Wat de nieuwe haatcampagne tegen Dalilla Hermans ons leert over Vlaanderen

Wist jij dat er momenteel een wereldtentoonstelling plaatsvindt in Osaka, Japan? Geen zorgen, ik wist het zelf eigenlijk ook niet. Als je er iets van gehoord hebt, is het waarschijnlijk net als ik omwille van de hetze die ontstaan is rond een lezing die Dalilla Hermans daar zal geven.

Op de een of andere manier is 'succesauteur' Marnix Peeters erachter gekomen dat die lezing zou plaatsvinden. Wellicht had de schrijver geen idee waarover hij nu weer een column in Het Laatste Nieuws vol had moeten krijgen, dus besloot hij maar een giftig stukje te schrijven over Dalilla Hermans. Met de voeten vooruit een succesvolle vrouw van kleur aanvallen scoort in Vlaanderen namelijk altijd.

Zwijg, allochtoon!

De lezing van Hermans in Osaka zal gaan over racisme, maar volgens Peeters mag ze eigenlijk niet klagen. “Ze was tot voor kort trajectcoördinator om Brugge in 2030 culturele hoofdstad van Europa te maken”, beschuldigt hij Hermans van het uitoefenen van een job. En hij voegt eraan toe: “Dat is geen job met een minimumloon.” Alleen mensen met een minimumloon mogen lezingen geven over racisme, blijkbaar.

Nu moet toch worden opgemerkt dat Hermans die job die haar het recht op klagen blijkbaar ontneemt, niet zonder slag of stoot heeft binnengehaald. Vanuit Vlaams Belang werd toen een heuse haatcampagne georganiseerd om het Brugse stadsbestuur onder druk te zetten om haar die job te ontzeggen. Die haat werd toen verder gevoed door Bart De Wever die toen in de studio van Terzake zijn zegje over Hermans kwijt kon. Hermans heeft dus wel wat ervaring met wat het betekent om als vrouw van kleur in Vlaanderen het hoofd boven het maaiveld uit te steken.

Volgens Peeters is er trouwens helemaal geen probleem van racisme. “Iedereen kan hier zijn wie hij (sic) wil zijn, krijgt kansen, wordt aangemoedigd en gesteund, krijgt nog extra gratis kansen als de eerste niet volstonden, en toch gaan die mensen in het buitenland op een podium staan oreren over hoe slecht het hier is.”

Iedereen krijgt hier alle kansen en daarom moet Hermans zwijgen, logisch toch?

Trollenleger

Marnix Peeters is natuurlijk een schrijver. Hij weet het dus allemaal wel min of meer eloquent te verwoorden. Als je de woorden van Peeters al naar het platvloerse vindt beginnen te neigen, dan weet je dat het er niet beter op zal worden wanneer minister van Defensie, Theo Francken, zijn column deelt op sociale media en het een ‘must-read’ noemt.

Francken mobiliseert op die manier een heel trollenleger dat klaarstaat om de agressieve en expliciet racistische haat die ongepast is voor schrijvers of ministers op Hermans los te laten. Een van deze trollen is Tomas Roggeman, Vlaams Parlementslid voor de N-VA. “Kunnen we die Dalilla Hermans na haar optreden in Japan niet op tournee sturen langs de Maghreb en de Sahel, om daar te gaan vertellen hoe verschrikkelijk het leven hier is voor de andersgekleurde medemens?”, zo schrijft hij op X.

De lezing

Moet nog worden uitgelegd dat net datgene dat ontkend wordt hier zeer duidelijk bewezen wordt? Dat er wel degelijk een reuzegroot probleem van racisme bestaat in Vlaanderen en dat men je als vrouw van kleur die zich hierover uitspreekt wel degelijk het zwijgen op tracht te leggen?

Het moet niet worden uitgelegd dat dit alles met werkelijke interesse in de wereldtentoonstelling in Osaka niets te maken heeft. Dat gezegd zijnde: mijn interesse is nu wel gewekt. Zeker naar die lezing van Dalilla Hermans. Bij deze beloof ik dat indien er beelden van te vinden zijn we die zullen delen op DeWereldMorgen.be