“Vies geld. Ge weet nooit waar het gezeten heeft.” Dat was het antwoord van de dame achter de kassa deze middag toen een bevriende klant haar vroeg wat ze deed. Ze was namelijk na het aannemen van geld opgestaan om aan een pompje haar handen te gaan ontsmetten. Wat me vooral opviel was dat het “vieze” geld haar gegeven was door een Indische man. “Ik deed toch teken dat hij het geld gewoon moest neerleggen”, meldde ze er nog bij.
Dat platvloerse racisme werd door de klanten aanvaard. Niemand, buiten mezelf dan, vond het ‘a bridge too far’. Zulk boers racisme heb ik in het echt nog niet mogen meemaken. Ik zou bijna willen denken dat de vrouw misschien wat smetvrees had, maar het lag er zo dik op dat het om de persoon ging. Om de afkomst van die persoon welteverstaan. Bij het instappen in mijn auto kon ik het nog altijd niet geloven dat men zo openbaar racist durft te zijn. Ik herinner mij als kleine jongen wel hoe vaak er hier in mijn boerse gemeente werd geklaagd en gezaagd over hoe het VB aan de macht moest komen en hoe die “stinkende makkakken”, zoals zij het noemen, hun boeltje moesten pakken. Ondertussen heb ik geleerd dat diezelfde mensen allerhande nationaliteiten inschakelen als fruitplukkers etcetera. Ik heb het altijd afgedaan als een politieke mediatrend. Dewinter en zijn VB was vernieuwend.
Toen ik op de hogeschool begon met mijn studies (lerarenopleiding), kwam ik tijdens stages wel in klassen waar “allochtonen” een deel uitmaakte van de klas. Ik heb er nooit last mee gehad, die jongeren zijn net zo zeer geïnteresseerd of niet geïnteresseerd in de les als hun autochtone klasgenoten. Het hoofddoeken-debat verschool zich toen nog in het gefluister van een handjevol rechtsgezinden. En toen vielen de torens.
Amerika was aangevallen door een bende radicale moslim-extremisten die het Westen willen vernietigen en overnemen. Ze zouden de mannen afslachten en de vrouwen als hun slavinnen gebruiken. Na apartheid, het oorlogse anti-semitisme, de Zuiderse slavenstaten en zoveel meer, hebben we nu weer een nieuwe vorm van discriminatie op de CV van de mens bijgezet. Islamhaat. Of we zullen het islamkritiek noemen, kwestie van politieke correctheid zeker. Europa bibberde op zijn knieën voor de zelfmoordterrorist en elke moslim in de straat was een verdachte. Terwijl wij angstig in onze hoekjes zaten te wijzen naar de Mohammed en de Fatima uit de sociale wijken, gooide de media olie op het vuur.
Ondertussen blijken alsmaar grotere namen in de politieke wereld gevangen te worden voor die haatberichten. Onze Noorderburen geloven in de goedgekapte Wilders. In Duitsland hebben ze ‘the common enemy’ van de VS en de EU ook aanvaard als groot probleem. Ook België. Ondertussen zijn we een grote hap van ons recht op privacy kwijt aan de anti-terrorisme wetten.
Al hebben we hier in België een ander soort discriminatie van onder het stof gehaald. 7/10 Vlamingen steunt Bart De Wever, zo wist de media ons te vertellen maar slechts 3/10 is te vinden voor het separatisme. Minder dan de helft van de BDW-fans zijn te vinden voor BDW’s natte droom. Of is het hier weer de media die BDW onze strot inramt alsof het flamingantisme een ‘foie gras’ kan zijn?
We worden een profiel voorgehouden. Het profiel van de “Vlaemsche mensch”. De Vlaming die zich als een bourgondische intellectueel profileert binnen het blanke, homogene Europa. Er is daarbij geen plaats voor de Franstalige sos als buur. Geen ruimte in de straat voor de Indiër met zijn vieze geld. Al zeker niet voor de gewelddadige Allah-aanbidder.
En terwijl zappend Vlaanderen dat profiel als een juiste keuze ziet, is men volop bezig met de opbouw van ons eigen Amerika. Een plaats waar we moeten knokken om een degelijke sociale zekerheid te kennen. Waar banken en financierders de vlaggen zwaaien, zelfs tijdens de crisis waar ze zelf voor te bedanken zijn. De Verenigde Staten van Europa. Ik vraag me af wanneer het eens tijd is voor solidariteit en gelijkheid.
