De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Als Vrouwe Justitia haar werk niet meer kan doen …

Als Vrouwe Justitia haar werk niet meer kan doen …

dinsdag 7 april 2015 12:07
Spread the love

Ik herinner me de geanimeerde gesprekken, ergens in de jaren 90, met vrienden en collega’s over die nieuwe wind binnen de toenmalige SP. Over die cafébaas, een generatiegenoot,  die in haperend en zangerig Limburgs twee keer meer tijd nodig had dan gelijk wie om een eenvoudig zinnetje uit te spreken. Maar met die zinnetjes schoot hij wel raak. Top tweets avant la lettre. “Het socialisme zal gezellig zijn, of het zal niet zijn”, is een oneliner die eeuwig leven beschoren is.

We waren ervan overtuigd Steve Stevaert  het ging maken in de politiek. En dat deed hij.  In Vlaanderen schoot hij als een komeet omhoog. Maar na een goede 10 jaar geraakte hij wat opgebrand en verliet hij de toppolitiek. Zijn partij is dat nooit te boven gekomen. De rest van het verhaal, dat vorige week tragisch eindigde, kennen we.

Zijn zelfmoord schokte. Het bezorgde velen (waaronder ikzelf) een terneergeslagen gevoel. Waarom ? Alleszins niet omdat ik zijn politieke opvattingen deel. Want dat doe ik niet. Wel omdat zelfdoding zo tragisch en moeilijk te begrijpen is. Ook omdat het een zelfdoding was om te vluchten, weg van alle verantwoordelijkheid. Wanneer het gaat om publieke of bekende figuren die een plaats verworven hebben in ons cultureel of politiek patrimonium, vragen we ons collectief af wat hen bezielde. Succesvolle mensen zijn toch niet geacht om zelfmoord  te plegen?  Door ons benoemde helden mogen niet van hun voetstuk vallen, vinden we.

Steve Stevaert wou wellicht ook niet van zijn voetstuk vallen. Toch niet bij leven. Hij was al eens in opspraak gekomen toen bleek dat hij gechanteerd werd door een callgirl. En nu die beschuldiging voor een zedenfeit. Voor de rechtbank moeten verschijnen, niet voor een omkoopschandaal of belastingontduiking, maar wel voor een verkrachting. Na pedofilie misschien het laagste wat er is. Onschuldig zijn tot zijn schuld is bewezen, kon niet baten. Alleen al het uitsmeren in de media van details die tijdens het proces aan het licht gingen komen, was er wellicht teveel aan.

Terneergeslagen en geschokt  zijn mag, maar we mogen niet vergeten dat er in deze tragedie nog een mens betrokken is. Een vrouw op zoek naar gerechtigheid. Door de zelfmoord zal haar zaak nooit bepleit worden. Dat recht is haar door Steve Stevaert ontnomen. Met welk gevoel blijft zij achter? Hoe gaat zij dat verwerken? Overtuigd zijn dat je onrecht is aangedaan en voor eeuwig met de frustratie blijven zitten dat onze maatschappij daar nooit stelling gaat over nemen via een gerechtelijke uitspraak. Indien haar identiteit bekend geraakt, loopt ze bovendien nog het risico om publiek geculpabiliseerd te worden. Door velen zal ze gestigmatiseerd worden als de femme fatale die schuldig is aan de zelfmoord van Stevaert.

Dat stigmatiseren en culpabiliseren begon al direct toen de zelfmoord in de media kwam. En zeg nu zelf, de beschuldiging kwam uit onverwachte hoek. De decaan van de Faculteit Psychologie en Educatiewetenschappen aan de Vrije Universiteit Brussel presteerde het om onder meer het volgende te schrijven: “ … Aan de dame die deze beslissing op haar geweten heeft, toch graag dit. Voor een verkrachting ga je onmiddellijk bij de politie, of desnoods de dag nadien. Niet drie jaar later. En slachtoffers die met de chauffeur nog afgezet worden zijn ook zeldzaam.”  Onbegrijpelijk en hallucinant. Heeft die man één greintje van emotionele intelligentie? De rector van de VUB haastte zich om zich te distantiëren van de uitspraken van zijn decaan.

Op het internet is nu een filmpje gepost door een jonge vrouw, afgestudeerd in de experimentele psychologie.  Ze getuigt onder meer over haar eigen verkrachting en waarom zij ook zo lang gewacht heeft om klacht in te dienen. Ze doet dat waardig, haar getuigenis is moedig en verdient alle respect.

In het filmpje richt ze zich ook tot de decaan en vraagt ze om zijn ontslag. Ze heeft overschot van gelijk. Die man heeft zijn morele geloofwaardigheid verloren. Schriftelijke excuses volstaan niet.  In zijn plaats zou ik niet meer voor studenten psychologie willen staan maar wel de eer aan mezelf houden en een grote stap terugzetten.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!