Gaza: Hoe Israël de ‘Endlösung’ stap voor stap voltrekt

Land zonder ruimte

Vóór de oorlog was Gaza al een van de dichtstbevolkte gebieden ter wereld. Nu, na maanden van bombardementen, belegering en gedwongen evacuaties, is er nog amper 20 procent van het grondgebied over waar Palestijnen überhaupt mogen verblijven.

Volgens een analyse van de Financial Times, op basis van satellietbeelden en honderden evacuatiebevelen, is meer dan 80 procent van Gaza nu ontoegankelijk verklaard door Israël. Grote delen zijn uitgeroepen tot militaire zones, bufferzones of evacuatiegebieden. Wie daar nog verblijft, loopt groot gevaar.

De meeste Palestijnen hebben al meerdere keren hun huis moeten ontvluchten. En telkens opnieuw worden ze door de Israëlische overheid verwittigd via sms'jes, flyers of onduidelijke kaarten op sociale media. Wat bedoeld is als 'bescherming van burgers', is in realiteit een onophoudelijke cyclus van vernieling en gedwongen verplaatsing.

Criminele bendes

Ondertussen worden gewapende criminele bendes ingezet om de bevolking te terroriseren en op Hamas te jagen. Zo beschuldigt voormalig Israëlisch defensieminister Avigdor Liberman premier Netanyahu ervan een gewapende militie in Gaza, gelinkt aan IS en actief nabij de grenspost Kerem Shalom, van wapens te voorzien zonder goedkeuring van het kabinet.

Israël maakt Gaza opnieuw onleefbaar, maar dit keer systematisch

Het zou gaan om de Abu Shabab-clan, bekend in Gaza als drugsbende en plunderaars van hulpgoederentransporten, die nu opereert in uniform onder de naam “Counter-Terrorism Mechanism”. Het kantoor van de premier ontkent de beschuldiging niet expliciet en stelt enkel dat Israël “op verschillende manieren werkt aan het verslaan van Hamas”.

Verplaatsing zonder bestemming

De gebieden waarheen Gazanen worden geëvacueerd, zijn zelf niet veilig. Meer dan 60 procent van de bebouwde zones, inclusief veel van die zogezegd ‘veilige’ gebieden, zijn zwaar beschadigd of verwoest. Onder de ruïnes proberen gezinnen een plek te vinden om te overleven, vaak zonder water, elektriciteit of voedsel. Israël maakt Gaza opnieuw onleefbaar, maar dit keer systematisch.

De VN spreekt van een humanitaire catastrofe die nergens ter wereld zijn gelijke kent

De ‘veiligheid’ is relatief: hulpverleners kunnen amper opereren, ziekenhuizen zijn gebombardeerd, en de humanitaire corridors worden gecontroleerd door het Israëlische leger. De VN spreekt van een humanitaire catastrofe die nergens ter wereld zijn gelijke kent.

De systematische aard van deze ontruimingen wijst op meer dan enkel militaire logica. Het politieke project dat er achter zit is duidelijk: de volledige hertekening van Gaza als exclusieve veiligheidszone voor Israël, zonder plaats voor de Palestijnse bevolking.

Morag-corridor

Sinds april legt het Israëlische leger een nieuwe militaire route aan in het zuiden van Gaza: de Morag-corridor. Die doorkruist het gebied en scheidt Rafah van Khan Younis. De naam verwijst naar een voormalige Israëlische nederzetting die in 2005 werd verlaten toen Israël zich formeel terugtrok uit Gaza.

Afbeelding

Satellietbeelden tonen hoe het gebied rond de corridor wordt vrijgemaakt, vermoedelijk voor de bouw van militaire posten. Aarde is opgeworpen, voertuigen staan paraat. Dit is niet tijdelijk, dit is bezetting.

De ruimte die overblijft voor elke Palestijn is soms niet groter dan een zetel

Langs deze corridor heeft Israël drie distributiepunten voor voedsel ingericht, bewaakt door soldaten en buitenlandse huurlingen. Wie hulp nodig heeft, moet dus naar deze militaire zone komen, wat duizenden Palestijnen dwingt om hun grond en huizen achter te laten.

De extreemrechtse regering van premier Benjamin Netanyahu heeft gesuggereerd dat zij de gehele bevolking wil samendrijven in dit klein hoekje van zuidelijk Gaza langs de grens met Egypte, waarbij de rest van de enclave verboden terrein blijft.

Opzettelijke overbevolking

Volgens de VN moeten vluchtelingen minstens 12 vierkante meter per persoon hebben om waardig te kunnen leven. In Gaza zakt dat cijfer tot onder de 3 vierkante meter per persoon — en dan wordt het puin, de wegen, de vuilnisbelten en het onbruikbare land nog niet meegerekend. De ruimte die overblijft voor elke Palestijn is soms niet groter dan een zetel.

"Binnen een paar maanden zal Gaza verwoest zijn. …De inwoners van Gaza zullen zich in het zuiden concentreren”

Israëlische politici zoals Smotrich zeggen het luidop: als we het leven in Gaza maar genoeg onmogelijk maken, zullen de mensen vanzelf vertrekken. Op een persconferentie in mei zei Bezalel Smotrich, Netanyahu's extreemrechtse minister van Financiën: "Binnen een paar maanden zal Gaza verwoest zijn. [...] De inwoners van Gaza zullen zich in het zuiden concentreren”.

Het is een strategie van etnische zuivering die nauwelijks nog verhuld wordt. Gaza wordt stukje bij beetje gesloopt tot een plek waar niemand meer wil of kan blijven.

Europese stilte, westerse hypocrisie

Wat vandaag gebeurt, roept pijnlijke herinneringen op aan de Nakba van 1948, toen meer dan 700.000 Palestijnen hun huizen ontvluchtten of werden verdreven. Nu, bijna tachtig jaar later, lijkt Israël opnieuw een massale verdrijving te plannen. Dit keer onder de radar van ‘veiligheidsmaatregelen’ en ‘oorlogsvoering tegen Hamas’.

Meer dan ooit zijn acties of oproepen als die van SOS Gaza dringend nodig

Volgens mensenrechtenorganisaties zoals B’Tselem en Human Rights Watch voldoet Israëls optreden aan de definitie van oorlogsmisdaden. Toch blijft internationale verontwaardiging uit. Terwijl bombardementen Gaza treffen, blijft de EU zwijgen. De VS blokkeert een resolutie bij de VN-Veiligheidsraad. België kijkt weg.

Wat Israël in Gaza doet, zou elders ondenkbaar zijn.

Verzet

Ondanks alles blijven Palestijnen in Gaza zich verzetten tegen de onmenselijkheid. Velen blijven hulp verlenen, voor hun buren zorgen en proberen kinderen hoop te geven.

Maar zonder een krachtig internationaal signaal, zonder druk op Israël, blijft dit verzet roepen in de woestijn. Meer dan ooit zijn acties of oproepen als die van SOS Gaza dringend nodig.