Wat ik nu ga zeggen klinkt misschien abstract of zelfs romantisch, maar het is strategische analyse, een vorm van realisme die de macht weigert te erkennen – met alle gevolgen van dien.

Israël heeft overduidelijk gemaakt dat het geen overgave of toegevingen beloont. Netanyahu’s uitgesproken intentie om Gaza etnisch te zuiveren en te annexeren – zelfs in het geval van een overgave door Hamas – maakt dit onmiskenbaar. De logica is niet vrede via onderwerping, maar vernietiging.

Israël gelooft dat een nieuwe fase van schaamteloze, methodische wreedheid volkeren en staten tot onderwerping zal dwingen

We zien dezelfde logica in Syrië, waar Israël de Syrische staat heeft gedemilitariseerd en nog steeds grote delen van haar grondgebied bezet houdt, ondanks de pogingen van de nieuwe regering tot verzoening en capitulatie. Toegevingen temperen de Israëlische ambities niet – ze vergemakkelijken ze. Onderwerping wordt een fase in de onderdrukking.

Printscreen youtube

Israël, met volledige steun van de VS, gelooft dat een nieuwe fase van schaamteloze, methodische wreedheid volkeren en staten tot onderwerping zal dwingen. Genocide wordt niet langer ontkend of verhuld, ze wordt beoefend als staatsbeleid, openlijk en zonder schaamte.

Dit is niet alleen ontmenselijkend, het ontzegt Palestijnen en Arabieren niet alleen hun waardigheid, maar ook hun wil om te leven en zich te verzetten – alsof het verlangen om niet te sterven irrationeel is wanneer het van hen komt.

Mensen verzetten zich tegen vernietiging niet omdat het strategisch is, maar omdat het instinctief is

Het is niet alleen zo dat de wil om te overleven als onwettig wordt beschouwd – die wil wordt gewoon ontkend. De VS en Israël begrijpen een fundamentele waarheid niet langer: mensen verzetten zich tegen vernietiging niet omdat het strategisch is, maar omdat het instinctief is.

Toch wordt hun verzet niet langer gelezen als overlevingsdrang, het wordt geframed als provocatie, omdat zij die verzet plegen niet langer worden erkend als voelende wezens met een aanspraak op leven. Zelfs het meest uitzichtloze verzet wordt pas onbegrijpelijk als je de ander niet meer als mens ziet.

Dit is niet alleen moreel walgelijk, het is strategisch kortzichtig. Palestijnen, en mensen in Libanon, Syrië, Jemen, Iran en daarbuiten, zullen zich blijven verzetten, op elke manier die ze kunnen. Niet per se omdat ze geloven dat ze zullen winnen, maar omdat verzet tegen vernietiging en vernedering precies is wat het leven bevestigt.

Palestijnen, en mensen in Libanon, Syrië, Jemen, Iran en daarbuiten, zullen zich blijven verzetten, op elke manier die ze kunnen

Zelfs wanneer verzet militair faalt, bedreigt het de macht toch. Het houdt de Palestijnse zaak en het bredere streven naar gerechtigheid levend, ontzegt de onderdrukkers een gevoel van voltooiing of eindoverwinning, en dwingt de dominantie zichzelf in stand te houden door voortdurende terreur en moreel verval.

Het verspreidt ongehoorzaamheid en stelt een moreel én strategisch voorbeeld: overheersing is nooit totaal.

x

Amal Saad is docent politieke wetenschappen aan de School of Law and Politics van Cardiff University (Wales). Haar boek ‘Hizbu’llah: Politics and Religion’ wordt algemeen erkend als een gezaghebbende analyse van de ideologie en politieke strategieën van Hezbollah.

Dit is de vertaling van een twitterdraad van Amal Saad.