De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Bekamp de werkloosheid, niet de werklozen Wouter!

Bekamp de werkloosheid, niet de werklozen Wouter!

woensdag 5 maart 2014 11:11
Spread the love

Verschietachtig

In De Standaard van gisteren dinsdag 4 maart las ik met verbazing volgende quote van Groen-voorzitter Wouter Van Besien: ‘Sommigen hebben na een jaar werkloosheid genoeg kansen gekregen voor een geschikte job, maar hebben die niet willen grijpen. Die mogen wat mij betreft na dat jaar geschrapt worden’ (De Standaard, 4/3/2014 – Wouter Van Besien. Beter. p.136)

“Gratis werken om te laten zien wat ik waard ben”

Ik had pas twee comitévergaderingen bijzondere sociale dienstverlening (BCSD) van het Antwerps OCMW achter de rug. Een klant gezinshoofd met drie kleine kinderen,  kwam bedelen voor het verkrijgen van een leefloon. Hij had jarenlang  gewerkt in een bakkerij. Die werd nu overgenomen door familie van de bakker.  Onze klant was ‘overbodig’ geworden en kwam op de dop. Hij miste twee keer een afspraak op de VDAB en werd geschrapt van de dop door de RVA.  Het missen van een afspraak bij de VDAB is op die BCSD de meest voorkomende reden om mensen hun werkloosheidsuitkering af te nemen. Eerst komt er een sanctie van 13 weken, na een tweede keer volgt een definitieve schrapping. Dan moeten die mensen op het OCMW komen vragen voor een leefloon.  De meeste afspraken bij de VDAB worden gemist omdat de werkloze de uitnodigingsbrief niet heeft gevonden. Ook al wordt die per aangetekend schrijven verstuurd, in een grootstad als Antwerpen geraakt zoiets makkelijk verloren. Appartementsgebouwen met vele brievenbussen, dikwijls door vandalisme vernietigd, of de naamplaatjes eraf getrokken, of de post die door vandalisme door mekaar wordt gesmeten of…  Maar de RVA vindt dat de werkloze zelf verantwoordelijk is voor zijn briefwisseling en zoiets wordt niet aanvaard als excuus. Eens de geschorste werkloze zich aandient bij het OCMW, zo staat het in het Vademecum, dient extra disciplinerend tegenover hem te worden opgetreden. Geschorste werklozen moeten extra hun sollicitatie inspanningen opdrijven om hun werkbereidheid aan te tonen. Onze bakker heeft alle bakkerijen die hij kent met zijn fietsje afgereden in heel groot Antwerpen. “Ik heb voorgesteld om een maand gratis te werken zodat de baas kan zien wat ik waard ben”, vertelde hij. Maar “het is crisis, het is stil, kom later nog maar eens terug, we zullen je bellen als we iemand nodig hebben…”.  De collega’s politici raadsleden van het BCSD vonden echter dat onze bakkersgast onvoldoende zijn werkbereidheid had aangetoond. Hij moest maar voor andere jobs gaan solliciteren dan de bakkerswereld. Er stonden nog o zoveel vacatures open…

Schrijnende tegenstelling tussen toenemend aantal werkzoekenden en dalend aantal vacatures

De arbeidsmarktfiche van de stad Antwerpen van december  2013 leert ons echter dat Antwerpen 35.829 werkzoekenden telt. Een stijging met 8,4% op jaarbasis. Tel daarbij nog ongeveer een zeven duizend te activeren leefloontrekkers. De werkloosheidsgraad in Antwerpen is nu 16,3%. Dubbel zo hoog als Vlaanderen, maar ook dubbel zo hoog als in de tweede stad Gent. 78 % van die werkzoekenden behoort tot minstens één van de kansengroepen (laaggeschoolden, allochtonen, langdurige werklozen, ouderen …).  Tegenover die meer dan 40.000 te activeren werkzoekenden staan er 3.741 vacatures. Een daling met 28% tegenover een jaar geleden. Veertig procent  daarvan zijn dan nog interim jobs.  Dat is geen “arbeidsparadox” zoals zowel Monica De Coninck (SP.a) als Liesbeth Homans (N-VA) dat noemen. Dat is een schrijnende tegenstelling. Zelfs al worden al die 3741 openstaande vacatures standepede opgevuld dan blijven er nog 35.000 Antwerpenaren op de keien staan.

De wegwerpmens

Die worden dan door het OCMW naar de interimarbeidsmarkt gejaagd. Dit onder de bedreiging van het afnemen of niet toekennen van het leefloon, het allerlaatste bestaansminimum. Dit leidt tot schrijnende toestanden. Je ziet die mensen interimkantoren afschuimen en ze krijgen op hun bord: ‘kom maar eens terug’, of ‘je moet niet terugkomen, wij zullen je wel opbellen als er een vacature vrijkomt’ of ‘je moet via internet de jobaanbiedingen volgen’, of gewoon ‘het is crisis, het is overal stil’.  Des te meer je huid gekleurd is, des te luider klinken deze afscheepargumenten. En o wee als je dan nog een hoofddoek draagt ook. Uiteindelijk moeten die mensen zich gaan verantwoorden op een hoorzitting met acht politici. Dan wordt hun leefloon niet toegekend of afgenomen onder de motivatie van “onvoldoende werkbereidheid”, “onvoldoende sollicitaties”, “onvoldoende inspanningen zich te integreren”. Mensen die door hun baas worden ontslagen met een slechte C4 krijgen dan het meest laffe argument op hun bord: “zichzelf in een toestand van onvermogen gebracht” of “zichzelf in een toestand van behoeftigheid hebben geplaatst” . De eersten die aan de deur vliegen zijn de losse contracters. De eersten die nog moeilijker aan de bak komen dat zijn de interimmers.

‘Goede’ en  ‘slechte’  werklozen

In deze situatie disciplinerend activeren zoals Wouter dat met zijn uitspraak doet, zet de mensen ook tegen mekaar op. Het is de theorie van de ‘goede werklozen’ en de ‘slechte onwillige werklozen’. Het is zoals het eeuwenoude onderscheid terug invoeren tussen ‘goede’ en ‘slechte’ armen – armen die verdienen om te worden geholpen (de ‘deserving poor’) en armen die dat niet waard zijn (de ‘undeserving poor’)-  en zo mensen tegen elkaar op te zetten. Het is het Duits model, de Hartz IV maatregelen, achterna. Doel is niet alleen de lonen en werkomstandigheden van de onderstroom naar omlaag halen, maar deze van alle werknemers naar beneden drukken. Zoals dat  in Duitsland is gelukt. Peter Mertens schreef er een boek over: ‘Hoe durven ze? De euro, de crisis en de grote hold-up’.  

‘De enige linkse stem die telt’

‘Groen is de enige linkse stem die telt’. Deze quote van Wouter Van Besien was in De Tijd de titel van de bespreking van zijn zopas verschenen  boek ‘Beter. Hoe groene verandering een groot verschil maakt’ . Ik denk dat de PVDA die pretentie niet moet hebben. Ik denk wel dat één Peter Mertens meer doorweegt in het parlement dan een achtiende CD&V’er, een veertiende SP.a’er of een zesde Goene. Het is nu dat het moet gebeuren, het duurt anders nog vijf jaar voor de volgende verkiezingen eraan komen. Een stem voor de PVDA duwt ook andere progressieve partijen naar links. De PVDA trekt vroegere socialistische stemmers, die nu uit onvrede op(extreem) rechts stemden, terug in het linkse kamp. Een stem voor de PVDA versterkt links.

take down
the paywall
steun ons nu!