Verzet tegen de beelden van horror in Gaza is onze plicht

We zijn historisch gezien getuige van de eerste genocide die zich open en bloot voor onze ogen afspeelt. Dat roept bij ons gevoelens van afkeer op en we klagen dat aan. Maar dat is niet het enige.

Op het ogenblik dat burgers worden afgeslacht, uitgehongerd, gebombardeerd, op het ogenblik dat oorlogsmisdadigers openlijk verklaren dat ze alle kinderen zullen uitroeien omdat “ze morgen tegen Israël zullen vechten”; op het ogenblik dat moordenaars T-shirts dragen met de afbeelding van een zwangere Palestijnse vrouw en dan pochen dat ze er twee afmaken met één schot (de vrouw en de foetus die zij draagt), op dat ogenblik gebeurt er nog iets anders.

De live-uitzending, het ‘bombardement’ met beelden van gruwel en miserie, heeft ook andere gevolgen. Het verwondt onze psyche, maakt ons verslaafd aan horror.

Verslaving aan terreur

Die ‘verslaving aan terreur’ dient om ons psychologisch en sociaal ongevoelig te maken voor oorlogsbeelden, genocides en etnische zuiveringen, om ons te verlammen zodat we niets doen. Het promoot cynisme als houding, tast onze reactiemogelijkheid aan, ‘socialiseert’ horror.

Politieke systemen en media cultiveren systematisch die verslaving aan terreur. Op politiek vlak dient het om de burgers te manipuleren: mensen die continu naar vernietiging kijken (vernietiging ‘consumeren’) zonder te reageren, zullen sneller hun rol als actieve burgers opgeven.

De verslaving aan terreur wordt gebruikt als inactiveringsmechanisme. Zodat we niet langer nadenken, geen verantwoordelijkheid nemen. Apathie en gewenning aan horror zijn dodelijk voor sociale solidariteit en burgermobilisatie. Experts spreken ook van ‘compassiemoeheid’ — geen onverschilligheid maar dat we niet meer in staat zijn tot empathie wanneer alles verloren lijkt.

Genocidegetuigen

Politiek gezien zijn wij echter de historische getuigen van de eerste genocide die zich open en bloot voor onze ogen ontvouwt. De voorbije twee, drie eeuwen zijn er veel genocides geweest, maar dit is de eerste die we zien, horen en voelen.

De genocide omringt ons genadeloos, zonder zich te verstoppen, zonder voorwendselen. De horror en het monster zijn voor iedereen zichtbaar. Geen gordijn verbergt ze, geen sluier verdoezelt ze: wij geven ons over aan slachtpartijen en uitroeiing en tonen onze macht in zijn afschuwelijkste vorm, en jullie zullen het goedschiks of kwaadschiks aanvaarden.

Uitverkoren volk

Wen er maar aan en weet dat we voor niets terugschrikken. Wij zijn een onoverwinnelijke, monsterlijke uitroeiingsmachine. Wij elimineren alles en elke persoon die gevaarlijk lijkt en zich tegen ons keert. Wij eerbiedigen geen enkele wet. Wij zijn uitroeiers! Wij zijn het ‘uitverkoren volk’! Wij zijn superieur in alles en de Palestijnen zijn ondermensen, het zijn kakkerlakken die uitgeroeid moeten worden.

En nog niet zo lang geleden verklaarde Trump: “Ik zal Gaza omtoveren in een Rivièra. Mijn Rivièra!”

Achter de terreur schuilt de hypocrisie van het ‘collectieve Westen’ dat het zionistische Israël steunt, aanmoedigt en bewapent, de corruptie van de Arabische regimes die niets doen (als ze al niet collaboreren met de moordenaars); de berekende ‘koelheid’ van de Chinezen en de Russen, de hielenlikkers zoals de Griekse regering die zich uit de naad werkt om toch maar aan ‘de goede kant van de geschiedenis’ te staan. En ook diegenen die volgende onzin uitkramen: “De reactie van Israël is overdreven maar we hebben ze nodig als bondgenoot tegen Turkije.”

Geboorteland

We zullen het blijven zeggen, telkens opnieuw: in heel de wereld wappert de Palestijnse vlag. Het is wellicht een van de drie of vier bekendste vlaggen van de planeet. Het is de vlag van een volk dat vecht voor zijn geboorteland, het land dat hun is ontstolen, de vrijheid die ze is ontzegd.

En niet alleen Palestijnen hijsen die vlag maar ook burgers die de horror zien en reageren, zelfs Joodse vredesactivisten. Onlangs hesen enkelen de vlag als vijgenblad waarachter ze hun medeplichtigheid verbergen met Israël en zijn misdaden.

Het isoleren van en het protest tegen zionistisch Israël en zijn nazimethodes zijn tekenen dat er afweerstoffen aanwezig zijn — sterke afweerstoffen — tegen de nieuwe mechanismen van manipulatie, propaganda en hersenspoeling. Rechtvaardigheid, vrijheid en rechtschapenheid kunnen niet zomaar uit de menselijke ziel gewist worden.

Het is onze plicht, hoe moeilijk die ook lijkt, om de genocide in Gaza onverwijld te stoppen. Niet te wennen aan de terreur, geen voldongen feiten te aanvaarden.

We eindigen met de woorden van de Palestijnse dichter Samih al-Qasim (1939-2014):

We zullen hier blijven, zoals de doorn in de keel van onze vijanden;

zoals een steen in een rivier die weigert weggespoeld te worden; zoals een olijfboom, die zich schrap zet tegen de wind.

 Misschien zal al het licht verdwijnen uit mijn nachten, misschien blijf ik verstoken van mijn moeders kus.

Misschien zullen mijn kinderen in lompen naar het feest gaan, misschien zullen jullie mij aan het kruis nagelen.

Maar ik zal niet onderhandelen en ik zal me verzetten tot de laatste klop van mijn hart.

Dit artikel van Defend Democracy Press werd vertaald door Marina Mommerency. Deze website werd opgericht door het Delphi Initiative, een netwerk van (hoofdzakelijk maar niet exclusief) Europese denkers die zich verzetten tegen de pogingen van het internationale financiële complex en multinationals om een totalitaire controle over Europa op te leggen.