In rechtse
en nationalistische middens , zij die zo graag spreken over zij en wij, worden
onze Franstalige landgenoten afgeschilderd als profiteurs van ons sociale
zekerheidssysteem.

Deze
VRT-bijdrage stelt het scherp.

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/binnenland/1.2365222

De zware en
ongezonde industrie in Wallonië eist tot op vandaag zijn slachtoffers . Ik ben
niet blind voor het feit dat ook Belgen die tot mijn taalgroep behoren ook het
slachtoffer werden van ongezonde werkomstandigheden.

Arbeiders
moesten om den brode werk verrichten in abominabele omstandigheden . Het
Kapitaal strijkte de winst op.

Door het
feit dat de gezondheidssituatie van deze werkers zich situeert in de omgeving
van de teloorgegane zware industrie mag ons niet doen besluiten dat de regio
waarbinnen men een andere taal spreekt profiteert van het o zo rijke welvarende
Vlaanderen.

De les die
we moeten trekken is: We moeten blijven ijveren voor menswaardige
werkomstandigheden, want dit is de preventie voor een betere gezondheid. We
kunnen  en moeten de betere
werkomstandigheden afdwingen want het is de arbeider die  de welvaart creëert , een investeerder zonder
het werkvolk is een arme sukkel.  

In deze
tekst gebruik ik bewust het woord “arbeider”. Voor mij is iedereen die zijn
werktijd verhuurt aan de werkgever een arbeider. Kaderleden maken nogal eens de
foute redenering dat ze eigenlijk tot de werkgevers behoren, dit verhaaltje
duurt net zolang tot dat ze hun C4 krijgen, op dat moment schuiven ze mee aan
in de lange rij van 600 000 werklozen.

We moeten
blijven ijveren voor een goede werkomgeving en ervan bewust zijn dat
we als verhuurder van onze arbeid werkman zijn en blijven in ons kapitalistisch
systeem