Volgens de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) is de marge voor loonsverhoging voor de komende twee jaar zeer klein. Amper 1,1 %, bovenop de automatische loonindexering, zou beschikbaar zijn. Ware het niet dat volgens de CRB 1,1 gelijk is aan 0.

5% bij de buren.

De gemiddelde loonstijging in de buurlanden, Nederland, Frankrijk en Duitsland, zou de komende twee jaren met 5% stijgen. Dit is een gemiddelde bij onze drie buurlanden waarmee de CRB ons land altijd mee vergelijkt.

Foute voorspelling.

De CRB voegt er in één adem aan toe dat deze 5% een overschatting zou zijn met 1,1%. Daarmee geeft de CRB voor het eerst toe dat zij in het verleden ook steeds een inschattingsfout zou gemaakt hebben. Toch wel vreemd dat dit pas nu naar boven komt? Of toch niet vreemd?

5% ook bij ons.

Vermits de loonkost in ons land niet sterker mag stijgen dan in onze buurlanden zou er bij ons ook 5% loonmarge zijn voor de komende 2 jaren. Volgens de CRB zou de automatische loonindexering de komende twee jaren 3,9% bedragen. Deze wordt dan maar direct in mindering gebracht van de beschikbare 5% en dat geeft dus 1,1%. Groot is de verbazing dat de 1,1% overschatting van de CRB, waar volgens het CRB rapport best rekening wordt mee gehouden, nu net overeenstemt met de 1,1% beschikbare onderhandelingsmarge. Dit kan geen toeval meer zijn! Of toch? Volgens de CRB is 1,1% dus gelijk aan 0%.

In de kaart van de werkgevers.

Langs alle kanten horen we nu de werkgevers, die de bevindingen van de CRB aangrijpen, om te stellen dat er helemaal geen ruimte voor loonsverhoging voor 2011 en 2012. Dit kan uiteraard niet anders als de CRB met zulken bevindingen naar buiten komt. Ik vraag mij af hoe neutraal de CRB wel is? Het is zoals alle voorbije loonsonderhandelingen dat de CRB steeds met rapporten komt die de werkgevers en de politiek netjes in de kaart spelen. Maar ja, wiens brood men eet, wiens woord men spreekt!!!

De werkgevers gaan in hun commentaren nog een stapje verder en zetten de aanval op de automatische loonindex ook weer verder. Volgens alle werkgeversorganisaties moeten er nu stappen genomen worden om de volgens hen te sterk gestegen lonen uit het verleden nu een stukje terug goed te maken. Dit moet volgens hen door de al gekende en oeroude stelling dat de automatische loonindex maar eens moet verdwijnen of op z’n minst moet er een nettoindex komen. Dit laatste wil zeggen geen afdrachten voor de sociale zekerheid en winst voor de bedrijven.

 Ik lees dan in sommige perscommentaren (o.a, Dhr. Tegenbos in De Standaard) dat creatief sociaal overleg nodig zal zijn. Sta mij toe om te zeggen dat ik van de werkgevers hier niet veel van merk. Steeds halen zij hun klassieke eisen naar boven als daar zijn: loonmatiging, index afschaffen, langer werken, afschaffen brugpensioen, werkloosheid in tijd beperken, meer flexibiliteit op het vlak van arbeidstijden, snoeien in allerlei verlofstelselsels, iedereen naar het arbeidersstatuut (cfr. Geldkoerier Brink’s), meer fiscale gunstmaatregelen voor de bedrijven, doorzetten van de notionele intrestaftrek en ga zo maar door…

Als de werkgevers hun oeroude klassiekers constant naar boven mogen halen, dan mogen de werknemers dat ook doen! Dan moet men de vakbonden niet verwijten van ouwbollig en onverantwoord te zijn of niet ver genoeg te willen meegaan in het werkgeversverhaal.

Index is geen loonsverhoging.

Ik begrijp nog steeds niet dat de automatische loonindexering aanschouwd wordt als een loonsverhoging. De index is destijds gekomen om de lonen mee te laten evolueren aan de permanente stijging van de goederen en producten. Dit is duidelijk geen loonstijging maar een aanpassing van de lonen aan de stijging van de levensduurte. Dit heeft dus niets maar dan ook niets te maken met loonsverhoging. Zonder dit indexmechanisme zouden er door de jaren heen nog veel meer (ook werkende) mensen in de armoede terecht gekomen zijn. Dus mag de automatische loonindexering niet meegeteld worden in de loonnorm en is 5% volgens mij 5%.

Graag wil ik hierbij in de marge even in herinnering brengen dat er door de jaren heen reeds veel aanvallen op de index zijn geweest. Daar en boven hebben werknemers in de afgelopen dertig jaar reeds een aantal indexsprongen geheel of gedeeltelijk moeten overslaan. Of zijn we jaren 1983, 1984, 1985 en 1986 (telkens 2% loonindex niet gekregen) reeds vergeten? Of zijn we de verschillende wijzigingen in de samenstelling van de korf met producten en de invoering van de zo genoemde gezondheidsindex al vergeten? Allemaal ingrepen met de bedoeling om de aanpassing van de lonen aan de stijgende levensduurte te vertragen.

Competitiviteit, productiviteit, flexibiliteit en polyvallentie.

Steeds weer krijgen werknemers te horen dat we competitief moeten zijn. Als we de werkgevers, met op kop VBO, VEV en Unizo mogen geloven, leven wij in het slechtst georganiseerd land met veel te veel lasten voor de bedrijven en te veel lusten voor het werkvolk.

Ik denk als je echt een vergelijkking wil maken dan moet je appelen niet met citroenen vergelijken. Als je de competitiviteit wil vergelijken met de zogenoemde drie belangrijkste handelspartners dan doen je dit niet alleen op het vlak van de lonen. Dan moet je ook de flexibiliteit, productiviteit, polyvallentie, opleidingsniveau enz.. mee in rekening nemen. Maar daar hoor je nergens iets over. Onze werknemers behoren tot de meest flexibele, productieve en best opgeleide ter wereld. Onze werknemers werken zich alle dagen te pletter. Maar toch moet er maar steeds meer gematigd worden en harder gewerkt met steeds minder volk. Bovendien zou deze groep van werknemers ook nog eens 23 miljard euro moeten besparen via allerlei maatregelen die de nieuwe regering ons door de strot gaat duwen.

Handen af van de index, echte loonsonderhandelingen en een rechtvaardige fiscaliteit.

Dit zijn de eisen waar de werknemers volop moeten voor gaan. De index moet blijven alleen al maar om te vermijden dat nog meer werknemers in de armoede terecht komen.

Er moeten echte loononderhandelingen komen waarbij lonen en sociale uitkeringen krijgen waar ze recht op hebben. Het wordt tijd dat de werknemers terugkrijgen wat ze de laatste dertig jaren hebben ingeleverd.

Er moet een rechtvaardige fiscaliteit komen waarbij iedereen, ongeacht de wijze van inkomen (arbeid, zelfstandig of vrij beroep, vennootschap of aandeelhouder) op een eerlijke manier belastingen betaald. Er moet ook dringend werk gemaakt worden van al die bedrijven (oa. Janssen Farmaceutica – Arcellor Mittal – alle banken) die nu weinig of zelfs helemaal geen belastingen betalen maar te gelijkertijd enorme winsten maken en genereuze bonussen uitbetalen.

Er is wel ruimte voor opslag!!!