutieve regeringen ons op voorbereiden. Het lager middenklasse zal
volledig uitgeroeid worden om meer armen te produceren.
Wat kan een positieve regering doen, die echt zijn taak uitvoert –
namelijk politiek voeren voor het belang van de meerderheid van de
bevolking? Eerst moet we naar onze nationale schuld herbekijken. We
betalen gigantische bedragen aan grotendeels privé, buitenlandse banken
en hedge funds. Waarom schaadt de regering een groot deel van de
bevolking voor de belangen van een klein elite die niet alleen
buitenlanders zijn (helemaal anti-soeverein en anti-patriottistisch)
maar ook stinkend rijk? Laten we weigeren de intresten te betalen, en
enkel het kapitaal. Die banken hebben genoeg geprofiteerd van ons. We
betalen het kapitaal terug en basta!
Maar om dit te kunnen verwezenlijken moeten we absoluut de Europese
Unie verlaten. Dit neoliberaal entiteit kunnen en zullen we nooit in de
positief beinvloeden voor redenen die ik elders al opsomde (http://reinfobel.wordpress.com/2014/10/18/de-eu-behouden-en-veranderen-of-afbreken-en-slopen-opinie/).
We moeten ook werk geven aan de mensen. Gewoon een inkomen/aalmoes
van de overheid is geen te streven doel in een gezonde maatschappij.
Mensen ervaren plezier en geluk in de inspanning die ze leveren om een
degelijk loon of winst te verdienen. Een mens heeft zich in het verleden
altijd al ingesponnen om iets te verwezenlijken: als jager, als boer,
als ambachtsman, als soldaat, als arbeider, als commerçant. De mens
vraagt maar voor een degelijk verloning voor de moeite die hij doet.
Niet te veel, maar ook niet te weinig. Dat de bevolking de middenklasse
wordt, zonder andere klassen. Er kunnen verschillen zijn, sommige hebben
meer, sommige minder maar geen grote verschillen. Laten we de minimum
uitkering of loon bijvoorbeeld niet minder zijn dan 1/10 van het hoogste
loon in dit land .
Laten we weer een protectionistische economisch politiek voeren. Om
iedereen van werk te voorzien moeten we weer importtaksen oprijzen in
sommige sectoren (staal, glas, auto, energie, water, voedsel). Dit zal
onze industriëlen een ferme steun geven om terug te keren naar België,
om lokaal te produceren, want het wordt niet langer meer competitief om
te delokaliseren (zie hiervoor het boek van Ha-Joon Chang: Bad
Samaritans).
Laten we extragrote landeigendomshouders (meestal bedrijven) een deel
van hun grond tegen een laag prijs onteigenen en aan nieuwe boeren
geven. Geef en promoot opleidingen van biologische landbouw en
permacultura om de mensen die niet aan de bak geraken (door het trage
proces van re-industrialisering) een degelijk werk te geven. Boeren
waarderen en weer respecteren als zijnde degenen die ons voedsel
oogsten.
http://reinfobel.wordpress.com/2014/10/25/armoede-is-geen-eigen-keuze/
