Toen ik in 1995 met mijn bedrijf startte maakte ik, zoals dat hoort bij de opstart van een vennootschap, een financieel plan. Dat plan is sindsdien nooit meer uit de kast gekomen. Hoe moest ik immers weten waar ik met mijn bedrijf zou uitkomen? Ja, natuur, landbouw, koeien en bomen zaten al vanaf de start in het logo, maar hun verhoudingen, hun functies…
Ik startte met een aantal lLimousinrunderen. Ik zou hun eten voor 100% zelf produceren. Hun vlees zou ik rechtstreeks aan de consument verkopen. Een systeem dat nu gekend is als de korte keten. Het werkte en werkt nog steeds, maar het was niet genoeg.
Het voelde niet juist dat mijn koeien graasden op goede Haspengouwse gronden. Op deze gronden moesten gewassen voor menselijke consumptie groeien. Ik kreeg een aantal natuurgraslanden in beheer. Graslanden waar natuurwaarden voorop staan. De grasproductie is bijkomstig, maar samen met de kruiden die er groeien is het een perfect voeder voor mijn Limousins.
De verschuiving van mijn dieren naar natuurgronden maakte dat er akkergronden vrij kwamen. Ik ging meer granen produceren. Veel meer dan ik nodig had voor mijn eigen dieren. De akkers werden bemest met de mest die de koeien in de winter in de stal maakten. Het hooi van de natuurgronden was hun wintervoeder. Steeds meer zijn de verschillende delen van het bedrijf ten dienste gaan staan van elkaar. Een enorme meerwaarde voor het bedrijf, maar het was niet genoeg.
Granen zouden mensenvoeding moeten zijn. Samen met Regionaal Landschap Haspengouw en Voeren hebben we er voor gezorgd dat www.kortwegnatuur.be ook biomeel heeft. De granen gebruiken we nu niet meer voor dierenvoeder, maar voor menselijke consumptie. De reststromen zoals zemelen en griesmeel worden gebruikt voor de dieren. Zo gaat er niets verloren. Malen gebeurt plaatselijk in een authentieke watermolen. Het bedrijf is op deze manier steeds meer een landbouwvoorbeeld van circulaire economie geworden. Maar zelfs dat was niet genoeg.
Granen zijn eenjarige gewassen die ieder jaar opnieuw moeten gezaaid worden. Ieder jaar weer wordt staal door de grond getrokken om de grond los te maken, om de zaden in de grond te krijgen. Deze werken vragen enorme hoeveelheden fossiele brandstof. Tractoren verbruiken per dag al snel 100 tot 200 l diesel. Hoe moet het met de landbouw als de diesel schaars begint te worden? Waarschijnlijk gaan we massaal moeten omschakelen naar meerjarige gewassen. Meerjarige gewassen zoals vruchtbomen. vruchtbomen vragen geen grondbewerking en moeten alleen maar geoogst worden. De voorbije jaren heb ik grote hoeveelheden vruchtbomen, appelen, peren, noten en kastanjes geplant. Immers als we later bomen willen hebben, moeten we ze nu planten. Is dit nu eindelijk genoeg? Wie zal het zeggen?
