Blijven slikken

Als La Homans spreekt, houdt Bart zijn adem in. Maar hoe langer
hoe minder. Hij weet namelijk dat Vlaanderen en de perslui haar
woorden als zoete koek slikken. Ze hébben dan ook al wat geslikt.
Racisme is relatief, zei Homans. Francken stelde de economische
meerwaarde van sommige, grote, immigrantengroepen in vraag. De Wever
speelt het intellectueler en zegt dat cultuurrelativisme niet deugt
en dat de westerse cultuur superieur is.

Een paar dagen voor de verkiezingen zei Liesbeth in Knack:

Knack: “Maar hoe verklaart u dan de achterstand van
hoogopgeleide allochtonen?”

Homans: “Dat weet ik niet. Dat moet u aan de betrokkenen
vragen. Nogmaals, dat er vormen van discriminatie bestaan, ontken ik
niet. Maar waarom dat gebeurt, weet ik niet. Die vraag kan ik niet
beantwoorden. En ik wil er op wijzen dat ook het omgekeerde fenomeen
bestaat. Ik vind het niet normaal dat een jonge vrouw met een korte
rok op straat wordt uitgescholden voor hoer. Dat vind ik even
verwerpelijk als het feit dat iemand van allochtone origine wordt
uitgescholden.”

Omgekeerd Fenomeen

Geen alledaags tafereel, dat van die jonge vrouw die
uitgescholden wordt voor hoer. Ik denk dat we dat moeilijk een
‘fenomeen’ kunnen noemen. Discriminatie van mensen met een
immigratieachtergrond is niet alleen een fenomeen, maar wel degelijk
een groot probleem. Dat Homans niet lijkt te willen begrijpen dat systematische
discriminatie niet hetzelfde is als eenmalig te worden ‘uitgescholden op straat’ omwille van een kledingkeuze, is ook
een groot probleem. Maar in het discours van rechts is het allemaal
ongeveer ‘t zelfde; racisme, discriminatie, seksisme, xenofobie.

Als dan iemand zegt dat discriminatie op de arbeidsmarkt van Belgen met een immigratie-achtergrond een groot probleem is, wordt er door de N-VA op ‘gewezen’ dat er ook nog andere, even verwerpelijke vormen van discriminatie bestaan. De Vlaamsnationalist van dienst geeft een anekdotisch voorbeeld. De boodschap is logisch krom maar duidelijk. Allochtonen worden systematisch gediscrimineerd, ja. Ik weet niet hoe dat komt, maar waarschijnlijk is het hun eigen fout. Bovendien zijn er allochtonen die zélf discrimineren. Dat is even verwerpelijk. Maar in feite nóg verwerpelijker, want zij tonen daarmee aan dat ze onze morele gemeenschap niet onderschrijven.

Twee keer in het korte artikel zegt ze: “Ik weiger mee te gaan
in de stelling dat de Vlaming au fond een racist is.” Wel, ik ook,
Liesbeth. Maar ik durf wel mee te gaan in de stelling dat bijna alle
N-VA’ers racistisch zijn, en wel degelijk au fond. In hun
wezen.

Truuken van Softe Sossen

In het rechtse discours wordt er naar boven toe verbonden via
zuurstof en vertrouwen. Naar beneden toe wordt er verbonden via
verbintenissen. Op de wekelijkse Hoogmis De Zevende Dag komt
Liesbeth Homans één van de V’s van het Vlaamse
regeerakkoord toelichten; de V van Verbinden. Ze gaat
anderstalige kandidaten voor sociale huurwoningen vanaf nu een
resultaatsverbintenis laten ondertekenen waarin ze niet alleen moeten
beloven om ‘een mondje’ Nederlands te leren, maar dat ook moeten bewijzen. Als ze niet slagen in het examen van Het Huis van het
Nederlands, zullen ze niet uit de sociale woning gezet worden, neen,
neen, dat kan niet volgens de grondwet artikel 23, wist Liesbeth.
Dat had ze nagekeken. Maar dat mag dus niet. Dan maar the next
best thing: een forse boete geven.

Er werd tot nog toe aan anderstalige kandidaten gevraagd om een
bereidheidsverklaring aan te gaan, een inspanningsverbintenis. Daarop
werd wel gecontroleerd enzo, maar niet gesánctioneerd. Dat zijn
truuken van softe sossen natuurlijk. Repressief niet interessant en
moeilijk te verkopen aan de onderbuik van Vlaanderen dat van de
republiek Vlaanderen zijn Utopia heeft gemaakt.

Voortaan wordt er niet langer gevraagd om een inspanning, er
worden resultaten geëist. Op straffe van boete, die tot 5000 euro
kan oplopen. Dat kan tellen. De gemiddelde anderstalige bewoner van
een sociale huurwoning in Vlaanderen zit er namelijk niet warmpjes
in. De V van Vertrouwen, één van die andere V’s, komt niet aan bod
als het anderstaligen betreft. De nieuwe norm is dat we niemand van
vreemde origine vertrouwen tot het heel duidelijke tegendeel is
bewezen; als hij/zij bijvoorbeeld in goed Nederlands Zwarte Piet
publiekelijk oké vindt of goed kan zingen/dansen of zo.

Onmenselijk

We weten allemaal hoe moeilijk het is om een vreemde taal aan te
leren, zeker als volwassene. We weten dat iedereen zijn best zal
doen om zo snel mogelijk, zo goed mogelijk de taal van de nieuwe
omgeving te leren. Naar eigen vermogen en afhankelijk van de tijd en
omstandigheden. En sommigen zullen er last mee hebben. En terwijl
daar in ‘t verleden nog rekening mee gehouden kon worden, zal er
dankzij de resultaatsverbintenis van de N-VA geen ruimte zijn voor
menselijkheid. Al spreekt minister Homans dat tegen. Ze zegt dat
sommigen wél, via medische attesten en zo,  zullen worden ontzien. Onmenselijk zijn ze niet bij de zwartgelen. Homans
gebruikte dat woord dan ook. Onmenselijk. Als je van jezelf al moet
verklaren dat je niet onmenselijk bent…

Door de hele tijd te focussen op die paar procenten
onregelmatigheden in de sociale zekerheid – die uiteraard voorkomen –
wordt het beeld van de systematiek gecreëerd. Alle frustratie uit de
onderbuik van de zure Vlamingen wordt opgerispt bij monde van het
extreem-rechtse discours van de N-VA, dat we paradoxaal gematigd
noemen omdat we al decennialang bestookt worden door het
ultra-racisme van het Vlaams Blok/Belang.

‘Onder het Mom van Solidariteit’

Bij fiscale fraude moet de dialoog worden aangegaan. Maar we
zullen niet te hard zoeken. Beloofd. De hangmatters, de profiteurs,
díe gaan we zoeken. De staatssecretaris van privacy gaat
energierekeningen van steuntrekkers screenen. Heelder discussies
worden in Kamers gevoerd over anekdotische OCMW-‘schandaal’tjes,
zoals uitgeprocedeerde asielzoekers die – godverdomme nog aan toe –
grátis behandeld werden voor hun HIV-besmetting. Verplichte
opsluiting. Opvorderen van vrijgekomen gevangenisvleugels voor
asielzoekers. Verhogen van aantal plaatsen in gesloten instellingen.
Quotum instellen van 1000 gedwongen uitzettingen per maand. Blij zijn
dat er enkele tientallen Syrische vluchtelingen worden opgevangen.

Als u denkt dat ik er een karikatuur van maak, wat denkt u dan van
deze uitspraak van mevrouw Homans op De Zevende Dag, commentaarloos
overgenomen op alle volgende VRT-journaals. Onze nieuwbakken en wel
heel Vlaamse minister zei dat anderstaligen die gebruik willen maken
van onze sociale voorzieningen, die we ter hunner beschikking stellen
‘onder het mom van solidariteit’ (zo zei ze letterlijk!), zowel
rechten als plichten hadden. Ze moesten een mondje Nederlands leren,
vertelde Homans. Niet per se via lessen, ah, neen, want dan zouden we
ze alweer de pap in de mond lepelen en dat zou ons handenvol geld
kosten en bovendien zouden wachtlijsten voor Nederlandse lessen
kunnen dienen als excuus. Nee, nee, niks daarvan. Eigen
verantwoordelijkheid. Taal kan geleerd worden via immersie, via het
kostbare weefsel. Zodanig dat die potentiële profiteur en fraudeur
beter zou kunnen communiceren met de buren, en bijvoorbeeld, en ik
citeer Liesbeth Homans: “(…) aan de buren zou kunnen vragen: Op
welke dag moet ik mijn vuilniszak buiten zetten? In plaats van
élke dag een vuilniszak buiten te zetten…”

Ja, ja, u leest het goed. In plaats van, zegt Liesbeth. Waarmee ze
impliceert dat tot nog toe anderstaligen elke dag hun vuilniszak
buiten zetten. Omdat ze Nederlands weigeren te spreken met hun buren.
Dat gaat La Homans veranderen, zodat de goeie Vlaming niet langer met
de overlast gaat zitten van al die vuilniszakken, dagelijks
aangeleverd door anderstalige sociale huurders die wel beloven
Nederlands te willen leren, maar zonder dreigende boete boven hun
hoofd daar geen werk van maken. Waardoor ze maar blijven en blijven
vuilniszakken buitenzetten. Dagelijks.

Het deed pijn aan m’n oren, maar nog meer aan mijn verstand. Maar
ze wordt niet tegengesproken in Vlaanderen, dat opiniestukken als
Zuhal Demirs Racisme:
niet alleen de Mohammeds maar ook politici en werkgevers moeten hun
verantwoordelijkheid nemen omarmt en doodknuffelt. Een aflaat
en een toekomst tegelijk. Pathetisch. Zuhal bezigt ook de strategie
van het ‘omgekeerde fenomeen’ in haar anekdote en noemt dat
‘filosofisch’ zijn (zucht): “Een huurder vertelde me onlangs dat
hij toch af en toe ondervond dat zijn naam (Ahmed) volstond om
afgewezen te worden door huiseigenaren. Hij bleef er filosofisch bij
en vulde aan: ‘Die neiging bestaat in onze gemeenschap trouwens
ook’.”

Anderstalig = Achterlijk

Terug naar de anderstalige dommeriken. Tim Pauwels, de voetveeg
van dienst, moest even gniffelen; in plaats van elke dag een
vuilniszak buiten te zetten… Gniffel gniffel. Ze zegt het toch
maar weer eens zoals het is, die dekselse Liesbeth. En ze zou het nog
tientallen keren zeggen die dag, dankzij onze media. ‘t Is toch waar
zeker, die achterlijke anderstaligen zetten élke dag een vuilniszak
buiten. Niet alleen te lomp om Nederlands te leren opdat ze hun buren
zouden kunnen vragen wanneer de vuilkar komt, maar zelfs te lomp om
op die vreemde ophaalkalender van de afvaldienst te kijken. Al die
westerse symbolen (zoals onze Arabische cijfers) die zo abstract zijn
opgesteld dat enkel een volledig verdampte, geassimileerde nieuwe
Vlaming er wijs uit raakt en kan ontcijferen waarom er een afbeelding
van een vuilniszak staat op een vaste dag van de week. Ze zijn nog te
beroerd om even buiten te kijken of er andere zakken staan. Ze kunnen
ook niks langer dan een week onthouden. Te dom om te deduceren. Nee,
ze zetten gewoon, elke dag, hun vuilniszak buiten. In plaats van
Nederlands te leren.

Over andere cijfers wil de N-VA zich hier niet uitspreken. Homans
wil tegen het einde van haar legislatuur 99 procent van de sociale
huurwoningen ‘energie-efficiënt’ maken. Maar hoeveel sociale
woningen er dan zullen zijn, daar wordt met geen woord over gerept.
Geen resultaatsverbintenissen van de overheid naar de bevolking, geen
resultaatsverbintenissen van de werkgevers.

De Onderbuik

De regering vraagt om vertrouwen. Ze gaat de dingen aanpakken. ‘De
dingen’, dat is dan een selectie van de toogpraat in een blank Vlaams
café. En ze zeggen het ‘zoals het is’, ‘t is te zeggen, zoals ze het
aan die toog hebben gehoord.

Ik ben geen racist, maar… ‘t Is toch waar zeker. Met die
anekdotiek van het ‘gezonde verstand’ trekken ze ten strijde tegen de
sociale welvaartstaat, die ‘onder het mom’ van solidariteit een
hangmatcultuur heeft gecreëerd en van ons landje het ‘ocmw van de
wereld’ heeft gemaakt, om het in rechtsactuele termen uit te drukken.

Het gaat maar door en door. Tim Pauwels gniffelt eens, de man in
de straat hoort zijn ongefundeerde dommigheid dagelijks uit de mond
van onze machthebbers en moet zich niet langer schamen voor zijn
racistische fond. Want zoals Zuhal Demir het zegt: “Wat
vreemd is, schrikt af en zorgt voor een onveiligheidsgevoel.” Het
is niet uw schuld, beste Vlaming, het is normaal. Dat Zuhal het
onderscheid niet maakt tussen xenofobie en racisme, wie zal het een
worst wezen. De man in de straat alvast niet. Want zijn agenda wordt
nu besproken. Het onveiligheidsgevoel én het profitariaat van de
immigranten. Allemaal één grote pot nat, met veel plezier op één
grote hoop gegooid door de Vlaamsnationalisten, die ‘eindelijk’ werk
maakt van al die wantoestanden. ‘De dingen’ snel aanpakt. Je kan niet
voorzichtig genoeg zijn. Dat hebben
Assim Abassi en zijn familie deze week nog mogen ondervinden. De
Pakistaanse jongeman was onderweg naar een cricketmatch toen het
begon te regenen en hij de cricketbat onder zijn jas stopte om die
droog te houden. Assim werd als verdacht gesignaleerd. Wanneer hij
dat te weten kwam, ging hij zijn verhaal doen bij de Brusselse
politie. Maar voor zijn vader was het al te laat. Die was ondertussen
al ontslagen bij zijn werkgever, de Pakistaanse ambassade, die een
spoor van antisemitische aantijgingen erg serieus nam. Waar rook is,
is vuur, nietwaar? Een middenoosters type dat een potentieel wapen
verbergt onder zijn jas? In Brussel? Dat zal wel een antisemitische
moordenaar zijn. Zoonlief geseind, vader ontslagen. De familie dreigt
nu teruggestuurd te worden naar Pakistan. Vanwege een cricketbat
onder een jas.

Het zou verstandig zijn, als samenleving, om het adagium
‘onschuldig tot het tegendeel bewezen is’ terug in ere te herstellen
en te beseffen dat ons buikgevoel geen basis is om aan politiek te
doen.