Op 29 juli 2014 in De Standaard, “De oorlog in Gaza is geen western”, van de hand van Hans Knoop, woordvoerder van het Forum der Joodse Organisaties.
Volgens hem is het vergelijken van burgerslachtoffers in een conflict
niet de juiste manier om te besluiten wie de ‘goede’ en wie de ‘slechte’
is. Fair enough. Maar in de rest van zijn discours slaat hij meermaals de bal compleet mis.
Chronologie
Knoop haalt drie punten aan om te beoordelen of het geweld van de IDF (Israel Defense Force, het Israëlische leger) disproportioneel is.
“1. Noodzaak. Is er voor Israël een noodzaak om militair
op te treden? Die vraag is, met bijna 2.000 raketten afgevuurd op
burgerdoelen in Israël, snel beantwoord.”
Volgens Knoop is hiermee de kous af. Hamas vuurt raketten af naar
Israël vanuit de Gazastrook. Het Israëlische leger heeft dus volgens hem
het volste recht om keihard terug te slaan. Het is een typisch
voorbeeld van misbruik van chronologie om de ander het zwijgen op te leggen.
De vraag is, wederom, wat er eerst moet stoppen. Moet Hamas stoppen
met het afvuren van raketten op Israël? Of moet Israël stoppen met de
blokkade van de Gazastrook, die het economisch leven op dit stukje land
zo goed als onmogelijk maakt. Moet Hamas stoppen met het graven van
tunnels om zich te bewapenen? Of moet Israël stoppen met het ontvoeren,
opsluiten en folteren van Palestijnse burgers?
Geweld als natuurfenomeen
Geweld komt niet uit het niets. Raketten vanuit Gaza naar Israël zijn geen natuurfenomeen zoals de zwaartekracht. De aanvallen vanuit de Palestijnse gebieden zijn een gevolg van de jarenlange bezetting
door Israël van Palestijns gebied, een economische blokkade door Israël
die het leven in de strook onmogelijk maakt, het willekeurig ontvoeren
en folteren van Palestijnse burgers onder het mom van de ‘strijd tegen
terrorisme’, het neerschieten van kinderen die stenen gooien naar de
tanks van de bezetter.
Volgens de Israëlische mensenrechtenorganisatie B’Tselem zijn er tussen januari 2009 en mei 2014 568 Palestijnen gedood door het Israëlische leger en de veiligheidsdiensten. 84 van deze doden waren kinderen.
In diezelfde periode kwamen 38 Israëli’s om het leven. Heeft de heer
Knoop hierover ook een mening? Geeft deze dodentol de Palestijnen het
recht om willekeurig volkswijken in Tel Aviv of Haifa plat te
bombarderen?
“2. Subsidiariteit. Kan het door het Israëlische leger
beoogde militaire doel (de raket-lanceerinrichtingen en de vele tunnels
uitschakelen) ook bereikt worden met inzet van minder vuurkracht of met
een andere modus operandi, zodat er minder burgerslachtoffers zouden
vallen en dit tegen de achtergrond van de inzet door Hamas van
menselijke schilden? Geen enkele militaire deskundige heeft tot dusver
een zinnig alternatief geformuleerd.”
Het mag geen wonder heten dat geen enkele militaire deskundige tot
dusver een zinnig alternatief heeft geformuleerd. Het probleem op het
terrein kan immers niet met militaire middelen worden opgelost.
Israël haalt de volledige ontwapening van de Gazastrook aan als oorlogsobjectief. Dit wordt in mainstream-media erkend als een rechtvaardig doel. Feit is dat gewapend verzet tegen een buitenlandse legermacht volstrekt legaal is volgens het internationaal recht.
Een buitenlandse bezetting (of blokkade of annexatie) is dit in geen
geval. Een volledige ontwapening is synoniem voor een volledige
capitulatie van de Palestijnen tegenover de buitenlandse overheerser en
een vrijgeleide voor Israël om door te gaan met
mensenrechtenschendingen, blokkades, inpalmen van grondgebied en
natuurlijke rijkdommen,…
Om zijn woorden kracht bij te zetten citeert hij een Britse militair, Richard Kemp, die “van
oordeel [is] dat Israël harder zou moeten doorstoten en de oorlog met
desnoods meer burgerslachtoffers in kortere tijd zou moeten beëindigen.”
“Hij kwalificeert het Israëlische leger als het meest morele leger ter
wereld.”
Zeer interessant, de mening van deze Britse kolonel. Als de heer
Knoop zijn best doet, zal hij ook wel mensen vinden die ervan overtuigd
zijn dat een atoombom op de Gazastrook een rechtvaardige methode is om
het conflict te beëindigen.
Internationaal recht
“3. Proportionaliteit. […] Als een bankrover een
bankbediende gijzelt en een pistool tegen zijn hoofd zet nadat hij eerst
drie keer in het plafond heeft geschoten, wil dat niet zeggen dat ook
de politie maar één agent de bank in mag sturen met de instructie
hooguit drie keer in het plafond te schieten. In een dergelijk geval
komt daarentegen een overmacht aan politie ter plaatse, compleet met
pantserwagens en scherpschutters. Van pariteit is geen sprake en dat is
in oorlogvoering evenmin het geval.”
Dit voorbeeld houdt helemaal geen steek. In deze analogie (als je al
van een analogie kunt spreken) zou Israël net de bankovervaller zijn.
De Palestijnen zijn het volk waarvan land geannexeerd wordt en waarvoor
het leven onmogelijk wordt gemaakt. Hamas is de organisatie die een
groot deel van het verzet tegen de buitenlandse bezetter op zich neemt,
met de primitieve middelen die het ter beschikking heeft.
Het loont de moeite de Vierde Conventie van Genève, één van de belangrijkste pijlers van het internationaal recht, er even op na te slaan.
“Article 33. No persons may be punished for an offense he or she
has not personally committed. Collective penalties and likewise all
measures of intimidation or of terrorism are prohibited.”
De aanval op Gaza is een duidelijk voorbeeld van collectieve bestraffing
van een bevolking. Deze technieken zijn, net zoals terrorisme (“het
gebruik van geweld of de dreiging met geweld om politieke, religieuze of
ideologische doelen te bewerkstelligen”), compleet in strijd met het
internationaal recht. Dit is slechts één voorbeeld van de vele
internationale rechtsregels en VN-resoluties die Israël aan zijn laars
lapt. Het Israëlische leger afschilderen als het “meest morele leger ter wereld”, in de woorden van Knoop en andere apologeten, tart iedere verbeelding en is illustratief voor een moreel failliet.
“Uit het vijfentwintig keer hogere aantal slachtoffers in
Gaza wordt veelal ook het ongerijmde bewijs geconstrueerd dat Israël in
deze oorlog de schuldige partij zou zijn. Tijdens de Tweede Wereldoorlog
zijn er op het Europese continent tien keer meer Duitsers gesneuveld
dan Amerikanen. Zou dat derhalve impliceren dat Hitler de good guy was en Roosevelt de bad guy?”
Deze analogie snijdt wederom weinig hout. Duitsland vocht op het
Europese grondgebied tegen tientallen andere legers. De Verenigde Staten
verklaarden pas eind 1941 de oorlog. Het is vrij logisch dat er onder
de Duitsers meer doden en gewonden zijn gevallen dan aan Amerikaanse
zijde.
Onverschilligheid
Opmerkelijk in het discours van Hans Knoop van het Forum der Joodse Organisaties is
vooral hoe weinig waarde hij hecht aan het leven van de Palestijnen, de
zwakste partij in het conflict. Meer dan duizend doden op de Gazastrook
vindt de heer Knoop geen groot probleem. Hard militair optreden is
volgens hem de enige manier om tot een oplossing te komen, ook al zijn
de diplomatieke middelen nog lang niet uitgeput. Diplomatie zal
uiteindelijk de oplossing blijken, op voorwaarde dat die billijk is voor
alle partijen.
