Beste regering Bourgeois I,
Zestien jaar lang al ben ik lid van JoVA-scouts Gentbrugge. Ik zag het als een eer, maar ook als mijn taak, om na al de jaren waarin ik me kostelijk heb vermaakt als lid de fakkel over te nemen. Daarom ben ik een drietal jaar geleden groepsleiding geworden – “CEO”, om het in de taal van onze nieuwe Vlaamse regering uit te drukken. Drie jaar lang heb ik me niet wekelijks, maar dagelijks ingezet: vergaderingen bijwonen, het lokaal beheren, leden verzekeren, financiën bijhouden,…
Het was een werk van lange adem, en met momenten heeft het me bloed zweet en tranen gekost. Maar ik was, en ik ben, trots dat ik dat kon en mocht doen. Omdat het nuttig was. En, in mijn ogen althans, zinvol.
Daar schijnt onze nieuwe Vlaamse regering anders over te denken. Keiharde besparingen in het verenigingsleven zullen het inschrijvingsgeld van leden, leiding én groepsleiding noodzakelijkerwijs doen stijgen: vergeet immers niet dat leiding en groepsleiding binnen Scouts en Gidsen Vlaanderen niet betaald worden voor hun inzet, maar dat ze integendeel zelf ook lidgeld aan het verbond verschuldigd zijn.
De trots die ik had om elke week de das om mijn hals te strikken en naar de scouts te fietsen heeft dezer dagen plaatsgeruimd voor schaamte. Schaamte omdat een verhoging van het inschrijvingsgeld onvermijdelijk een verhoging van de drempel met zich meebrengt. Schaamte omdat mijn mooie uniform, ooit een teken van gelijkheid, binnenkort misschien een teken wordt om een elite aan te duiden.
Een elite die zich vrije tijd kan veroorloven. Schaamte omdat ik altijd hoopte dat scouts ooit een belangrijk aandeel kan hebben in de integratie van migranten, maar dat het kostenplaatje hiervan binnenkort misschien deze stille hoop in de kiem smoort. Schaamte omdat mijn vrienden, die nog steeds zwoegen om kinderen de beste tijd van hun leven te geven, stank voor dank krijgen. Schaamte, vooral, omdat ik daar niets aan kan veranderen.
‘Vertrouwen, verbinden, vooruitgaan’? Op deze manier hoeft het voor mij niet. En ik denk, hoop, dat ik voor een groot deel van jong Vlaanderen spreek.
Een stevige scoutslinker,
Bram Van Haelter
