Mag ik meer verwachten tegen de genocide in Gaza?

#ikverwachtmeer

van regeringsleiders die passen voor symboolpolitiek, maar wel aan realpolitik doen. Leiders die onder gewone omstandigheden geen goed woord over hebben voor Europa, maar Europa nu beschouwen als de enige weg om een duidelijk signaal te geven. Regeringsleiders die politieke onmacht verwarren met politieke onwil, en zich verschuilen achter een vermeend gebrek aan draagvlak bij de bevolking.

Leiders die het recht op protest inperken, die menen zich politiek te kunnen mengen in beslissingen van onafhankelijke instanties, die mensenrechten laten afhangen van meningen en overtuigingen.

#ikverwachtmeer

van lokale besturen die hun verantwoordelijkheden afschuiven op een federale regering, die andere steden en gemeenten oproepen om druk uit te oefenen, maar weigeren hun eigen aankoop- en investeringsbeleid onder de loep te nemen. Meerderheidspartijen die keurig aansluiten bij de partijlijn en een oppositie die zich - eerder uit electorale berekening dan inhoudelijke overtuiging - profileert tegen het standpunt van het stadsbestuur. Lokale besturen met mooie woorden, die ethisch bestuur, (internationale) solidariteit en humanitaire waarden hoog in het vaandel dragen, maar vreedzaam (krijt)protest onderdrukken en hun burgers intimideren door middel van arrestaties, boetes of processen-verbaal.

#ikverwachtmeer

van cultuurhuizen, musea en het middenveld, ooit bolwerken van verzet en verbeelding, niet bang om te confronteren en ruimte te bieden aan stemmen die elders worden genegeerd, gecensureerd of doodgezwegen. Instellingen die zich laten intimideren door politieke machten, die uit gemakzucht of angst voor financiële of andere gevolgen, de scherpe kanten vijlen zodra het politiek gevoelig wordt. Cultuurhuizen die bang zijn hun stem - en die van artiesten en kunstenaars - te laten horen, en een slappe neutraliteit nastreven, terwijl onrecht heerst, en de nood om te spreken groter is dan ooit.

#ikverwachtmeer

van universiteiten, bakens van verlichting, waar studenten worden aangemoedigd om kritisch te denken en vragen te stellen, en academische vrijheid het hoogste goed is. Universiteiten die zich nu beroepen op veiligheid en neutraliteit om studentenacties hardhandig te beëindigen en vreedzame protesten de kop in te drukken, uit angst voor reputatieschade of politieke represailles. Waar wordt gekozen voor controle en censuur, boven kritisch debat en open dialoog. Universiteiten die studenten met legitieme eisen en moed om de status quo te bevragen, het zwijgen opleggen door middel van dreiging met schorsing, juridische procedures, politieoptreden en gewelddadige ontruimingen van protestkampen.

#ikverwachtmeer

van de media, 'de vierde macht', die geacht worden macht te controleren, maar tegelijkertijd klakkeloos overnemen wat een veroordeeld oorlogsmisdadiger en zijn apartheidsregime de wereld insturen. Media die journalisten, ngo's, mensenrechten- en hulporganisaties afdoen als onbetrouwbaar, en hun cijfers, beelden, reportages en verslaggeving eindeloos bevragen op neutraliteit, AI-manipulatie of propaganda, en fake news. Redacties die beweren aan waarheidsvinding te doen, maar liever framing herkauwen dan zelf te graven. Die kritische stemmen uit de studio weren, maar staatsretoriek zonder tegenspraak een platform geven. Media die haar taak als waakhond laten vallen, en kiezen voor clicks boven integriteit en waarheid.

Als burger wordt van mij verwacht bij te dragen aan het algemeen belang van onze samenleving, om belastingen te betalen, te stemmen tijdens verkiezingen en mijn plek in de democratie in te nemen. Om mij nuttig te maken via werk en zelfontwikkeling, om zorg te dragen voor anderen en solidariteit te tonen aan wie het moeilijk heeft. Om actief deel te nemen aan het maatschappelijk leven en respect te hebben voor andermans vrijheden en rechten, voor regels, de grondwet en het rechtssysteem.

Mag ik dan ook meer verwachten?

Paulien De Muynck is regioverantwoordelijke Brugge & Oostende bij Compagnie Cordial