Compromis over genocide: dit beslisten Vlaamse en federale regeringen over Israël

Herinner je je nog de absurde AI-video waarin Donald Trump en Elon Musk gezellig cocktails drinken op het strand in Gaza, terwijl de dollars in het rond vliegen? Het is nu officieel regeringsbeleid van de Verenigde Staten van Amerika.

Gisteren lekte via The Washington Post het plan van de regering-Trump voor Gaza. Het plan is om de twee miljoen Palestijnen die er wonen te verdrijven en het gebied onder voogdij van de VS om te bouwen tot een vrijhandelszone. Genocide als business opportunity zeg maar.

Het valt steeds moeilijker om niet te zien wat vanaf het begin de doelstelling van Israël was. In de woorden van de Israëlische minister van Communicatie Shlomo Karhi: “Gaza bezetten, Palestijnen deporteren, Israëlische nederzettingen, totale overwinning. Met Gods hulp.” Je kan vinden van Karhi wat je wil, maar hij heeft het juiste ministerie toegewezen gekregen. Zijn communicatie is zeer helder.

Israël pleegt genocide in Gaza. Dat zegt nu ook de International Association of Genocide Scholars, de grootste internationale vereniging van genocide-experts in een nieuwe resolutie.

Regeringscrisis vermeden

Terwijl de ernst van de situatie nu enkel nog ontkend kan worden door wie luistert naar de naam Maarten Boudry, wordt ook de juridische dreiging tegenover België steeds urgenter. Het internationaal recht verplicht België niet alleen om alles te doen om genocide te verhinderen. Het verplicht ons ook om de medeplichtigheid aan de illegale bezetting van Palestina stop te zetten. Het Internationaal Gerechtshof is ook duidelijk over wat dat betekent: de economische, diplomatieke en militaire banden doorknippen.

Ondertussen groeit het verzet. Overal in het straatbeeld duiken Palestijnse vlaggen en rode lijnen op. Het hele middenveld heeft zich verenigd. De betoging die gepland staat op zondag 7 september belooft massaal opgevolgd te worden. Ook in de grote media klinken de stemmen voor de menselijkheid steeds luider.

Dat alles zet grote druk op de partijen CD&V, Vooruit en les Engagés om binnen de regering maatregelen te nemen. Dat het van de MR en de N-VA niet zou komen, was al langer duidelijk. Zij blijven Israël beschouwen als de westerse bondgenoot in de regio. Krokodillentranen over “beelden die niet aan te zien zijn”, kunnen niet verbergen dat zij vanaf dag één ondubbelzinnig de kant van Israël kozen.

Zonder maatregelen tegen Israël zouden CD&V, Vooruit en Les Engagés gezichtsverlies lijden. Krachtige maatregelen tegen Israël zijn voor N-VA en MR onaanvaardbaar. Het recept voor een regeringscrisis, maar die werd dus vermeden. Er werd een compromis gevonden. Het kan dus: een compromis sluiten over genocide.

Een compromis

Wat is er juist beslist?

Ten eerste. De voorbije weken is er veel gedebatteerd over de erkenning van Palestina. Op dat vlak lijken de MR en de N-VA hun slag te hebben thuisgehaald. De erkenning wordt verbonden aan voorwaarden, zoals het verwijderen van Hamas uit het bestuur van Gaza. De regering zegt met andere woorden: Palestina is soeverein op voorwaarde dat het doet wat wij zeggen. Dan erken je de soevereiniteit dus niet.

Een mens zou zich afvragen aan welke voorwaarden de erkenning van Israël verbonden is. Dat land mag blijkbaar een genocide plegen en zelfs dan wordt de Israëlische ambassadeur ons land niet uitgestuurd.

Ten tweede, wat betreft sancties. Er komt een importban voor goederen die door Israëlische bezetters geproduceerd, ontgonnen of verwerkt zijn in de door Israël bezette gebieden. Dat was een eis van CD&V en Vooruit. Mogelijk ontloopt ons land met deze maatregel een veroordeling door het Internationaal Gerechtshof, aangezien het medeplichtigheid aan de bezetting strafbaar heeft verklaard.

Tegelijkertijd is dit verre van “alles wat mogelijk is, om genocide te voorkomen”. Het Vlaamse kantoor van Flanders Investment & Trade (FIT) in Israël blijft gewoon open. Wat nodig is en wat VN-rapporteur Francesca Albanese samen met de solidariteitsbeweging met Palestina vraagt, is het volledig verbreken van alle economische banden met Israël als zodanig. Niet enkel het bannen van producten uit de bezette gebieden dus, wat ook al moeilijk te controleren valt, aangezien Israël die producten niet als zodanig labelt.

Waar zowel Vlaanderen als België wel verstrengen, is de uitvoer van militair materiaal naar Israël. Af te wachten valt hoe dat gecontroleerd wordt. Verder wordt er op Europees niveau ook gepleit om delen van het Associatieakkoord EU-Israël op te schorten. Ons land volgt hiermee de bocht die de Europese Commissie reeds aan het inzetten was.

Ten slotte wordt er ook heel wat humanitaire hulp beloofd. Wat bijzonder cynisch is, als je weet dat Israël het voedsel aan de grens blijft tegenhouden en België ondertussen gewoon blijft handel voeren met Israël. “Voor een meer vriendelijke, zachtere genocide”, zo noemde grafisch oorlogsjournalist Joe Sacco deze houding.

Geen eindpunt

De regering hoopt wellicht dat met deze maatregelen het protest zal gaan liggen, maar een beweging voor de menselijkheid kan onmogelijk genoegen nemen met een compromis over iets als genocide.

CD&V en Vooruit mogen het “een compromis met tanden” noemen, Groen en PVDA kunnen dan spreken over “een zwak compromis”. Dat is het politieke spel, maar genocide is niet iets om een politiek spel rond te spelen. Het is iets waarvoor je al het mogelijke moet doen om het te voorkomen.

Wat dit akkoord bewijst, is net dat de druk van de publieke opinie werkt. Het is allemaal te weinig en te laat, maar de maatregelen die nu genomen worden, zijn wel degelijk een overwinning voor de solidariteitsbeweging. Die overwinning moet energie geven om door te gaan.

“Deze akkoorden zijn geen eindpunt”, reageert ook 11.11.11. “Het Internationaal Gerechtshof heeft de juridische onderlat al duidelijk geïdentificeerd. Wat vandaag op tafel ligt, blijft daar nog steeds onder.” Daarom roept het ook op om zondag 7 september om 14 uur naar Brussel-Noord te komen om samen de rode lijn te trekken.