Beste Sammy Mahdi (CD&V): Jonge ouders hebben geen taskforce nodig, maar een rem op de ratrace

Het enige dat we kunnen verwachten is dat je ‘je best doet’. Dat zeggen leerkrachten tegen leerlingen, bazen tegen hun personeel en ouders tegen hun kinderen. Al lijken de rollen in het laatste geval vaak wat te zijn omgedraaid: het is vooral van ouders dat er verwacht wordt dat ze continu ‘de beste versie van zichzelf zijn’ voor hun kinderen.

Alleen maar je best?

Een zin als “Je kan alleen maar je best doen” is vaak bedoeld als geruststelling, maar in de manier waarop we elkaar geruststellen, schuilt al de oorzaak van de ongerustheid die zulke goedbedoelde geruststellingen nooit kunnen wegnemen. Verwachten dat je ‘je best’ doet, is geen kleine verwachting zoals de woorden ‘alleen maar’ die er vaak aan voorafgaan suggereren.

Je best, dat is de overtreffende trap. Het betekent dat gewoon goed niet goed genoeg is, en nog een beetje beter ook niet. Je best, dat is het maximale. Elke dag je best doen, betekent dat je er elke dag het maximale uithaalt. En dat op het werk, tijdens het sporten, in je hobby's en dan ook nog eens thuis als ouder. Dat is geen kleine verwachting. Het is een onmogelijke verwachting.

Het is dus ook niet verwonderlijk dat steeds meer mensen het gevoel hebben dat ze niet aan die verwachting kunnen voldoen. 6 op de 10 jonge, werkende Belgen zonder kinderen weten niet hoe ze ooit het ouderschap kunnen combineren met hun job. 4 op de 10 twijfelen daarom om hun kinderwens op te bergen. Dat blijkt uit een peiling die op vraag van CD&V werd uitgevoerd door iVox.

It takes a village

Naast de prestatiedwang die alle domeinen van onze samenleving lijkt te zijn binnengeslopen, zijn er nog andere maatschappelijke tendensen die het moeilijker maken voor jonge ouders. Zo maken de stijgende woningprijzen het moeilijk om rond te komen met een deeltijdse baan. Bovendien moeten we allemaal langer werken, waardoor ook grootouders vaak nog aan de slag zijn en dus minder tijd hebben om te babysitten.

It takes a village to raise a child, zo luidt het spreekwoord. Je hebt een dorp nodig om je kinderen op te voeden. In een doorgedreven individualistische samenleving als de onze, waarin iedereen gestimuleerd wordt om aan zichzelf te werken en zo productief mogelijk te zijn, lijkt er van die gemeenschap die je zou moeten ondersteunen in de opvoeding van je kind steeds minder over te blijven.

“Vandaag zijn veel oma’s en opa’s nog niet met pensioen”

Dat merkt ook Sammy Mahdi op. “Vandaag zijn veel oma’s en opa’s nog niet met pensioen. En wie kent vandaag zijn buren nog zo goed dat ze er hun kinderen willen achterlaten?”, aldus de voorzitter van de CD&V.

Mahdi heeft overschot van gelijk om hier aandacht voor te vragen. Alleen moet wel worden opgemerkt dat het regeringen met CD&V erin waren die verantwoordelijk zijn voor de doorgedreven flexibilisering van de arbeidsmarkt, de verhoging van de pensioenleeftijd en de afbouw van alles wat collectief is. Ondertussen wordt er maar met mondjesmaat opnieuw geïnvesteerd in de kinderopvang die al jaren schreeuwt om meer middelen.

Een taskforce …

Mahdi stelt nu voor om een taskforce op te richten. Dat is zoveel als zeggen: ik wil me even op dit thema profileren, maar verder gaat er absoluut niets veranderen.

Mijn vrouw en ik verwachten deze winter ons eerste kindje. We werken allebei voltijds om de huur van ons kleine appartement te betalen. Met het bedrag dat we krijgen wanneer we ouderschapsverlof willen opnemen, komen we er gewoon niet. Nog voor ons kindje geboren is, zijn we bovendien reeds geconfronteerd met het gegeven dat het helemaal niet evident is om kinderopvang te vinden, en dat die kinderopvang best duur is.

Wat wij  nodig hebben, is een betaalbare woning, kinderopvang zonder wachtlijsten, ...

Nu hebben wij best wel wat geluk. We kijken er vooral erg naar uit en zijn goed omringd door vrienden en familie die ons kunnen ondersteunen. Toch ben ik Sammy Mahdi wel dankbaar voor het feit dat hij aandacht vraagt voor mensen in onze situatie - en mensen in moeilijkere situaties. Alleen zou ik hem daarbij toch graag duidelijk maken dat een taskforce echt niet is waar wij op zitten te wachten.

Wat wij – en heel veel jonge mensen met ons – nodig hebben, is een betaalbare woning, kinderopvang zonder wachtlijsten, arbeidsduurverkorting met behoud van loon, ouderschapsverlof met een inkomen waarvan je kan overleven, een rem op de ratrace en een alternatief voor de individualistische, neoliberale samenlevingsvisie die vandaag het beleid domineert.

Dus beste meneer Mahdi, zouden we het daar eens over kunnen hebben, in die taskforce van u?