Het is een trend: de recente ontdekking door Conner Rousseau dat zich in Gaza voor onze ogen een genocide afspeelt, Zuhal Demir die plotseling beseft dat dagelijks kinderen zo oud als haar dochtertje en masse worden vermoord en zelfs Bart De Wever die vindt dat de beelden van de slachting in Gaza (hij noemt het niet zo) “niet meer om aan te zien zijn”.
Oorlog Israël-Hamas
Het spoort met wat opviel in een recente uitzending van De Afspraak (5 mei). Alle aanwezigen in de studio onder wie de voormalige ondervoorzitter van de N-VA voelden zich verplicht hun “morele verontwaardiging” te ventileren over de gruwelijke werkelijkheid van wat de VRT koppig de Oorlog Israel-Hamas blijft noemen maar in werkelijkheid een massaslachting en etnische zuivering is.
Beter laat dan nooit: morele verontwaardiging is prima maar wat kopen de Palestijnen ermee? Morele verontwaardiging verplicht tot niets, morele verontwaardiging zonder politieke actie is waardeloos.
Het is als tranen storten bij een catastrofe en overgaan tot de orde van de dag. Dat is wat we meemaken als zelfs Bart De Wever, de man die Israël “de kant van het licht noemt”, zegt “zeer begaan te zijn met de Palestijnen”.
Morele verontwaardiging zonder politieke actie is waardeloos
Als overal ter wereld en ook in eigen land honderdduizenden op straat komen om de genocide aan te klagen wordt het moeilijk om ogen en oren te sluiten voor de werkelijkheid. Als zelfs leden van de Israëlische regering die zichzelf Joodse fascisten noemen (zoals minister van Financiën Bezalel Smotrich) openlijk zeggen dat ook na de eventuele vrijlating van de Israëlische gijzelaars de verwoesting van Gaza en de massamoord zullen blijven doorgaan.
Nieuw is het niet. De uitspraken van hooggeplaatste Israëlische militairen, politici en rabbi’s zijn niet te tellen waarin ze overduidelijk maken dat de ware bedoeling van de oorlog de etnische zuivering van Gaza is door het al of niet “vrijwillig” vertrek van de overgrote meerderheid van de Palestijnse bevolking en de herbezetting van de strook door joodse kolonisten.
De morele verontwaardiging van Demir en andere leden van regeringen zou geloofwaardiger zijn als ze gevolgd werd door maatregelen
Het plan van Trump om van Gaza een luxe Riviera te maken is evenmin nieuw en bouwt voort op een decennia oude droom van de Israëlische settlerbeweging.
De morele verontwaardiging van Demir en leden van regeringen die tot dusver uitblonken in wegkijken en goedpraten zou geloofwaardiger zijn als ze gevolgd werd door maatregelen als om te beginnen de Israëlische ambassadeur op het matje roepen.
Economische sancties naar het voorbeeld van wat Rusland krijgt opgelegd kunnen een volgende stap zijn, gevolgd door het verbreken van de handelsovereenkomst die uitdrukkelijk verbonden is met de eis dat de partners mensenrechten naleven.
Het kan niet moeilijk zijn om met verwijzing naar het Internationaal Gerechtshof en het Internationaal Strafhof aan te tonen dat Israël deze voorwaarde op honderden manieren en met grootste minachting voor internationaal recht schendt.
De minieme verschuivingen in het pro-Israël kamp van de politieke partijen zijn het gevolg zijn van massale druk vanuit de publieke opinie. Daarom allen naar Brussel zondag 11 mei!
Te vrezen valt dat in het beste geval met hangen en wurgen een symbolische geste tot stand komt waarbij België nog eens de rituele eis tot een ‘tweestatenoplossing’ herhaalt en in het kielzog van Macron de “Palestijnse staat” erkent. “Een signaal” heet het dan, beter dan niets maar zoals Ludo De Witte terecht opmerkt:
“Dat is het been dat Macron en De Wever ons toewerpen, hopend dat dit ons zal doen zwijgen. Om de echte intenties van die heren te kennen, kijk naar de daden, en niet naar de woorden. Macron en zijn regering criminaliseren solidariteit met het Palestijnse volk; criminaliseren de Boycot-Divestment-Sanctions-beweging BDS; nemen initiatieven om solidariteitsgroepen zoals Urgence Palestine buiten de wet te stellen; gebruiken wetten zoals deze die “de apologie van terrorisme” (initieel bedoeld om rekrutering van jihadi’s voor Islamitische Staat aan te pakken) strafbaar maakt nu tegen solidariteitsuitingen met het Palestijnse volk; mobiliseren een grote groep personaliteiten en politici (inclusief sociaaldemocraten als ex-president Hollande) om antizionisme gelijk te stellen met antisemitisme.”
Het is duidelijk dat de minieme verschuivingen in het pro-Israël kamp van de verschillende politieke partijen het gevolg zijn van massale druk vanuit de publieke opinie.
Het blijft dus belangrijk om op straat te komen, te demonstreren en de sociale media te gebruiken om onvermoeid de misdaden van de zionistische staat aan te klagen.
Allen naar Brussel zondag 11 mei!
Bekijk hier het Facebookevenement van de demonstratie voor meer informatie.