De voornaamste reden waarom LDH met de website komt is dat steeds meer mensen het gevoel hebben dat een klacht indienen geen resultaat oplevert. De cijfers bewijzen dit ook: in 2011 gaat het over 2688 klachten. Alleen blijkt dat 80 procent van de klachten ongegrond worden verklaard. Ook de stijging is opvallend. In 2003 ging het over ‘maar’ 1689 gevallen.

Nu kan je klacht indienen op het politiekantoor, bij het Comité P of bij de onderzoeksrechter. Die laatste optie met gerechts- en advocatenkosten is echter een dure grap die veel mensen afschrikt. Als je wil dat je klacht wordt behandeld moet je met een zeer sterk dossier afkomen. Er moet een medisch verslag zijn, objectieve getuigen en liefst beelden, anders is de kans groot dat je van een kale reis terugkomt.

Volgens Alexis Deswaef, voorzitter van LDH en mensenrechtenadvocaat, zorgt dit ervoor dat veel mensen niet eens de moeite doen om een klacht in te dienen. “Veel mensen hebben het gevoel dat het verloren moeite is, dat er toch geen straf volgt”, zegt hij. “Wij van de LDH willen met onze website de slachtoffers van politiegeweld ondersteunen en er ook aandacht voor vragen. Zowel aan de politiek als aan de publieke opinie”, aldus Deswaef.

Ook bij de rol van het Comité P kan men zich grote vragen stellen. Zo stelt een rapport van de Mensenrechtenraad van de VN dat “er twijfels zijn bij de onafhankelijkheid en objectiviteit van het Comité P.” De raad bestaat voor een groot deel uit politieagenten  die tijdelijk zetelen in het Comité P alvorens terug te keren naar hun dienst. “Er is ook geen sprake van vertegenwoordiging door advocaten, dokters, burgers,… in het Comité P”, stelt het rapport.

Het gevolg is volgens Deswaef dat het vertrouwen in de politiediensten een serieuze knauw krijgt. LDH wil ook de rol van justitie aankaarten: “Als justitie even ernstig omgaat met klachten over politiegeweld als het dat doet met klachten over geweld tegen de politie waren we al een hele stap verder. We zien dat justitie de ordediensten een hand boven het hoofd houdt in deze zaak”, klinkt het.

Een ander probleem is de omerta die heerst bij de politiediensten. “Die omerta onder agenten is echt geen goede zaak. Wij zijn ervan overtuigd dat het grootste deel van de agenten hun werk zeer goed wil uitvoeren. Het is dus in hun eigen belang dat ze mee aan de kar trekken om de plegers van buitensporig geweld uit het korps te weren. Anders is hun goede naam ook besmeurd”, zegt Deswaef.

Jonathan Jacob en Nikki

Het geval van Jonathan Jacob dat recent bekend werd gemaakt spreekt boekdelen over hoe ordediensten beschermd worden. Na drie jaar zijn de agenten die Jacob ter dood hebben veroordeeld nog steeds in dienst. Ook in de zaak van Nikki, de Griekse indignada die in Brussel vol in het gezicht werd getrapt, is de bewuste agent niet uit zijn functie gezet. In de zaak van Nikki wordt in de loop van komende week wel een uitspraak verwacht. 

Naast een platform bieden aan slachtoffers van politiegeweld wil LDH met de nieuwe website ook informeren. Zo bevat de website allerlei links naar andere websites en informeert men de burger over hun rechten en hoe ze die kunnen vrijwaren in geval van misbruik.

Daarnaast wil men een instrument bieden voor controle op de politiediensten. Het plan is om, bijvoorbeeld jaarlijks, rapporten te maken waarin alle getuigenissen worden verzameld zodat men zich niet langer alleen op de officiële cijfers moet baseren.

De Nederlandstalige tegenhanger van LDH, de Liga van de Mensenrechten, vindt het initiatief van hun Franstalige collega’s zeer interessant en bespreekt binnenkort of een gelijkaardig initiatief mogelijk is voor Vlaanderen.

15 maart

Het bekendmaken van de nieuwe website kadert in de Internationale Dag tegen Politiebrutaliteit. Die gaat zoals elk jaar, sinds 1997, door op 15 maart. In België wordt de actie georganiseerd door de jongerenbeweging JOC. Zo’n 35 andere organisaties ondersteunen de actie.

“Vaak zien we dat de meest kwetsbare personen in de samenleving worden geviseerd. Daarom willen wij met z’n allen betogen en laten horen dat wij dit niet langer pikken”, aldus Thomas Englert van Stop Repression. Ook het feit dat mensen die op straat komen op te betogen meer en meer worden gecriminaliseerd is volgens Englert een gevaarlijke trend.