De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Alle machten van de planeet willen de president van Venezuela verkiezen

Alle machten van de planeet willen de president van Venezuela verkiezen

zaterdag 17 augustus 2024 10:46
Spread the love

Participatie, inclusiviteit, iedereen kan deelnemen, iedereen hoort erbij, het zijn twee vlaggenschepen van de democratie, zoals wij die kennen. In die zin moet Venezuela wel heel hoog scoren als een land waar de democratie de hoogste toppen scheert. Iedereen tot ver over de grenzen van het land wil er bijzijn en zijn steentje bijdragen om een nieuwe Venezolaanse president te verkiezen. Geen problemen van electorale afwezigheid, geen zorg voor blanco stemmen.

Een aanleiding voor schrijver en advocaat Luis Brito Garcia om sarcastisch uit de hoek te komen: ‘De kwalificatie van de Venezolaanse democratie als participatief staat buiten kijf: alle machten van de planeet willen deelnemen aan de verkiezingen en de olie. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Anthony Blinken wijst de oppositiekandidaat voor eens en altijd als winnaar aan, de Amerikaanse procureur-generaal handhaaft de premie van vijftien miljoen dollar op het hoofd van president Maduro; De Zuid-Afrikaanse Elon Musk eist een verhoging tot 100 miljoen dollar en ontketent mediablokkades, de 27 lidstaten van de Europese Unie verklaren dat de oppositiekandidaat ‘met een aanzienlijke meerderheid de winnaar van de presidentsverkiezingen lijkt te zijn;’ de vertegenwoordigers van Chili, Uruguay, de Dominicaanse Republiek, Panama, Ecuador en Peru stellen bij de Organisatie van Amerikaanse Staten voor om de verkiezingsuitslag ongeldig te verklaren, zonder consensus te bereiken: De Uruguayaanse Almagro, secretaris van de Organisatie van Amerikaanse Staten, verzoekt het Internationaal Strafhof een arrestatiebevel uit te vaardigen tegen de president van Venezuela; de Amerikanen van het Carter Center trekken zich terug, omdat ze de definitieve resultaten in twijfel trekken voordat ze bekend zijn; de zelfbenoemde voormalige Boliviaanse dictator Jeannine Añez is van plan een stoet van voormalige Spaanse en Latijns-Amerikaanse rechtse leiders te leiden om over onze verkiezingen te beslissen; de Panamese premier José Mulino roept op tot een topontmoeting om over de verkiezingen te beslissen. Venezuela heeft de grootste voorraden fossiele energie, goud en andere natuurlijke hulpbronnen ter wereld; geen wonder dat buitenlanders en staatlozen zich genereus staan te verdringen om het land te dwingen die hulpbronnen af te geven zonder er iets voor terug te geven.’[1]

We kunnen ons de vraag stellen: bestaat er nog zoiets als ‘soevereiniteit’ waarop elk land recht heeft?

De Verenigde Staten worden verzocht niet vooraan in de rij te staan

De VS kunnen niet meer zoals vroeger zomaar rechtstreeks interveniëren in landen van Latijns-Amerika tenzij met sancties en boycots. Maar niet meer politiek en diplomatisch. Zo mislukte bij gebrek aan quorum de bijeengeroepen vergadering van de Organisatie van Amerikaanse Staten (zwaar gemanipuleerd door de VS), die als doel had Venezuela te isoleren. Op kousenvoeten zochten de VS dan maar steun bij de drie Latijns-Amerikaanse kolossen Brazilië, Mexico en Colombia, die zelf ook vraagtekens stellen bij de overwinning van Nicolás Maduro. De Braziliaanse regering werkt samen met Colombia en Mexico om te bemiddelen in de Venezolaanse verkiezingskwestie. De drie regeringen gaven twee gezamenlijke nota’s uit waarin ze opriepen tot publicatie van de verkiezingslijsten door de Nationale Kiesraad (CNE) van Venezuela en niet door de rechtbanken van het land. Het Venezolaanse Hooggerechtshof onderzoekt ondertussen de vermeende agressies, heeft al het verkiezingsmateriaal van de Nationale Kiesraad verzameld en heeft 9 van de 10 kandidaten die de verkiezingen betwistten, gehoord. Alleen de belangrijkste oppositiekandidaat Edmundo González Urrutia was niet aanwezig.

De Braziliaanse regering begon zelfs met het bespreken van de mogelijkheid van nieuwe verkiezingen in Venezuela.[2] Maar volgens diplomaten die werden geïnterviewd door de Braziliaanse onlinekrant  Brasil de Fato is er nog steeds ‘niets concreets,’ ondanks het feit dat de informatie reeds gevolgen heeft gehad in Venezuela. Maar in het rapport beschouwen politieke analisten nieuwe verkiezingen als ‘onhaalbaar.’ Volgens Roberto Goulart Menezes, professor Internationale Betrekkingen aan de Universiteit van Brasilia (UnB), zijn er veel problemen te voorzien bij het houden van nieuwe verkiezingen in Venezuela omdat noch de regering noch de oppositie blijk geven dat ze zich anders zullen gedragen ter gelegenheid van een mogelijk nieuw electoraal geschil in de stembus.

Ondertussen heeft de Mexicaanse president Andrés Manuel López Obrador geen contact opgenomen met de presidenten Lula van Brazilië en Gustavo Petro van Colombia. Hij wacht af tot het Venezolaanse Hooggerechtshof een standpunt inneemt over de verkiezingen in het land. De terughoudendheid van Mexico heeft allicht te maken met het feit, dat het als buurland voortdurend de hete adem van de VS in de nek voelt, de politieke en financiële schurkenstreken van de noorderbuur maar al te goed kent en niet in zijn kaart wil spelen.

De dreiging van het voorbeeld

Volgens Geraldina Colotti, de in Italië geboren dichteres, schrijver en columnist steunt het extreemrechtse sociaal medium ex-twitter (vandaag ‘X’) van Elon Musk officieel het xenofobe beleid van Donald Trump.[3] Dat werd duidelijk tijdens het recente interview met de Amerikaanse magnaat van wie Musk een supporter en een officiële financier is. Dit feit maakt een en ander mogelijk: de meervoudige cyberaanvallen op de Venezolaanse revolutie, de bedreigingen door de eigenaar van X aan het adres van president Nicolás Maduro en zijn onverdunde steun aan María Corina Machado van de extreemrechtse oppositiepartij die overigens op haar beurt de Argentijnse extreemrechtse president Milei en Netanyahu van het Israëlische apartheidsregime bewondert. Bij het lezen van haar betoog wordt duidelijk wie waar bijhoort. Vandaar dat het des te meer opvalt hoe ook de Europese Unie die extreemrechtse kant blijkt te kiezen door voor de extreemrechtse oppositiepartij van María Corina Machado te gaan. Of misschien is dat weer niet zó verwonderlijk? Wat is er uiteindelijk zo speciaal aan Venezuela? Geraldina Colotti vraagt het zich ook af en geeft antwoorden.

‘Waarom zoveel belangstelling voor de gebeurtenissen in een land dat ver van de ‘eerste wereld’ ligt, terwijl de meesten die erover praten het niet eens kunnen aanwijzen op geografische kaarten? Waarom zoveel woede en zoveel ‘uitspraken’ over het systeem dat Venezuela regeert, zelfs door mensen in Europa die totaal niet geïnteresseerd zijn in politiek? Uit welke mechanismen komen deze “passies,” voort?’ vraagt ze zich af. Een belangrijke factor die hier meespeelt is de dreiging van het voorbeeld, stelt zij.

Dat spook van het ‘slechte voorbeeld’ waarde reeds rond in het hoofd van de Amerikaanse president Barack Obama in 2014. Toen definieerde hij Venezuela als ‘een ongewone en buitengewone bedreiging voor de veiligheid van de Verenigde Staten,’ die verpletterd moet worden door het opleggen van unilaterale en illegale dwangmaatregelen. Waarin bestaat dan die dreiging van het voorbeeld?

‘Het gevaar dat uitgaat van Venezuela – een land waar de hoop op socialisme wordt vernieuwd door de historische herinnering, de herinnering aan de opstandelingen, om die hoop door te geven aan nieuwe generaties,’ besluit Geraldina Colotti.

En inderdaad de Amerikanen zijn als de dood voor het ‘slechte’ voorbeeld dat Venezuela doorgeeft aan de andere Latijns-Amerikaanse landen om het Amerikaanse juk van zich af te gooien.

 ‘Anonymus’ veilig achter hun masker

Iedereen wil te maken hebben met de verkiezingen van de nieuwe president van Venezuela. Zo ook ‘Anonymus Venezuela.’ Maar wie zijn ze? En wat er Venezolaans is aan dat ‘Anonymous Venezuela’ mag Joost weten. Ze tweetten op ‘X’ van Musk: ”Hier in Venezuela grepen verkiezingen plaats en de drugshandelaar Nicolás Maduro verloor. We hebben geen communisten nodig.’ Dat doet een belletje rinkelen. Wie zijn zo achterlijk om in deze actuele tijd nog het woord ‘communisme’ te gebruiken tegen eender welk Latijns-Amerikaans land? En wie beschuldigde gratuit president Nicolás Maduro van ‘drugshandelaar?’ Inderdaad, oude Amerikaanse koeien.[4]

De omvang van de cyberaanval, waarbij de overdracht van de gegevens van de Nationale Kiesraad na de verkiezingen van 28 juli werd geblokkeerd, kan niet langer verborgen worden gehouden. Niet alleen heeft sociale media-magnaat en Trump-financier Elon Musk president Nicolás Maduro rechtstreeks bedreigd, maar nu heeft ook ‘Anonymous Venezuela’ de verantwoordelijkheid voor de aanvallen opgeëist. De hackersgroep verklaarde in ‘X’ dat het ‘het grootste netwerk van malware ter wereld’ had ontwikkeld, in samenwerking met CyberHunters, om aanvallen uit te voeren tegen overheidssites en organisaties die zich bezighouden met cyberbeveiliging. De vernoemde hackers gaan er in het algemeen prat op dat ze anarchistisch zijn. Maar bij het aanschouwen van de straatrellen en de vernielingen veroorzaakt door hun bontgenoten, de  ‘guarimbas’, terwijl de hackers zelf hun elektronisch piratenwerk uitvoerden, is het maar de vraag wat er anarchistisch aan hun optreden is. Als men bekijkt welke slachtoffers de extreemrechtse gewelddadige straatprotesten in Venezuela aanvielen: vakbondsorganisaties, arbeidersplatforms, gemeenschaps- en feministische verenigingen, de hoofdkwartieren van socialistische bewegingen en partijen, dan kan men besluiten dat hun oriëntatie alles behalve ‘anarchistisch’ is. Vandaar ook hier de vraag: Wie zijn die kerels van ‘Anonymous Venezuela’ in het echt?

Op de video’s die procureur-generaal Tarek William Saab toonde, zijn verschillende deelnemers aan de straatrellen, waarbij vijfentwintig mensen stierven, te zien die bekenden banden te hebben met oppositieleider Leopoldo López, van wie ze leiding en geld kregen. In verklaringen bekende een onder hen, een zekere Luis Humberto Martínez, voortdurend geld te hebben ontvangen van extreemrechtse oppositieleiders.

Procureur-generaal Tarek William Saab publiceerde enkele van de concrete plannen die voorzien waren voor de dagen na 28 juli, waaronder gewelddadige acties tegen de Nationale Kiesraad, concreet tegen de opslagplaatsen in Mariche (waar duizenden verkiezingsmachines werden bewaakt), evenals de hoofdkantoren van andere officiële Venezolaanse instellingen.

[1] Venezuela. Más verdades electorales – Resumen Latinoamericano

[2] Venezuela. Celebrar nuevas elecciones es ‘inviable’, dicen analistas – Resumen Latinoamericano

[3] Elon Musk y un nuevo “Ruanda” para Venezuela – Resumen Latinoamericano

[4]  Venezuela. Anonymous declara: “contra Venezuela, la mayor red de malware del mundo” – Resumen Latinoamericano

 

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!