Ook politiegeweld in Berlijn: "Mensen durven niet meer te komen door politie-intimidatie"

Op donderdag 15 mei namen we de trein vanuit Brussel om gehoor te geven aan een internationale oproep voor Palestina: #Nakba77. Het jaarlijkse protest is een oproep tot herdenking en actie in de nasleep van de gewelddadige onteigening van 750.000 Palestijnen in 1948, de voortdurende Catastrofe.

In de dagen vooraf ontvingen we veel berichten van vrienden die zich zorgen maakten over onze deelname. 'Wat doen jullie om veilig te blijven? Hebben jullie de video's van het politiegeweld gezien?’ We wisten dat bepaalde slogans, vlaggen en zelfs het spreken van Arabisch tijdens protesten verboden waren.

 Het spreken van Arabisch tijdens protesten was verboden

We wisten dat twee vorige demonstraties voor de Nakba verboden waren (in 2022 en 2023). We hadden de speciale VN-rapporteur Francesca Albanese haar extreme bezorgdheid horen uiten over de beperking van de vrijheid van meningsuiting in het land, waardoor elk meningsverschil tegen de steun van Duitsland voor de genocide van Israël werd onderdrukt. Voor ons reden te meer om te gaan.

Toen we om 16 uur in Südstern aankwamen, stonden 600 politieagenten in oproeruitrusting ons op te wachten, terwijl 1.100 demonstranten zich verzamelden. We waren verrast door de kleine omvang van de internationale bijeenkomst - we hadden net deelgenomen aan een protest van 80.000 mensen in Brussel de zondag ervoor.

De spanning was voelbaar. Voordat de demonstratie begon, arresteerde de politie een geracialiseerde fotograaf. Die persoon werd een paar minuten later vrijgelaten nadat die gecontroleerd was en ons vertelde: ‘Ze hebben de verkeerde persoon’. Dit soort willekeurige arrestaties zijn kenmerkend geworden voor deze protesten. Een vriendin die in Berlijn woont, beschreef de modus operandi: een handvol politieagenten stormt de menigte in en arresteert één persoon zonder duidelijke reden. Tijdens de vier uur durende bijeenkomst werden 50 tot 88 mensen brutaal gearresteerd.

De pro-Palestijnse demonstratie was de eerste in maanden die toestemming kreeg om bewegend te betogen

De pro-Palestijnse demonstratie was de eerste in maanden die toestemming kreeg om bewegend te betogen, na een positieve beslissing van de rechtbank die de dag zelf in de ochtend werd gepubliceerd. De toestemming werd een paar uur later weer ingetrokken, nadat de politie beroep had aangetekend. De demonstratie mocht dus enkel stationair plaatsvinden, aan het plein Südstern in Kreuzberg. Achteraf hoorden we dat enkele straten verderop een kleine groep pro-Israël tegendemonstranten stond.

Samen met de zware aanwezigheid van de politie (één agent voor elke twee demonstranten), werden we voortdurend geconfronteerd met twee waterkanonnen. De demonstratie begon met een onheilspellende aankondiging door de politie van drie minuten die de demonstranten eraan herinnerde wat we wel en niet mochten doen en zeggen, in het Engels, Duits en Arabisch.

Journalisten interviewden politici en politie, geen demostranten

Na het protest lazen we dezelfde vijandigheid in de Duitse media. De pers concentreerde zich op een gewonde politieagent, die de menigte was binnengestormd om iemand te arresteren, viel en gewond raakte. Journalisten interviewden politici en politie, maar de meeste media citeerden geen enkele demonstrant, terwijl de burgemeester van Berlijn ons ‘laffe geweld’ veroordeelde.

Gedurende vier gespannen uren in Südstern zagen we de moed en vastberadenheid van de demonstranten. Vrouwen beschermden elkaar tegen vijandige media door keffiyehs op te steken voor de lenzen van fotografen. Mensen beschermden elkaar tegen politiegeweld en organiseerden vrijdag en zaterdag solidariteitsprotesten voor politiebureaus om opgesloten demonstranten vrij te krijgen.

In Brussel beginnen we ditzelfde verhaal van politieonderdrukking en het zwijgen opleggen aan Palestijnse stemmen te zien. Dagelijkse protesten aan de Beurs worden steeds meer gemonitord en lastiggevallen door de Brusselse politie. Onze vrienden uit Palestina zijn een duidelijk doelwit: een activist, H., is in een paar weken tijd vier keer gearresteerd. Net als in Duitsland gebruiken politieagenten pijngrepen en wurggrepen.

De omvang van het politiegeweld kan alleen maar geïnterpreteerd worden als een poging om verder protest te intimideren

De omvang van het politiegeweld kan alleen maar geïnterpreteerd worden als een poging om verder protest te intimideren. Het bereikte een nieuw niveau tijdens het Brusselse Pride-evenement afgelopen zaterdag. Hoewel het evenement historisch gezien minderheden in het middelpunt plaatst en de queer gemeenschap zich zeer luid heeft uitgesproken over de genocide, arresteerde de politie drie Palestijnen uit de menigte nadat het dagelijkse protest aan de beurs zich had aangesloten bij een dj-optreden van de Pride dat daar plaatsvond.

Dit is geen verhaal over kwakkelende democratische instellingen in Europa. We gingen naar Berlijn om een genocide aan te klagen, niet om onze vrijheid van meningsuiting of demonstratierecht te verdedigen. Maar het is veelzeggend dat onze democratische rechten worden aangevallen om het onteigenen, doden en uithongeren van miljoenen Palestijnen te verdedigen.

De repressie door de politie is erop gericht om mensen te intimideren en te ontmoedigen om te protesteren - en die strategie werkt. Mensen die we in Berlijn spraken, zeiden dat ze niet meer naar protesten gingen omdat ze zich onveilig en uitgeput voelden door politie-intimidatie.

Ondanks alle inspanningen van de politiek en de media, laten recente opiniepeilingen zien dat de pro-Israël agenda begint te mislukken in Duitsland. Een paar dagen geleden bleek uit een opiniepeiling dat slechts 36 procent van de Duitsers een positief beeld heeft van Israël, een daling van tien procent in vier jaar tijd. De vraag is hoe we onze zwijgende meerderheden mondiger kunnen maken. En hoe lang blijft het establishment aan de verkeerde kant van het recht staan?