“Wat zijn executieve functies?
Executieve functies zijn de functies in de hersenen die het mogelijk maken om rationele beslissingen te nemen, impulsen te beheersen en je te kunt focussen op wat belangrijk is. Er zijn verschillende vaardigheden te onderscheiden:
- Respons Inhibitie: het vermogen impulsen te beheersen. Om te denken voor je doet.
- Werkgeheugen: regelt de informatiestromen in het geheugen. Het bepaalt wat nu relevant is, wat later en wat onbelangrijk is.
- Emotieregulatie: emoties reguleren om doelen te behalen of gedrag te controleren.
- Volgehouden aandacht: aandachtig blijven, ondanks prikkels en afleiding.
- Taakinitiatie: op tijd en efficiënt aan een taak beginnen.
- Planning/prioritering: een plan maken en beslissen wat belangrijk is.
- Organisatie: informatie en materialen ordenen.
- Timemanagement: tijd inschatten, verdelen en deadlines halen.
- Doelgericht gedrag: doelen formuleren en realiseren zonder je te laten afschrikken.
- Flexibiliteit: flexibel omgaan met veranderingen en tegenslag.
- Metacognitie: een stapje terug doen om jezelf en de situatie te overzien en te evalueren.
http://deleukstekinderen.nl/slim-maar-talenten-en-frustratie/
“Wat verder opviel is dat mensen die wel worstelen met hun psychische gezondheid, verreweg het meest voorkomen onder arbeidsongeschikten en werklozen. Zo blijkt maandag uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek.
Het cijferorgaan berekende dat van de mensen met een slechtere psychische gezondheid 37 procent arbeidsongeschikt is. 19 procent is werkloos.”
“reintegratie/loopbaanbegeleiding/jobcoaching/training
Uit de praktijk en uit onderzoek is bekend dat jong-volwassenen en volwassenen met ADHD of ADD vaak problemen hebben in de werksituatie. In verhouding zijn veel mensen met ADHD of ADD werkloos, ziek of arbeidsongeschikt. Aan de andere kant weten we ook dat mensen met ADHD ADD verrassend goed kunnen zijn in hun werk, als ze maar de juiste werkomgeving weten te vinden.”
http://www.uwzorgverlener.nl/adhd__werk/
“Regelfuncties
In toenemende mate is er aandacht voor een tekort bij de executieve functies van de hersenen. Deze regelfuncties zijn vooral nodig bij het verwerken (coördineren en organiseren) van nieuwe en complexe informatie. Ze doen hun werk in de voorste delen van de hersenen, in het gebiedje dat de prefrontale cortex wordt genoemd.
Met deze functies bepaalt een individu het doel van zijn handelingen en gedrag, schakelt hij afleidende factoren uit, plant hij de volgorde van handelingen, voert hij de taken die daarvoor nodig zijn stap voor stap uit en controleert hij het effect, waarbij hij ook rekening houdt met mogelijke toekomstige effecten. Hij reguleert er de emoties, motivatie en alertheid mee en laat ervaringen uit het verleden meespelen bij de verwachtingen over en beslissingen voor de toekomst. Ook bijsturing van gedrag en corrigeren van fouten hoort hierbij.
Steeds meer wordt duidelijk, dat de problemen van kinderen met AD(H)D worden veroorzaakt door een verstoorde ontwikkeling van de executieve functies (zie ook: Oorzaken en erfelijkheid van ADHD).
Complexe handelingen
Als kernsymptomen van ADHD worden aandachtstoornissen, hyperactiviteit en impulsiviteit genoemd. Maar kinderen met AD(H)D hebben ook bepaalde zwakke executieve functies. Hoewel ieder mens een ander profiel heeft met sterke en zwakke punten, hebben mensen met ADHD altijd een achterstand in executieve functies.
Zo vinden kinderen het vaak moeilijk om complexe handelingen te coördineren. Het kan al een probleem zijn om zich aan te kleden, als de kleren niet vooraf zijn klaargelegd in de juiste volgorde. Ze kunnen vaak niet doelgericht te werk gaan in nieuwe situaties; het lukt ze niet om snel een ‘plan’ op te stellen zodat ze het belangrijkste eerst doen. Ook kinderen met autisme hebben hier moeite mee.
http://www.steunpuntadhd.nl/is-het-adhd/kenmerken-van-adhd-en-add/problemen-met-executieve-functies/
“Een van de grootste problemen waar onze samenleving mee kampt is volgens De Wachter dan ook de illusie van maakbaarheid: de idee dat we voor de volle honderd procent zelf in staat zijn ons eigen geluk te maken. “Die al te optimistische ingesteldheid heeft natuurlijk ook een zware keerzijde”, zegt hij. “Wanneer we niet slagen in het leven, dan is ook dat volledig onze eigen schuld. Dan worden we door de intolerante samenleving aan de kant geschoven en bestempeld als losers, of erger nog als kwetsbare mensen of psychiatrische patiënten.”
“Merkwaardig maar wetenschappelijk vastgesteld: als apen binnen hun groep in status vooruitgaan gaat hun Serotonine omhoog en omgekeerd terwijl kunstmatige Serotoninestijging door medicijnen (o.a. Prozac) een stijging van de status veroorzaakt; een verklaring is niet bekend. Bij mensen zijn vergelijkbare resultaten gevonden, zij het dat bij een subgroep van mensen met een passief karakter het resultaat juist omgekeerd was: hoe lager de sociale status, hoe hoger de Serotonine. Blijkbaar werkt Serotonine hier rolbevestigend. Mogelijk is dit een verklaring waarom zoveel leidinggevenden stugge innemers zijn.
In ieder geval verklaart dit, waarom ADDers zoveel behoefte aan aanmoediging hebben.
…
“Hoewel ADD momenteel nog als één kwaal beschreven wordt lijkt het waarschijnlijk dat het in werkelijkheid om (minstens) drie verschillende complexen van oorzaak, gevolg en therapie gaat. Sommigen spreken zelfs al van twaalf. Die complexen kunnen afzonderlijk of in elke combinatie voorkomen. Vandaar dat aan ADD zoveel schijnbaar tegenstrijdige symptomen (b.v. hyperactiviteit <-> hyperpassiviteit (“uitstel en afstel”)) worden toegeschreven). Het vaak tezamen voorkomen (hoewel in verschillende mate) van de drie complexen doet vermoeden dat er een gemeenschappelijke oorzaak of een verband is maar die zijn nog niet bekend. Genetische aanleg wordt verondersteld en daarmee ook erfelijkheid. Erfelijkheid is echter geen vereiste.
Het feit dat ADD juist zoveel bij hoogintelligenten schijnt voor te komen heeft waarschijnlijk een omgekeerde oorzaak: door hun gebrek zijn ADD-ers van kindsbeen af genoodzaakt hun intelligentie en intuitie extra te ontwikkelen net zoals blinden hun gehoor en gevoel ter compensering bovengemiddeld ontwikkelen. Het ontstaan van een extra hoog Dopaminegehalte (zie Complex III) ter verhoging van de “denksnelheid” kan daarvan misschien een gevolg zijn, met hyperactiviteit als onaangenaam bijverschijnsel. Anderzijds is het natuurlijk ook zo, dat ADD bij hoogintelligenten meer opvalt en ze er meer last van hebben, dan minder intelligenten.”
https://www.fonteine.com/add.html
“Jongens op de lagere school die Alle Dagen Heel Druk zijn, en rilatine. Tot daar het beeld van ADHD bij het grote publiek. Maar ook universiteitsstudenten kunnen nog te kampen hebben met ADHD. Vorig academiejaar kregen 230 studenten aan de KU Leuven om die reden het statuut van student met functiebeperking.
…
Uit internationale gegevens blijkt dat studenten met ADHD bij gelijke intelligentie minder slaagkansen hebben dan hun studiegenoten. Biedt rilatine dan geen soelaas? Baeyens: “Niet voor alle problemen. ADHD is een verzameling symptomen waaraan verschillende mechanismen ten grondslag kunnen liggen – al dan niet in combinatie met elkaar. Voor die mechanismen is er een neurobiochemische basis, als gevolg van een genetische kwetsbaarheid die in wisselwerking is met omgevingsfactoren.”
http://nieuws.kuleuven.be/node/13216
(Dit laatste artikel is duidelijk niet geschreven door experten, want “het verschil” wordt niet behandeld.)
Sinds wanneer, bij de KUL en waarschijnlijk alle andere universiteiten en hogescholen? Alleszins niet in “mijn tijd”. Het zou interessant zijn onderzoek te doen naar deze “gehandicapten” enkele jaren (of nog) later. In welke mate krijgen ze de deur op de neus bij sollicitaties? In welke sectoren en op welke niveaus komen zij terecht? En hoe functioneren zij op het werk ook sociaal?
Hoeveel honderden pogingen nog? Mijn oordeel over de medemens is er niet positiever op geworden de laatste 30 maanden.
“Het lijstje met nadelen van ADD is iets langer dan dat van de voordelen. Toch maakt de combinatie veel ADDers tot succesvolle mensen. Creativiteit en depressie gaan vaak hand in hand, mensen met ADD raken over het algemeen snel overbelast. Het reduceren van stress resulteert meestal in depressie. Het incasseringsvermogen ligt vaak lager als bij mensen zonder een concentratiestoornis. Het doorzettingsvermogen is daartegen erg groot. Lees voor meer het boek “Onzichtbare obstakels, zoeken naar omwegen“.”
http://www.levente.nl/nadelen.htm
Ik twijfel, dus ik denk dus ik ben, is één van mijn motto’s.
Wie gelijk heeft, zou gelijk moeten krijgen, is een ander.
Zou Descartes ook …?
https://nl.wikipedia.org/wiki/Wij_zijn_ons_brein
