dsc 5014
Nieuws, Economie, Samenleving, Politiek, België, ACW, N-VA, Antimisbruikbepaling, Dossier N-VA -

Fiscale fraude: de dubbele tong van de N-VA

De N-VA verwijt anderen graag inconsequent te zijn. Wie het concrete beleid en discours van deze partij van naderbij bekijkt, moet echter opmerken dat ze zelf weinig rechtlijnig voor de dag komt. Zo verweerde de N-VA zich nog geen jaar geleden bijzonder heftig tegen de antimisbruikbepaling. Vandaag zet ze diezelfde wet in om het ACW te betichten van oneigenlijke belastingontwijking.

woensdag 13 maart 2013 21:45
Spread the love

Twee maten en gewichten

Het lijkt erop dat de zogenaamde morele gemeenschap die de N-VA voorstaat er vooral één is waar normen en waarden naar believen worden aangepast aan wat haar goed uitkomt. Zoveel bleek al uit hun tegengestelde standpunten over de steenrijke Fransman Bernard Arnault enerzijds en over het ACW anderzijds. Zowel Arnault als het ACW zouden immers een soortgelijke fiscale constructie inzetten om belastingen te ontwijken. Wat Arnault betreft lijkt de N-VA daar geen graten in te zien. Het ACW vindt de partij daarentegen minstens moreel verwerpelijk.

Maar daar houdt het niet bij op. Want tot voor kort was de N-VA sterk gekant tegen de antimisbruikbepaling die ze vandaag inzet om te insinueren dat het ACW op een oneigenlijke manier belastingen ontwijkt.

Antimisbruikbepaling

Voor wie een kort geheugen heeft: de herziening van de antimisbruikbepaling past binnen een reeks maatregelen rond de strijd tegen sociale en fiscale fraude die vorig jaar nogal wat stof deden opwaaien. De meest in het oog springende verandering was de nieuwe regelgeving voor bedrijfswagens.

De herschrijving van de antimisbruikbepaling (die dateerde van 1993) kwam er echter om juridische constructies aan te pakken die enkel en alleen dienen om belastingen te ontwijken. Dat soort constructies bevonden zich tot voor kort in een grijze zone (belastingontwijking is wettelijk toegestaan). Het is dus precies de herziening van de antimisbruikbepaling die het sinds kort mogelijk maakt om constructies als die van het ACW juridisch te bekampen.

N-VA niet zuiver op de graat?

Alleen was de N-VA, de partij die het ACW fiscaal zo op de hielen zit, niet bepaald enthousiast over deze nieuwe regelgeving. Zo verdedigde N-VA-kamerlid Steven Vandeput tijdens de plenaire vergadering van 21 maart 2012 nog het recht van elke Belg om zoveel mogelijk belastingen te ontwijken. De belastingen zouden immers al “torenhoog” zijn.

Vandeput wees ook op het “gevaar” dat constructies die vroeger legaal waren, dat vandaag niet meer zouden zijn. Hij vreesde dat de wet tien jaar juridische onzekerheid met zich mee zou brengen. Uit de verslagen blijkt dan ook dat alle N-VA-partijleden de volgende dag tegen de wet stemden in de Kamer.

Hypocrisie

Maar ook nadat de wet gestemd werd bleef de N-VA op haar strepen staan. Vandeputs collega Veerle Wouters liet in de bespreking van de begroting van 2013 op 18 december 2012 bijvoorbeeld nog eens optekenen dat haar partij de antimisbruikbepaling weinig genegen is. Het finale oordeel over de toelaatbaarheid van fiscale constructies komt immers in handen van de belastingsinspectie. Wouters vindt het niet geoorloofd dat de administratie dergelijke beslissingen neemt.

En dat laatste is op zijn minst opmerkelijk te noemen. Want als het volgens de N-VA niet door de beugel kan dat belastingsinspecteurs oordelen vellen, dan is het weinig logisch dat de partij er zelf als de kippen bij is om een oordeel te vellen over het ACW en morele moord en brand te schreeuwen.

Werklozen en invaliden

Bovendien toont de N-VA beleidsmatig opvallend weinig interesse in het aanpakken van fiscale fraude. Om een voorbeeld te geven: alle schriftelijke vragen die de partij het afgelopen jaar indiende omtrent fraude, hadden vrijwel altijd betrekking op sociale, en niet op fiscale fraude.

Nadia Sminate stelde bijvoorbeeld vragen over fraude met uitkeringen voor invaliden, werklozen of bruggepensioneerden. En Sarah Smeyers wilde meer weten over vervalsingen met betrekking tot het krijgen van een leefloon.

Sociale fraude

Nu bestaan er uiteraard ook vormen van sociale fraude waarbij er criminele constructies worden opgezet die speciaal bedoeld zijn om de staatsruif te plunderen. Maar het beleidsparcours van de N-VA doet vermoeden dat uitkeringsgerechtigden die in het zwart bijklussen prioritair zijn, veeleer dan staatsgeldverslindende postbusvennootschappen.

Naar schatting is de omvang van de fiscale fraude nochtans een veelvoud van de sociale fraude. Alleen al voor 2012 moest fraudebestrijding de staat meer dan 700 miljoen euro opleveren. 110 miljoen kwam van sociale fraude, de rest van het bedrag van fiscale fraude.

Diamantclub

En dan nog dit. In 2010 stuurde Jan Jambon een mail naar alle Nederlandstalige politici in de Kamer en de Senaat en alle Vlaamse Parlementsleden met daarin de vraag zich te verenigen in de zogenaamde “Diamantclub”.  Jambon wilde zo immers “politici samenbrengen, die de waarden en de belangen van onze diamanthandel verdedigen.” 

Onlangs kwam aan het licht dat de Bijzondere Belastingsinspectie wellicht een deal zal afsluiten met het diamantbedrijf Omega Diamond. Dit zou de staatskas het ongeziene bedrag van 150 miljoen euro opleveren. De importeur van diamanten zou immers voor meer dan 3 miljard euro hebben gefraudeerd.

take down
the paywall
steun ons nu!