Diependaele greenwasht INEOS met 2 miljoen ecosteun
INEOS kost wat kost realiseren, tegen de eigen regels in
De Vlaamse overheid kende op 27 juni een subsidie van 2 miljoen euro toe aan chemiegigant Ineos voor een in aanbouw zijnde fabriek in de haven van Antwerpen. De ecologiesteun, afkomstig uit publieke middelen, is bedoeld als 'strategische ecologische ondersteuning'.
De subsidie komt bovenop eerdere financiële steun van de Vlaamse regering: onder andere een leningswaarborg van een half miljard euro én een speciaal voor Ineos aan te leggen kaai van 75 miljoen euro. Dat Ineos nu nóg eens geld krijgt van de Vlaamse belastingbetaler is in strijd met de eigen regels van Vlaanderen.
Ten eerste dient ecologiesteun enkel voor nieuwe projecten, aldus de Vlaamse regels, dus niet voor een al twee jaar in aanbouw zijnde project. Daarnaast heeft Ineos geen energiebeleidsovereenkomst (EBO) afgesloten: bedoeld om duurzaam energieverbruik te stimuleren. Ook al een Vlaamse voorwaarde voor ecologiesteun, die hier helemaal niet wordt toegepast.
Vergeleken met andere steun, zoals aanzienlijke overheidsbijdragen uit onder andere het Verenigd Koninkrijk (700 miljoen euro), Italië en Spanje, is 2 miljoen een habbekrats. Het is wel een belangrijke symbolische geste in de greenwashing van ‘Project One’, de naam van het project. Diependaele laat zich graag voor die kar spannen klaarblijkelijk.
Het is ronduit cynisch dat een ecologische subsidie wordt toegekend aan een van de meest vervuilende sectoren
Hoewel het project momenteel in aanbouw is, werd de vergunning geschorst en blijven verschillende milieuorganisaties en lokale actiegroepen de vergunningen aanvechten op basis van ecologische en klimaatgronden. De kans blijft dus overeind dat al die overheidsmiddelen in een straks te sluiten bouwput worden gegooid.
Zowel beginproduct als eindproduct zijn ecologische ramp
Brecht Rogissart, onderzoeker bij FairFin, reageert verontwaardigd: “Het is ronduit cynisch dat een ecologische subsidie wordt toegekend aan een van de meest vervuilende sectoren. De chemische industrie is in Vlaanderen verantwoordelijk voor meer dan een kwart van de industriële uitstoot onder het Europese emissiehandelssysteem."
"Project One is misschien efficiënter dan oudere krakers, maar blijft een installatie die enorme hoeveelheden fossiele brandstoffen verbruikt. Dit project is een ramp voor milieu, klimaat en gezondheid.”
Nele Coen van actiegroep 'Ineoswillfall' vindt nauwelijks woorden voor haar verontwaardiging: "Hoe is het mogelijk dat - te midden een hittegolf in eigen land en 10 jaar na het Parijs-akkoord - Vlaanderen nog steeds geld toestopt aan de fossiele industrie?".
INEOS verdedigt zich met de belofte dat toekomstige infrastructuur voor waterstof de installatie ‘groener’ zou maken. Jurist Dries Verhaeghe van NGO Dryade is echter kritisch: “De strategische ecologische steun richt zich op het vergroenen van het productieproces van de kraker, terwijl het probleem net het fossiele eindproduct is. Als je je gasvuur vervangt door een inductieplaat, is alles wat je kookt dan ineens duurzaam?”
Fossiele trafiek van Texas tot Antwerpen
Zowel de grondstof die de ethyleenkraker zal gebruiken: schaliegas en -olie uit de VS, als het eindproduct: wegwerpplastics zijn voor de planeet totaal ongewenst. Bij de omstreden gaswinningsmethode genaamd fracking in het gebied Permian Basin in Texas, en het vervoer van het ethaan wordt minstens twee keer zoveel CO₂ geproduceerd als bij de verwerking in de fabriek zelf. Bij de verbranding van het plastic, gemiddeld na 2 jaar gebruik, komt opnieuw heel veel CO₂ vrij.
Dit project is een ecologische ramp, doorgedrukt door mensen die beter zouden moeten weten
"Helemaal onbegrijpelijk wordt het als je weet dat Total Energies begin mei de sluiting van haar Antwerpse ethyleenkraker aankondigde, omdat de markt voor ethyleen verzadigd is", vertelt Nele Coen.
Dirk Holemans van Oikos: "Het is weggesmeten geld. We moeten zo snel mogelijk af van de wegwerpcultuur in de voedingsindustrie waar al dat plastic voor gebruikt wordt, daar zou in geïnvesteerd moeten worden".
Tatiana Luján, juriste bij milieuorganisatie ClientEarth, vat de kritiek samen: “Dit project wordt in stand gehouden met belastinggeld uit heel Europa, terwijl burgers net vragen om minder plasticproductie en -gebruik. Dit tart elk begrip. Van gaswinning aan de andere kant van de oceaan tot plasticproductie in Europa – dit project is een ecologische ramp, doorgedrukt door mensen die beter zouden moeten weten. Overheden moeten investeren in natuur, klimaat en mensenrechten – niet in hun ondergang.”
