Laten we op 23 maart samen de straat op gaan tegen racisme en onrecht

Op 21 maart, de Internationale Dag tegen Racisme, herdenken we jaarlijks de strijd tegen discriminatie en ongelijkheid. Het is een dag die ons eraan herinnert dat racisme geen ver verleden is, maar een hardnekkige realiteit die nog steeds de levens van velen beïnvloedt. In een samenleving waarin polarisatie en racisme blijven opduiken, is het essentieel om samen te blijven strijden voor gelijkheid en rechtvaardigheid.

Wereldwijde verontwaardiging

De Verenigde Naties riepen deze dag in 1966 in het leven, ter nagedachtenis aan het bloedbad in Sharpeville, Zuid-Afrika. Daar werden vreedzame demonstranten tegen de apartheid neergeschoten en verloren tientallen mensen hun leven.

Meer dan zestig jaar later is de strijd tegen racisme nog lang niet gestreden. Discriminatie, haatspraak en structurele uitsluiting blijven een realiteit, zowel in België als wereldwijd. Daarom moeten we ons blijven uitspreken, sensibiliseren en handelen.

Met de wereldwijde verrechtsing is het momentum van Black Lives Matter weggeëbd

Na de moord op George Floyd in mei 2020 leek het even alsof we een kantelpunt bereikten. In volle coronapandemie ontstond een wereldwijde verontwaardiging, die leidde tot het hoogtepunt van de Black Lives Matter-beweging.

De roep om een antiracistische en gedekoloniseerde samenleving klonk luider dan ooit, ook in België. Tienduizend mensen verzamelden op het Poelaertplein in Brussel om zich uit te spreken tegen racisme en extreemrechts. Beleidsmakers overwogen maatregelen zoals het verwijderen van koloniale straatnamen en standbeelden.

Antiracistische beslissingen teruggedraaid

Maar met de wereldwijde verrechtsing is het momentum van Black Lives Matter weggeëbd. Plots worden deze thema’s niet langer als prioritair beschouwd. Sommige beleidsmakers draaien zelfs beslissingen terug die eerder breed gedragen werden. Ondertussen vinden gruwelijke oorlogen plaats in Palestina, Oost-Congo, Soedan, zonder dat de bescherming van de lokale bevolking gegarandeerd wordt.

Dit alles maakt duidelijk dat we waakzaam moeten blijven. Mensenrechten zijn niet vanzelfsprekend, en degenen die het slachtoffer zijn van racisme worden wereldwijd onvoldoende beschermd. Daarom moeten we ons blijven inzetten voor een antiracistische en dekoloniale samenleving.

Huidige situatie toont aan dat verzet meer dan ooit nodig is

Dat kan op verschillende manieren: door onrecht aan te kaarten op sociale media, door te doneren aan antiracistische organisaties, of door de straat op te gaan, zoals op zondag 23 maart om 13u aan het Albertinaplein in Brussel. Actievoeren kent vele vormen. De ene sluit de andere niet uit.

De huidige situatie toont aan dat verzet meer dan ooit nodig is. We moeten onze krachten bundelen als we impact willen hebben. Alleen door samen te werken, kunnen we extreemrechts en structureel racisme effectief bestrijden.

Tegelijk moeten we beseffen dat deze strijd tijd vraagt. Daarom moeten we standvastig blijven, dag in, dag uit. Niet alleen voor onszelf, maar voor iedereen die vandaag onze solidariteit nodig heeft.

Want laten we niet vergeten: de meeste mensen deugen.

Lieven Miguel is voorzitter van Hand in Hand tegen Racisme.

Meer info over de betoging vind je hier.