Met hoofddoek of zonder hoofddoek? Dat is niet de vraag

Yade, een derdejaars studente Farmaceutische Wetenschappen, kan over deze problematiek meespreken. We spraken haar tijdens haar opleiding. Enthousiast zocht ze naar een stageplaats bij een apotheek, maar ze werd meermaals afgewezen vanwege haar hoofddoek.

“Het is gewoon frustrerend dat ik meer moeite moet doen voor een stage, alleen maar om wat ik draag. Hun vooroordelen maken me onzeker over mijn toekomstige carrière. Ik heb hen hierop via mail aangesproken, maar ik heb nooit een antwoord gekregen", zei ze tegen ons.

Enkele verhalen bereiken de media, de meeste niet

Fatma, een studente lerarenopleiding wil dolgraag als leerkracht aan de slag, maar vertelde het volgende: “Het was voor mij al moeilijk om te solliciteren met een niet Vlaams klinkende naam. Een stageplek vinden die mij en mijn hoofddoek accepteert zal moeilijk te vinden zijn.”

De verhalen van Yade en Fatma zijn helaas geen uitzondering. Enkele verhalen bereiken de media, de meeste niet. Onlangs werd een studente die al twee jaar als jobstudent voor de gemeente Zwijndrecht werkte, geweigerd vanwege haar hoofddoek na een fusie met Beveren en Kruibeke.

Systematisch probleem

De Vlaamse regering wil nochtans meisjes en vrouwen met een migratieachtergrond kansen bieden. Zelfs niet-beroepsactieve vrouwen worden gezien als mogelijk potentieel en worden naar voren geschoven als een van de oplossingen voor de uitdagingen op de arbeidsmarkt. Het lijkt een win -win.

VDAB heeft een bevraging gedaan bij niet-beroepsactieve vrouwen met een migratieachtergrond naar aanleiding van hun potentieel. 38 procent van de bevraagde vrouwen droeg een hoofddoek en elk van deze vrouwen gaf aan dat weigeringen op het dragen van een hoofddoek hun in het verleden belemmerde om werk te vinden.

Dit toont aan dat we spreken over een systematisch probleem dat talent verspilt en economische groei belemmert. Wanneer gekwalificeerde mensen uitgesloten worden op basis van hun uiterlijk of kledingvoorschriften, verliezen we als arbeidsmarkt en verliezen we als maatschappij.

Wat een vrouw draagt, is niet de vraag, niet tijdens de sollicitatie en ook niet daarna

Als we echt willen inzetten op gelijke kansen en opportuniteiten, moeten we ook dit uitsluitingsmechanisme stevig aanpakken. Wat vrouwen dragen, zou geen aandeel mogen hebben in een aanwervingsprocedure. Er bestaan talrijke voorbeelden bij ondernemingen en overheden, die tonen dat het kan. Dit zijn werkgevers die niet oordelen op basis van kleding.

Wat een vrouw draagt, is niet de vraag, niet tijdens de sollicitatie en ook niet daarna. Deze werkgevers erkennen kennis, expertise, vaardigheden, potentieel en zorgen voor draagvlak bij heel het team. Ze verbergen zich zeker niet onder een zogenaamde ‘neutraliteit’, want neutraliteit zit niet in de klederdracht, maar in het kwaliteitsvol werk en in de gelijke behandeling van iedere klant.

Zelfbeschikking is een recht. Werk is een recht. Er is geen contradictie. Punt.

Met hoofddoek of zonder hoofddoek? Dat is niet de vraag.

Zehra Tuncer en Sophia Honggokoesoemo zijn Beleidsmederwerkers bij LEVL vzw.