Vroeger dacht men dat krokodillen konden huilen. Zo beschreef bisschop Asterius van Amasea hoe nijlkrokodillen zaten te huilen bij de hoofden van de mensen die ze zojuist hadden opgegeten.

Vandaag weten we dat krokodillentranen geen echte tranen zijn. Als een krokodil een prooi heeft gegeten, scheidt hij mogelijk extra traanvocht af om het zout kwijt te raken dat hij heeft binnengekregen door het eten van zijn prooi.

Ben ik de enige die bij het zien van de tranen van Bart De Wever tijdens zijn bezoek aan Oekraïne aan krokodillentranen moest denken?

Tranen in beeld

Er is niets mis met emotie, ook niet met emotie bij politici. En ja, ook de eerste minister mag wenen, zeker wanneer die met de waanzin van oorlog geconfronteerd wordt.

Het minste wat je kan zeggen is dat De Wever nogal selectief is in wanneer hij emotie toelaat

Maar bij de manier waarop emotie in beeld gebracht wordt, moeten wel vragen gesteld worden. Net omdat emoties een krachtig wapen kunnen zijn om kritische vragen te omzeilen.

Wanneer alle camera’s inzoomen op de tranen in de ogen van Bart De Wever, dan voelt dat toch vooral ongemakkelijk. Dan krijg je toch het gevoel dat onze gevoelens van empathie geïnstrumentaliseerd worden.

Zou de eerste minister echt die camera’s toelaten om zijn tranen in beeld te brengen als hij er geen politieke bedoeling mee had? De Wever zegt niet voor niets van zichzelf dat hij “een politiek beest” is.

Selectieve menselijkheid

Natuurlijk, het lot van oorlogsslachtoffers is verschrikkelijk. Je mag hopen dat regeringsleiders daarvan wakker liggen en tranen met tuiten huilen. Maar was het niet De Wever zelf die zei dat je niet naïef moet zijn en er ook nog zoiets bestaat als realpolitiek?

Menselijkheid is niet iets wat je kan in- en uitschakelen wanneer het je goed uitkomt

Het minste wat je kan zeggen is dat de eerste minister, die enkele dagen geleden nog verklaarde dat hij er geen probleem mee zou hebben om een oorlogsmisdadiger zoals Netanyahu te ontvangen, nogal selectief is in wanneer hij emotie toelaat en wanneer niet.

Menselijkheid is toe te juichen, maar menselijkheid is niet iets wat je kan inschakelen en uitschakelen wanneer het je goed uitkomt, wanneer de slachtoffers de juiste huidskleur hebben of aan de juiste kant van het geopolitieke schaakbord staan.

Wapenindustrie

Het kan best zo zijn dat Bart De Wever, zoals hij zelf ook zei, een speciale band heeft met Oekraïne omdat zijn vader er vaak is geweest, maar dat zou een serieuze journalist eigenlijk niet mogen interesseren.

Nihil lacrima citius arescit, niets droogt sneller dan een traan

Uiteindelijk was De Wever in Oekraïne in functie van de wapenindustrie, en dat is nog steeds een industrie die geld verdient aan het feit dat mensen worden afgeslacht. In plaats van verslag te doen van het gesnotter over De Wevers familiegeschiedenis, zouden journalisten daar kritische vragen bij moeten stellen.

Nihil lacrima citius arescit, zo luidt namelijk een Latijns gezegde dat De Wever ongetwijfeld kent. Niets droogt sneller dan een traan.