De Democratische topman Ken Martin startte vorige maand de Organizing Everywhere-tournee. Hij bezoekt Pennsylvania, Texas, Illinois, Wisconsin, Missouri en organiseert daar meetings. Hij zegt: “Wij moeten uit ons kot komen, uit onze comfortzone, weg van de hoofdstad Washington. Wij hebben bij de voorbije verkiezingen veel kiezers verloren. We moeten die terugwinnen en hen terug in onze partij organiseren. We moeten hen overtuigen dat we voor hen willen vechten.”

Roodkapje en de wolf

De leider van de Democraten in de Senaat, Chuck Schumer, organiseert trainingssessies voor de senatoren om “beter oppositie te voeren in de Senaat en onder de mensen om zo kiezers terug te winnen”.

Op beeldmateriaal van die sessies zie je hoe Schumer fier poseert naast een grote pancarte waarop staat: “Families Lose, Billionaires Win”.

Opiniepeiling van CNN toonde dat slechts 29 procent van de Amerikanen een positief beeld heeft van de Democraten

De man heeft lef. Hij heeft er een lange carrière op zitten van dienaar van de miljardairs, maar is plots een opposant van de miljardairs geworden. Zo’n beetje als de wolf in het sprookje van Roodkapje, die zich voorstelt als de lieve oma.

Bernie en AOC

Ook Bernie Sanders en Alexandria Ocasio-Cortez zijn aan een tour begonnen. Zij zijn de bekendste namen van de linkervleugel van de Democraten. Ze brengen massa’s mensen op de been. Ook hier is de boodschap: om Trump tegen te houden, moeten we de kiezers terugwinnen en de Democratische partij versterken.

In november 2026 zijn er tussentijdse verkiezingen voor de Senaat en voor het Huis van Afgevaardigden. 34 van de 100 Senaatszetels en alle 435 zetels van het Huis staan op het spel. De verschillende tours vormen tegelijk de start van een lange verkiezingscampagne. Dat zegt Ocasio-Cortez ook in haar speech: “Wij moeten vanaf nu tot de dag van de verkiezingen iedereen aanspreken en overtuigen om Evans en Boebert (twee republikeinse verkozenen) te vervangen door Democraten die zullen opkomen voor deze staat.”

Voor de Democraten is Bernie dé troef

De krant The Daily Cardenal heeft de strategie van de Democratische partij goed begrepen en titelt: “Democraten willen contact met de kiezers terugwinnen – De beste weg daarvoor is die van Bernie Sanders”.

De populariteit van de Democraten blijft dalen. Een opiniepeiling van CNN toonde onlangs dat slechts 29 procent van de Amerikanen een positief beeld heeft van de Democraten. Dat is het laagste cijfer sinds 1992. Een onderzoek van NBC schatte het cijfer nog lager in: op 27 procent.

De kiezer is erg ontgoocheld in het beleid van de Democraten. Daarom wordt de linkse Sanders opgevoerd om het vertrouwen te herstellen.

Zowel de Democraten als de Republikeinen kozen voor een neoliberaal beleid

Democraten mee verantwoordelijk

In hun toespraken zeggen Sanders en Ocasio-Cortez het een schande te vinden dat tientallen miljoenen geen ziekteverzekering hebben, dat nog eens tientallen miljoenen anderen mét een verzekering toch voor veel medicijnen, verzorging en ingrepen niet gedekt zijn, dat miljoenen mensen met een minimumloon daarvan niet kunnen leven, dat miljoenen mensen twee of drie jobs nodig hebben om rond te komen … en dat intussen honderden miljarden dollar naar de superrijken vloeien.

Da’s allemaal volkomen correct. Maar hoe komt dat?

Het is fijn slogans de lucht in te schreeuwen maar zouden Ken Martin, Chuck Schumer, Bernie Sanders en Alexandria Ocasio-Cortez zich ook niet eens moeten afvragen wie verantwoordelijk is voor die schande?

De figuur Trump is het resultaat van een proces

Donald Trump heeft zichzelf niet gemaakt. Hij is het resultaat van een proces dat op het einde van de jaren 70 ontstond, toen duidelijk werd dat de economische crisis van 1974 niet aangepakt kon worden zonder drastische maatregelen. Zowel de Democraten als de Republikeinen kozen voor een neoliberaal beleid.

Het presidentschap en de controle over de Senaat en het Huis van Afgevaardigden swingen al decennia zoals het pendulum van een staande klok: van Democraten naar Republikeinen en weer terug. De verantwoordelijkheid voor het beleid is half om half.

De geschiedenis wordt gemaakt in het verloop van de klassenstrijd.

De wantoestanden van vandaag, de armoede, de dakloosheid, de haast niet meer te meten kloof tussen de 1 procent superrijken en de werkende mensen, zijn daar het resultaat van.

Overal strijd

De radicale ommezwaai van de decennia oude politiek ten voordele van de grootste ondernemingen en banken en de rijken naar een politiek ten voordele van het volk, zal niet het resultaat zijn van de plotse bekering van de Democratische partij of van verkiezingen, maar van de strijd van de werkende mensen.

Er is alleen maar tijd en ruimte voor hoop en doorzettingsvermogen. Want de strijdbewegingen van de werkende mensen nemen in de VS uitbreiding. 35.000 arbeiders en bedienden van Boeing staakten zeven weken lang, gevolgd door 45.000 havenarbeiders. Honderdduizenden anderen legden in 2024 het werk neer, organiseerden betogingen, richten basiscomités op in de gezondheidssector, de postdiensten, het onderwijs, de hotelsector, de overheidsdiensten, Amazon, Starbucks, AT&T, …

Om Marx te parafraseren: de geschiedenis wordt hier gemaakt, in het verloop van de klassenstrijd.