Er zijn zes gesloten centra in België waar jaarlijks ongeveer 7000 mensen opgesloten worden. Ze worden er psychologisch en fysiek mishandeld. We geven enkele voorbeelden uit de getuigenissen van Getting the Voice Out.

Gevangenen leven in onzekerheid en weten niet hoe lang ze zullen vastzitten en wanneer ze worden uitgewezen, dokters beantwoorden diverse gezondheidsklachten met slaappillen, bewakers leven zich regelmatig verbaal en fysiek uit tegen gevangenen, …

Bij de deportaties wordt er nog bruter geweld gebruikt. Verschillende mensen getuigen van de matrasmethode die wordt toegepast door politie-agenten:

“Tijdens mijn laatste twee pogingen tot uitzetting (ik onderging er zeven in totaal) gooiden ze me op de vloer van het busje dat me terug naar de cel bracht waarna ze een matras over mij legden en me sloegen met hun voeten gedurende een tijd die eindeloos leek! De matras doet niets af aan de pijn, maar het vermijdt blauwe plekken op de huid.”

En zo zijn er nog tal van andere vernederende en gewelddadige praktijken.

Het is echter moeilijk om deze verhalen naar buiten te brengen. Gsm’s met fototoestel worden niet toegelaten in de centra, de vrijwilligers van Getting the Voice Out lopen telkens het risico om administratief te worden aangehouden wanneer ze door een geluidsdemo hun telefoonnummer proberen door te geven, …

Toch slaagt men erin getuigenissen te verzamelen en te publiceren op http://gettingthevoiceout.wordpress.com/. Het initiatief is nog op zoek naar vrijwilligers en naar manieren om deze verhalen voor een breder publiek te verspreiden.