De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

22ste Gentse Feestendebatten: een dam tegen de commerciële verkleutering

dinsdag 21 juni 2011 11:31
Spread the love

Terwijl het Belgische regeringsoverleg moeizaam verder strompelde, doorbraken Julian Assange en Wikileaks even de lange nazomer van 2010 en confronteerde het Westerse politieke en financiële establishment met hun geheimhoudingssystemen, soms genoemd “Westerse democratie”.

“We noemen het beschaving dat er in België nog geen revolutie is uitgebroken; ik noem het onverschilligheid. Terwijl we bang roepen dat de wereld in brand staat, is de pijnlijke waarheid dat we ons innerlijke vuur doven” (Jeroen Olyslaegers, Knack, 23 februari 2011) en “van dat laatste restje strijd dat ons nog rest, maken we evenementen. Niemand durft nog te strijden. In plaats daarvan wordt er gefeest” (Dominique Willaert, Knack, 4 mei 2011).

Op de achtergrond van deze uitspraken voltrokken zich mondiaal revoltes, misschien zelfs revoluties. Alhoewel vooral door visuele media soms voorgesteld als mediatieke evenementen: de revoltes van de facebook-generatie.

In Tunesië, Egypte, Jemen, Bahrein voltrokken zich heuse volksopstanden, de roep om vrijheid, democratie en werk klonk luid in de Arabische wereld. De opstand in Syrië werd een bloedbad en het Westen trok weer eens “ten oorlog” met als vijandbeeld een vroegere “vriend van het Westen” nu ineens de in ongenade gevallen dictator Kadhaffi. Ook in Marokko en Algerije roerde het volk zich. Britse studenten kwamen volop in verzet tegen hoge inschrijvingsgelden, de Grieken manifesteerden de ziel uit hun lijf tegen draconische bezuinigingen en privatiseringen, ook de Portugezen en Ijslanders gooiden de beuk erin, terwijl het verzet in Ierland wegdeemsterde.

Het Europese project loopt vast in groeiende tegenstelling tussen Noorden en Zuiden. De ratingagentschappen domineren de politieke klasse.

In Spanje bezetten vooral jongeren tientallen pleinen (het Tahrirplein maakt school) en lieten de sociaaldemocratie struikelen in de regionale verkiezingen. Intussen gijzelt het anti-islamisme van Wilders de Nederlandse politiek, triomfeerde het rechtse populisme van de Ware Finnen en maakte het Franse Front National onder leiding van Marine Le Pen een opgemerkte comeback.

Links hangt in de touwen, rechts fulmineert tegen de restanten van Mei 68 en forceert een conservatieve contrarevolutie ondersteund door een deel van de werkende bevolking. In België worden allerlei “wereldrecords” verpulverd en een nieuwe generatie gaat in verzet voor België en voor een regering, bakt frieten, picknickt, kampeert virtueel, gaat uit de kleren.

België wordt steeds verder opgedeeld in luie Walen en hardwerkende Vlamingen, Vlaanderen in foute en echte Vlamingen.

De grote bedrijven en vermogens ontlopen de belastingen die de gewone mensen betalen, bezuinigingen dreigen afgewenteld te worden op de werknemers; de bankiersbonussen zijn terug van nooit weggeweest en de verzorgingsstaat, ons sociaal model, ligt onder vuur terwijl de werkgevers lonken naar het Duitse “sociale” model.

Het lijkt wel alsof veel Europeanen niet beseffen dat intussen de mondiale kloof tussen rijk en arm onhoudbaar wordt en de nieuwe economische machtsverhoudingen moeten leiden tot een nieuwe machtsorde.

Meer dan 1 miljard mensen worden direct bedreigd door de voortschrijdende klimaatopwarming, maar de terrasuitbaters in Blankenberge zijn redelijk tevreden.

We slaapwandelen naar een vermijdbare crisis, één op de zeven mensen heeft dagelijks honger, terwijl er meer dan genoeg voedsel voor iedereen wordt geproduceerd. Te lang hebben regeringen de belangen van grote bedrijven en machtige elites gesteld boven de belangen van de zeven miljard van ons die voedsel produceren en consumeren”, schrijft Oxfam-directeur Jeremy Hobbs.
Wie worden de winnaars en wie de verliezers?

Terwijl de sterkste verhalen uit de buitenlanden bleven komen, liet “de laatste generatie” de autobanden van 250 SUV’s leeglopen in Antwerpen, hetgeen alleen leidde tot een klein strategiedebatje.

Maar de vernieling van een aardappelveldje met GGO’s in Wetteren verdeelde actievoerders (waaronder wetenschappers) en wetenschappers (waaronder ineens actievoerders) in gepolariseerde kampen: de actievoerders werden beschuldigd van “bendevorming” en het universitaire establishment sloot de rangen.

Intussen maken de Europese vakbonden zich op voor het verzet tegen de verdere afbraak van onze sociale welvaartsstaat, de natte droom van Rechts in Europa.

Is debatteren op de Gentse Feesten deel van het verzet of gewoon het zoveelste evenement?

We zijn alvast een dam tegen de commerciële verkleutering en voor de rest…laat het verzet feestelijk zijn en het feest uitgroeien tot verzet.

(Eric Goeman, voorzitter Democratie 2000, woordvoerder Attac Vlaanderen)

take down
the paywall
steun ons nu!