Op 29 september gaan de Europese vakbonden in actie, met onder meer een grote betoging in Brussel, maar er zullen per land nog andere actievormen zijn zoals stakingen. Het ABVV schrijft hierover:
“De soberheidsval. Na de financiële en economische crisis, zijn nu de openbare financiën in crisis. Wat de sociale crisis betreft: die is reëel en riskeert nog erger te worden. Met de hete adem van de financiële markten in de nek geven de Europese landen zich nu de een na de ander over aan een bezuinigingsbeleid, waarbij ze de steunmaatregelen laten varen die ze bij het begin van de crisis hadden genomen, ook al hadden deze maatregelen de gevolgen van de crisis nog enigszins opgevangen. (…) We lopen het risico om in een spiraal van bezuinigingen en in een nieuwe economische crisis te verzeilen”. http://www.abvv.be/CODE/nl/fram016.htm
Tegelijk lees ik in mijn commercieel dagblad, tweemaal op enkele dagen: er dreigt chaos. Dat is de mening van experte opiniemakers die om hun mening gevraagd worden, zoals Johan Van Overtveldt, directeur van het Ondernemersplatform VKW en van de denktank Metena; zoals een universitaire arbeidsmarktspecialist, een hoogleraar institutionele beleidsanalyse, een hoogleraar sociologie, en een stakingsdeskundige (?). Zelfs EC-voorzitter Manuel Barroso heeft gewaarschuwd voor de ondergang van de democratie in Griekenland, Portugal en Spanje. Wat wordt bedoeld met die chaos?
Het gaat erom dat de bevolking, en in de eerste plaats de gesyndikeerde personeelsleden, niet willen begrijpen dat inleveren en soberheid absoluut noodzakelijk zijn. Dat ze zich zullen verzetten tegen de zogenaamde hervormingen (ook “besparingen”) die door het IMF, de OESO, de EC beslist zijn. Van Overtveldt spreekt van “Apocalyps in Zuid-Europa”, en oordeelt dat Griekenland, en stilaan ook Portugal en Spanje, uit de eurozone moeten stappen, en aldus een devaluatie van hun munt doorvoeren. “Verarming zal onvermijdelijk zijn, maar veel geleidelijker verlopen”. De lonen zullen zeker 10-20% naar beneden moeten. “De straatprotesten zullen daardoor alleen maar escaleren. Nationale en internationale rechtszekerheid verdwijnt” (De Morgen 2/7/10).
Bang van het volk?
Het lijkt er dus op dat ondernemerskringen en media-makers serieus schrik krijgen van de reacties van de bevolkingen, in vele Europese landen, tegen de verarming die wordt voorbereid. Zou het kunnen dat de belastingbetalers er genoeg van hebben, na de banken te hebben gered, nog eens de stijging te moeten betalen van de bankwinsten op staatsleningen? Dat de werkenden en werklozen niet willen inleveren om nog meer miljarden bedrijfswinsten te genereren? (zie https://www.dewereldmorgen.be/artikels/2010/05/16/mensen-moeten-inleveren-terwijl-miljarden-winsten-worden-uitgedeeld
https://www.dewereldmorgen.be/artikels/2010/06/02/nieuwe-belastingen-bezuinigingen
Dat de 60-plussers niet willen verplicht worden langer te werken terwijl de jongeren aan geen job geraken? Terwijl overheidsvoorzieningen zoals vervoer, onderwijs…in geldnood zitten, en een “sanering” van de ziekteverzekering in het vizier komt.
‘Konden we toch maar een ander volk kiezen’ (vrij naar Bertold Brecht), zuchten VBO, VOKA, hun experten, hun mediabedrijven, hun ministers, en hun beheerders van buitenlandse rekeningen. Allen zijn ze voor democratie; MAAR mèt respekt voor het vrije verkeer van kapitalen, recht op onbeperkte rijkdom, ondernemersvrijheid om aan te werven èn te ontslaan, recht op overheidssteun zonder voorwaarden, en tegen oneerlijke concurrentie van Chinezen, Brazilianen, Russen, figuren als Chavez, en sabotage door vakbonden. Allen verwachten van de verantwoordelijke vakbondsleiding dat ze de basis overtuigt dat er geen klassetegenstellingen meer bestaan, en dat iedereen moet bezuinigen – zoniet dreigt de apocalyps.
Zou het soms de apocalyps worden die Jezus aankondigde: de onderste steen zal de bovenste worden, en de laatsten zullen de eersten zijn. Dit terzijde.
Ik heb een ander voorstel: dat de bedrijfswereld een eigen verzekering spijst met 10% van hun winsten, om bedrijven in moeilijkheden te helpen, en investeringen en lonen te financieren, in plaats van hun personeel, de klanten en consumenten hiervoor te doen opdraaien. Indien de CEO’s onderling niet akkoord geraken, moet het parlement de premie opleggen; zo werkt toch democratie? Zo is ook destijds de verplichte ziekteverzekering ingevoerd, dankzij Achille Van Acker. Wat de begrotingstekorten betreft: één uitzonderlijke belasting op de winsten, schrappen van de lastenverlagingen, steun aan de banken terugbetalen, en blokkeren van de transfers naar belastingsparadijzen, en het budgetair probleem is opgelost. Bestrijden van de fiscale fraude kan in ‘t vervolg het budgetair evenwicht verzekeren ( http://www.acv-online.be/Actualiteit/Campagnes/Stop_de_fiscale_fraude/stopdefiscalefraude.asp
’t Is maar hoe men de wereld ziet, welk soort samenleving we willen. En welke kant we kiezen.
