De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Als conservatisme kritiek nodig heeft om te begeesteren

Als conservatisme kritiek nodig heeft om te begeesteren

zaterdag 13 augustus 2022 10:11
Spread the love

Zou het kunnen dat het verwijt dat wie progressief is zich afzet tegen traditie vandaag noodzakelijk is geworden om het hedendaags conservatisme te begeesteren?

Liberalisme en sociaaldemocratie zijn niet essentieel bezig met herverdeling zoals Luc Devoldere beweert in De Standaard van 13.8.2022 in een essay rond een boek van Frank Judo.
Maar wel met gelijke kansen voor elke potentiële meerwaarde en voor de individuele en maatschappelijke ontwikkeling. Herverdeling is daarbij ongetwijfeld het te optimaliseren instrument. Discussiepunt blijft de noodzakelijke beleidsmatige en financiële delegatie aan de overheid (het overheidsbeslag) als motor om via welbegrepen solidariteit en duurzame innovatie de samenleving aan te sturen.

Voor die solidariteit moet de overheid de meerwaarde voor wie ervan profiteert én voor wie er tevens voor bijdraagt kunnen duiden vanuit het algemeen belang.
Bij innovatie moet de ontwikkeling, eerder dan winstmarges voor de aandeelhouders, als motor gestuurd worden naar duurzame ontwikkeling met een rol voor elke stakeholder.

Zowel inzake duurzaamheid, als door het gemondialiseerd economisch en humanitair veld, krijgt de natiestaat een nieuwe dimensie.
Supranationale samenwerking omtrent normering en kwaliteit moeten ons economisch en maatschappelijk model behoeden tegen korte termijn denken. Wie vandaag nog uitgaat van een tegenstelling tussen de natiestaat en een verlichte universele kijk op de wereld, gaat voorbij aan de doorgedreven interconnectiviteit en verstrengelde belangen op wereldschaal.
Wie enkel uitgaat van de eigen identiteit stuit evenredig op een muur die in de geest bescherming moet bieden tegen een “vijandige buitenwereld”. In ons land werd vooreerst unaniem gepleit voor samenwerkingsfederalisme. Vandaag is dat in conservatieve middens tot een scheldwoord verworden. In plaats van een gelaagde identiteit (Elsene-Brussel-Vlaanderen-België-Europa-mondiaal in mijn geval) wordt men voor de keuze geplaatst. Een artificiële keuze voor mezelf die kleinzielig wordt als niet de meerwaarde van die keuze, maar wel het vijandsbeeld naar de andere identiteiten wordt gekoesterd :
Criminaliteit-terrorisme in het Hoofdstedelijk Gewest wordt in de Vlaamse publieke opinie vaak als het onvermogen van de politiek ingekleurd, terwijl diezelfde politiek in Antwerpen in moeilijke omstandigheden haar best doet met de aanwezigheid van de nationale haven.
Vlaanderen is financieel solidair met haar centrumsteden en vooral met Antwerpen en Gent, maar het stadsgewest Brussel kan, omwille van ingeroepen communautaire tegenstellingen, beter haar eigen boontjes doppen.

Het is gekend dat wie met open blik, zonder vooroordelen en in wederzijds vertrouwen oordeelt, zich meer kan veroorloven bij kritische uitspraken. Belangrijk in onze samenleving waar niemand nog een duidelijke kijk heeft op de ingewikkelde staatsstructuur én op de federale financieringswet. Aan onze universiteiten wordt enkel nog de jurisprudentie in de eigen gemeenschap met de studenten meegenomen …

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!