De grote levensvragen houden heden ten dage Radio 1 bezig, wat enigzins bij de vraagstellingen past die Radio 1 zich stelt maar vermoedelijk (nog) niet aan bod is gekomen las ik vandaag (toevallig) op de website van VRT/NWS, het stond te lezen in het onderdeel dat steeds op zondag te lezen valt: “De vijf boeken die het leven veranderden van” en deze keer was professor ‘Europa’ aan de beurt: Hendrik Vos.
‘T eerste boek dat hij nomineerde was ‘t boek van Oriana Fallaci: “De Man”. Dit boek gaat over een belangrijk Grieks verzetsstrijder ten tijde van ‘t Griekse Kolonelsregime! (Alexandros Panagoulis), deze man bleef uitermate principieel in zijn strijd ook na jaren in een Griekse gruwelijke gevangenis te hebben gezeten waarin hij ook gefolterd werd! Blijkbaar gaat ‘t boek ook over hoe ver een mens kan/moet/mag gaan betreffende zijn/haar (politieke) principes! Hier citeer ik twee zinnen van Hendrik Vos: “Wanneer gaat eerlijkheid over in halsstarrigheid en bokkigheid? “Hoe wordt zelfs een dromer genadeloos en bikkelhard?”
Laten dat nu ook vragen zijn waarmee ik al hééél lang worstel! Ik persoonlijk heb altijd een diep respect gehad voor mensen die niet zomaar gingen zitten kniezen bij minstens een grote tegenslag maar zééér ernstig bij hun gedacht bleven en dus in feite ‘koppig’ met hun gedacht bleven doorgaan! Die dus niet klein te krijgen waren ook al liepen ze vernedering na vernedering op!
Een zo’n mens en zijn vrouw waren Erich Honecker en zijn vrouw, Erich was tot zijn draadje op was een zééér principiële marxist en zijn vrouw Margot was dat ook! Ergens rond de tijd dat ook de Muur bijna omver ging vallen (’89) en Egon Krenz Erich’s functie als staatshoofd van de D.D.R. had overgenomen, had men Erich in de gevangenis gestoken (Rumelsberg) (vanaf hier begint men een hele Odyssee te lezen, maar die is te moeilijk om uit de doeken te doen, dus zoek die a.u.b. zelf op wanneer u daar belangstelling voor hebt) en een tijdje later viel ook de Muur. Nadat de Muur was gevallen gingen de moeilijkheden voor Erich en Margot simpelweg verder en zagen ze zich genoodzaakt uiteindelijk uit de D.D.R. te vluchten en in de Sovjet Unie onderdak te vinden. Maar nadat daar een mislukte staatsgreep had plaatsgevonden kwam Jeltsin aan de macht en ‘t echtpaar Honecker moest de Sovjet Unie verlaten; Margot mocht verhuizen naar haar dochter in Chili en Erich keerde met de vlieger terug naar ‘t eengemaakte Duitsland waar er een proces tegen hem zou plaatsvinden betreffende vertrouwensmisbruik, ambtsmisbruik en de doden die gevallen waren aan de Muur. In Duitsland aangekomen stak men Erich direct in Moabit, de gevangenis waar Erich tijdens ‘t Nazi – regime ook al had ingezeten, hij herkende nog de vloer!
‘T moeten super – vernederende tijden zijn geweest voor Erich en Margot, maar toen hun queestes ‘t televisiejournaal beheersten keek ik met (stomme) verbazing én respect! Nooit maar dan ook nooit gaven deze twee mensen zich over aan ‘zitten kniezen’!
Alhoewel Erich dus, in feite zijn leiderschap over de D.D.R. had verloren en dus staatshoofd af was, heeft hij er voor mij een belangrijk soort leiderschap bijgekregen, nml. hij heeft mij laten inzien dat je niet al te gauw moet gaan zitten kniezen maar integendeel met opgeheven hoofd je moeilijkheden moet zien en daar wat aan moet trachten te doen!
