Inspiratiedag Duurzame Mobiliteit

Inspiratiedag Duurzame Mobiliteit

vrijdag 1 december 2017 07:57
Spread the love

Op dinsdag 28 november had de zesde Inspiratiedag Duurzame Mobiliteit plaats in Antwerpen. Een organisatie van Netwerk Duurzame Mobiliteit met partners TreinTramBus en Stad Antwerpen.
Wij waren er bij voor een stand van zaken en een blik op de toekomst.

Geïnteresseerden uit middenveld, beleid en burgerij werden ontvangen in DE Studio (de voormalige Studio Herman Teirlinck). De opkomst was groot. De meest succesvolle Inspiratiedag tot nog toe, bevestigde Bert Gilté, directeur NDM, ons.
Dat mag niet verwonderen: de nood aan een betere mobiliteit is hoog. En alle deelnemers aan die mobiliteit hebben er zin in, om er werk van te maken. Dat kon meteen blijken: vrijwilligers van o.m. Fietsersbond, medewerkers uit de partner-organisaties, beleidsmensen en creatieve bedrijfsleiders voerden al bij de welkomst koffie inspirerende gesprekken met elkaar. Een gezellig geroezemoes dat de ernst van het mobiliteitsprobleem even oversteeg.

Naar gewoonte mochten enkele politici het gebeuren openen. Eveneens naar gewoonte beperkte hun bijdrage zich tot een opsomming wat zijzelf goed en de ander slecht gedaan hebben. Vooral wat Antwerps schepen Koen Kennis ten berde bracht, deed meerdere wenkbrauwen fronsen: uit zijn spraak bleek bijzonder weinig relevante kennis -ondanks zijn naam… Ook de andere leden van het panel dat vooraan had plaats genomen waren zichtbaar geïrriteerd.
Het was de ravissante Roos Van Acker die het publiek doorheen de dag mocht loodsen en snel overschakelde naar de sprekers met onderbouwde kennis ter zake: achtereenvolgens zouden prof. Cathy Macharis (VUB), Low Impact Man Steven Vromman en prof. Karel Martens (Technion – Israel Institute of Technology) ons onderdompelen in hun studie over en visie op mobiliteit.
Op het thema werd gefocused vanuit het oogpunt van lokale bereikbaarheid, terwijl het in eerdere (beleids)visies vanuit basismobiliteit werd geanalyseerd. Een significant verschil: het gaat er niet meer om hoezeer we willen mobiel zijn, maar net over hoe nabij we willen zijn. Een heel andere invalshoek, die vertrekt vanuit net het omgekeerde, nl. hoe kunnen we meer bereiken door ons minder te moeten verplaatsen? Een logische wijsheid die uit ver vervlogen tijden lijkt te komen. De relevantie van veel van de huidige verplaatsingen die we maken, dient op z’n minst in vraag gesteld.

Prof. Macharis bevestigde dat mobiliteit inderdaad dient herdacht te worden. We moeten het als een dienst gaan zien. Mobility as a service. Waarbij individueel auto-bezit wordt opgeheven en wagens gedeeld dienen te worden.
Ze ging daarbij niet uit de weg dat ook in ons woonbeleid een structurele verandering dient te gebeuren. We moeten inzetten op densificatie. Dichter bij elkaar gaan wonen, zoals ook Vlaams Bouwmeester Leo Van Broeck en mobiliteitsexpert Kris Peeters het aangeven.
Ook verder inzetten op de modal shift, waarbij de soort verplaatsing de manier van verplaatsen bepaalt is volgens haar een noodzaak. En daarbij dient het openbaar vervoer uitgerold te worden als de ruggengraat van mobiliteit.
De professor bracht haar stellingen in een presentatie van de vier -p’s van mobiliteit: ‘proximity’, ‘prosperity’, ‘place’ en ‘participation’; waaraan ze met ‘passion’ nog een belangrijke vijfde toevoegde. Van al de -p’s deel ook ik de passie nog het meest. Zonder gevoel kunnen we het verschil niet maken. We moeten het voelen dat het anders moet. Dat het anders kan. Met passie.

Gerenommeerd Low Impact Man Steven Vromman mocht een tussendoortje brengen. Even een verademing met een verhaal dat zich over 30 jaar afspeelt. Hij schetste een beeld van de stad van de toekomst. Zijn thuisstad Gent in 2047. Waar een combinatie van paardentrams en elektrische wagens de straten vult. En drones dat alles aansturen. Back to the future in de Arteveldestad. Het was een heerlijk verhaal, met veel verbeelding. Niet zonder de ernst van reëele oplossingen voor de problemen van vandaag. Een andere kijk ook op zaken waarin we zijn vastgeroest. Vastgelopen eigenlijk. Want kunnen we bv. niet beter een maximum inkomen invoeren ipv een minimum? Zou dat niet beter zijn om ongelijkheid weg te werken? Op zijn onnavolgbare manier liet de Gentse Groen-man ons mijmeren. Zijn toekomstig kleinkind stelde zelfs onze voormalige zogezegde democratie in vraag. Want ook die was vervangen door een beter systeem, in handen van de burgers. En met zijn ‘SAF’, een Senioren Aanhang Fiets, rolde Vromman ons even subliem als eenvoudig uit zijn vertelling.

Terug naar het sprookje dat onze mobiliteit heden ten dage voorstelt.
Want, stelt prof. Martens, onomwonden, er is een gebrek aan rechtvaardigheid als het op verkeer aankomt. En het is de overheid die verantwoordelijk is voor ons verkeerd vervoer.
Mobiliteit is een basisrecht. Daarvoor dient een overheid dus te zorgen. Net zoals ze voor onze andere rechten zorgt. Maar daar wringt het schoentje: de overheid investeert slechts in één manier van mobiliteit, nl. autoverkeer. De andere vormen van mobiliteit worden stiefmoederlijk behandelt. En daardoor worden enkel autobezitters bevoordeeld. ‘Alle methoden waarmee de overheden hun schuldig verzuim proberen weg te spoelen zijn slechts lapmiddelen’.
Hij sloot eenduidig af: dat de lokale bereikbaarheid vernield is door het disproportioneel investeren t.v.v. het autoverkeer.
Met deze wijze woorden gingen we de middaglunch in. Naast het versterken van de innerlijke mens werd er tijdens de middagpauze vooral genetwerkt in de zoemende bijenkorf van de alternatieve mobiliteit.

De inspirerende voormiddag werd nog gevolgd door verschillende werksessies, waarvoor de deelnemers vooraf dienden in te schrijven: elk van de sessies belichtte de gemeente vanuit een ideaal. We konden deelnemen aan de sociale gemeente, de delende of actieve gemeente. Of ook o.m. aan een werksessie toekomstgerichte gemeente.

Want over dat laatste gaat het tenslotte: hoe willen we het in de toekomst hebben? Over het verleden hoeven we ons niet meer druk te maken, dat is voorbij. Gelukkig maar. Of tenminste, dat mogen we hopen.

take down
the paywall
steun ons nu!