Ondanks het
slabakkende Belgische klimaatbeleid wijst minister Schauvliege ons op
ieders individuele verantwoordelijkheid voor een beter klimaat. De
voorwaarden creëren die een gedragsverandering in gang
zetten is geen onderdeel van de regeerverklaring.
Op 1 december ging in Lima de
twintigste klimaattop van start en het beloven weer moeizame
onderhandelingen te worden. In november pinde de Europese Unie haar
streefdoel al vast op een broeikasgasreductie van veertig procent
tegen 2030. De zaak is nu om in Lima en volgend
jaar in Parijs op mondiaal vlak een bindend
klimaatakkoord te verwezenlijken.
België slaat eerder een mal
figuur als het aankomt op een ambitieus
klimaatbeleid. Ondanks verschillende
horrorhoofdstukken
in de kernuitstap is het aandeel groene
energie in België zowat het laagste van Europa. Andere grote vervuilers maakten hun bijdragen aan het Groene Klimaatfonds al
enkele maanden geleden bekend, terwijl België er nog steeds over bakkeleit. Het was dan ook geen
grote verrassing dat ons land woensdag de
bedenkelijke eer kreeg om Fossiel
van de Dag te
zijn.
Een dag voor de
Belgische klimaatdelegatie de dubieuze prijs kreeg toebedeeld,
probeerde minister Schauvliege haar verantwoordelijkheden nog door te
schuiven naar “ons collectieve gedrag”. Het
klopt dat we samen
verantwoordelijk zijn
voor de hoge Belgische broeikasgasuitstoot.
Vooral onze mobiliteitskeuzes zijn de boosdoener. Wil de Belg zijn gedrag niet aanpassen? Wil hij
echt elke dag in de file staan? Om “ons collectieve gedrag” aan
te passen is er nood aan serieuze alternatieven en
moet de overheid ook sturend optreden.
Een alternatief mobiliteitsbeleid
vraagt onder andere investeringen in de infrastructuur van het
openbaar vervoer, afschaffing van de fiscale kortingen voor
bedrijfswagens, onderzoek naar duurzame mobiliteit en taksen
op kerosine. Dat zijn nu net enkele van de vele zaken waar de
regering absoluut
geen aandacht aan
wil besteden.
Wat wel hoog op de agenda staat
is de verbreding van de Brusselse ring, een snelle oplossing voor het Oosterweelproject, subsidieverminderingen
voor de milieubeweging, besparingen op het openbaar vervoer en zelfs het bouwen van nieuwe kerncentrales.
Een ander project dat op grote
steun kan rekenen van de nieuwe Vlaamse regering is de verdere
uitbouw van de luchthaven van Deurne. Deze kleine luchthaven heeft al
jaren te kampen met dalende passagierscijfers. Een private uitbater
is er nu in geslaagd om enkele luchtvaartmaatschappijen te overhalen
op Deurne te vliegen. Er zal onder andere
naar Berlijn, Genève, Zürich, Milaan en Barcelona worden gevlogen.
Steden die met de nodige investeringen ook snel te
bereiken zijn met een veel duurzamer vervoersmiddel: de trein. Toch
moeten de spoorwegen besparen, worden de Europese nachttreinen
verbannen naar het spoorwegmuseum en blijft de hogesnelheidstrein
onnoemelijk duur. De regering is duidelijk
niet van plan om de alternatieven te creëren die “ons collectieve gedrag”
in de goede richting kunnen sturen.
De nieuwe coalitie kan ook
kiezen voor een nieuwe, frisse kijk op mobiliteit.
Ze kan kiezen voor een beleid gericht op duurzaamheid. Ze kan zo’n project verwezenlijken door gedurfde maatregelen te nemen zoals het invoeren van een kerosinetaks,
het subsidiëren van regionale luchthavens stop te zetten
en de spoorweginfrastructuur
uit te breiden.
Enkel met een gedurfd, krachtdadig beleid dat onze emissies keldert, zullen we de klimaatopwarming een halt kunnen toeroepen. Haar retoriek zal de regering alvast niet moeten veranderen: de maatregelen zullen in het begin misschien wat pijn doen maar er is nu eenmaal geen alternatief.
