De voorbije 10 jaar heeft Europa zijn inspanningen om autobestuurders te ontmoedigen om hun wagen te nemen wanneer ze naar de stad komen sterk opgevoerd. Terwijl Amerikaanse steden – met uitzondering van San Francisco- nog steeds denken in termen van het comfort van de autobestuurder, doet Europa exact het tegenovergestelde: een vijandige omgeving creëren voor al wie met de wagen komt. De methodes kunnen verschillen maar het doel is altijd hetzelfde: autorijden dermate duur en miserabel maken tot de moegetergde chauffeur uiteindelijk voor de fiets of het openbaar vervoer kiest..

The New York Times geeft daarvan 11 voorbeelden:

Grote delen van de stad autovrij maken (Wenen, München, Kopenhagen)
Autorijvakken vervangen door fietslanen (Barcelona en Parijs)
Zware tol heffen op auto’s die het stadscentrum binnen willen rijden (Londen, Stockholm)
Tol heffen op auto’s die de stad binnen willen rijden en CO2 uitstoten boven een bepaald niveau (Duitse steden)
Het beperken van parkeerplaatsen bij de bouw van nieuwe shoppingcentra en appartementsgebouwen
Het reduceren en beperken van parkeerplaatsen op straat
Het beperken van de maximumsnelheid in de stadskern tot 20 à 30 kilometer per uur (Zwitserland)
Het ontwikkelen van grote winkel-wandelstraten (München)
Het opvoeren van het aantal verkeerslichten in de binnenstad om chauffeurs te vertragen en te ontmoedigen (Zurich)
Het invoeren van lange wachttijden voor automobilisten bij verkeerslichten (maar maximaal 20 seconden voor voetgangers)
Bestuurders van trams kunnen de verkeerslichten op elk moment in hun voordeel manipuleren (Zurich)
Wat zijn de resultaten van dit soort ingrepen?

Een persoon die te voet naar de stad komt neemt 3 kubieke meter aan plaats in; wie met de auto komt 115 kubieke meter.
Het nieuwe gebouw van het European Environment Agency in Kopenhagen telt 150 fietsstallingsplaatsen en 1 parkeerplaats voor een auto (andersvaliden).
In Zurich bezoekt 70% van de mensen de shoppingcentra te voet.
Winkelstraten die autovrij zijn ontvangen 30 tot 40% meer bezoekers dan straten waar autoverkeer wel is toegelaten.
91% van de Zwitserse parlementsleden gaat per tram naar zijn werk.
“Wanneer ik andere steden kom heb ik altijd de indruk dat ik overal moet wachten om de straat over te steken,” zegt Pio Marzolini van het stadsbestuur van Zurich. “Maar ik raak nooit gewend aan de gedachte dat ik minder waard ben dan een wagen”.

http://www.nytimes.com/2011/06/27/science/earth/27traffic.html

Bron : The New York Times / Express.be