Interview

Gaten in het staakt-het-vuren Gaza: “Het moet hand in hand gaan met een rechtvaardige politieke oplossing"

Afbeelding
Gazanen op de terugweg naar het Noorden, onstopbaar. Foto: X @zarahsultana
Gazanen op de terugweg naar het Noorden, onstopbaar. Foto: X @zarahsultana
Het staakt-het-vuren in Gaza wordt bedreigd door de vertraging in de vrijlating van Palestijnse gevangenen en de blokkade van humanitaire hulp door Israël. "Niemand gaat ergens naartoe, dus de logica van confrontatie moet plaatsmaken voor een politieke oplossing om het geweld te stoppen”, zegt Charlotte van Coevorden, bestuurslid van Belgian Friends of Standing Together.

Het staakt-het-vuren in Gaza zou moeten leiden tot de vrijlating van Palestijnse gevangenen. Echter, de vertraging in hun vrijlating en de blokkade van humanitaire hulp voor Gaza door Israël brengen het akkoord in gevaar. "We missen een stem voor een gedeelde toekomst", zegt Charlotte van Coevorden, bestuurslid van Belgian Friends of Standing Together, een collectief dat de doelstellingen van de Israëlische beweging Standing Together ondersteunt.

Standing Together is een Israëlische grassroots-beweging die zowel Joodse als Palestijnse burgers verenigt in de strijd voor een gezamenlijke toekomst en echte politieke verandering. “Veel mensen beseffen dat er een cruciale stem ontbreekt: die van de burgers zelf, of ze nu Palestijns of Joods-Israëlisch zijn. Die stem missen we”, zegt Van Coevorden. De beweging brengt mensen uit diverse gemeenschappen samen met als doel de politieke realiteit in Israël en Palestina te veranderen.

Onzekere toekomst van het staakt-het-vuren

In de beginfase van de oorlog was Standing Together een van de weinige organisaties die opriep tot een staakt-het-vuren. “Dat was zeker niet populair, maar inmiddels is er meer draagvlak voor,” zegt Van Coevorden. 

“Wij steunen elk initiatief dat geweld en menselijk leed stopt of vermindert. Dit staakt-het-vuren is een noodzakelijke eerste stap, maar het moet gepaard gaan met een rechtvaardige politieke oplossing die de onderliggende oorzaken van het conflict aanpakt, zoals de bezetting en structurele ongelijkheid. Hoewel er nu een staakt-het-vuren is, blijft de situatie onzeker.” 

Er heerst nog onduidelijkheid over de tweede en derde fase van het akkoord. Terwijl de eerste fase inmiddels is gestart op zondag 19 januari 2025, moeten de details van de volgende fases nog worden uitgewerkt. 

De eerste fase van dit akkoord duurt zes weken. Op de zestiende dag, 4 februari, zou de onderhandeling over de tweede fase van start gaan. Maar dat liep niet volgens plan, omdat Israël de vrijlating van meer dan 600 Palestijnse gevangenen had uitgesteld. Israël zou niet zeker zijn geweest of Hamas de gijzelaars echt zou vrijlaten. Hamas heeft op 22 februari dan toch zes Israëlische gijzelaars vrijgelaten. In ruil zou Israël dus de meer dan 600 Palestijnse gevangenen vrijlaten, maar de Israëlische regering had dat weer uitgesteld tot 27 februari. Uiteindelijk liet Israël hen vrij, in ruil voor de overdracht van de lichamen van vier gijzelaars. De Israëlische regering zegt zo te handelen, omdat Hamas propaganda zou hebben gebruikt tijdens het vrijlaten van de gijzelaars. 

Hamas weigert echter deze beschuldigen aan te nemen en zegt dat Israël zo het akkoord in gevaar brengt. De vertraging van het vrijlaten van de Palestijnse gevangenen door Israël en het uitstellen van de onderhandelingen voor een tweede fase heeft de spanningen verder verhoogd.

De eerste fase van de wapenstilstand is vorig weekend afgelopen, zonder een overeenkomst over verdere stappen. Over een tweede fase moet nog onderhandeld worden. Israël heeft wel ingestemd met een verlenging van het tijdelijke staakt-het-vuren met zes weken, tijdens de Ramadan, een heilige maand voor de moslims, en Pesach, een heilige week voor de Joodse gemeenschap, zoals voorgesteld door de Verenigde Staten. 

In dit VS-voorstel moet Hamas wel de helft van de overgebleven gijzelaars in de Gazastrook vrijlaten op de eerste dag deze verlenging. De andere overgebleven gijzelaars moeten aan het einde van deze periode, wanneer er een permanente wapenstilstand wordt bepaald, vrijgelaten worden.

Maar Hamas heeft dit voorstel afgewezen en dringt aan op de uitvoering van de tweede fase van de wapenstilstand. Fase twee bestaat uit een permanente wapenstilstand, de vrijlating van meer gijzelaars en het vertrek van alle Israëlische militairen uit de Gazastrook. In de derde fase ligt de focus op de wederopbouw.

De Israelische regering reageert ongenadig
De Israelische regering reageert ongenadig, omdat Hamas niet akkoord gaat met het VS-voorstel, en besluit om de levering van humanitaire hulp aan de Gazastrook stop te zetten. Hierdoor is het op dit moment onzeker wat er precies zal gebeuren met de voortzetting van het staakt-het-vuren. Er is momenteel geen actieve wapenstilstand van kracht. 

Kritiek op staakt-het-vuren

Ook is er veel kritiek op de doelen van het staakt-het-vuren in Gaza. Hoewel het staakt-het-vuren specifiek gericht is op de situatie in Gaza, zorgt het geweld op de Westelijke Jordaanoever voor tegenstrijdigheid. 

Israël voert momenteel verschillende militaire operaties uit op de Westelijke Jordaanoever, vooral in de vluchtelingenkampen. Volgens het Israëlische leger is deze actie er om de plek te 'neutraliseren van de terreur en de veiligheid van de Israëlische burgers te garanderen'. Maar deze operaties houden grond- en luchtaanvallen in, die vernielingen hebben veroorzaakt en tientallen onschuldige Palestijnse slachtoffers hebben gemaakt. Hierdoor is er een risico op het vergroten van het conflict.

Hoewel het staakt-het-vuren in Gaza bedoeld is om het geweld tussen Israël en Hamas te stoppen, gaan de militaire acties op de Westelijke Jordaanoever dus door, wat lijkt op een voortzetting van Israëls bredere beleid in andere Palestijnse gebieden.

“De Israëlische regering en het oorlogskabinet stellen dat hun doel is om Hamas uit te schakelen, de gijzelaars vrij te laten en zowel ontheemde Israëli’s als Palestijnen naar huis te laten terugkeren”, zegt Charlotte Van Coevorden. “Maar in werkelijkheid betekent het uitschakelen van Hamas slechts een verzwakking van de militaire tak, terwijl de ideologie blijft voortbestaan. Dit conflict creëert een nieuwe generatie zwaar getraumatiseerde Palestijnen, die mogelijk geen andere uitweg ziet dan geweld en verzet tegen Israël. Zolang er geen perspectief is op een rechtvaardige en duurzame toekomst, blijft de vicieuze cirkel van geweld zich herhalen. Er is geen haalbaar doel voor deze oorlog zonder een politieke oplossing die de onderliggende oorzaken aanpakt.”

Daarboven gebruikt Israël uithongering als een wapen tegen de Palestijnen, door humanitaire hulp te blokkeren aan de Gazastrook.
Daarboven gebruikt Israël uithongering als een wapen tegen de Palestijnen, door humanitaire hulp te blokkeren aan de Gazastrook. Dit wordt beschouwd als schending van het internationale humanitaire recht en vergroot het conflict enkel.

Een alternatieve weg vooruit

Volgens Van Coevorden komt het voortzetten van de oorlog enkel de leiders ten goede, niet de burgers. “Niemand gaat ergens naartoe, dus de logica van confrontatie moet plaatsmaken voor een politieke oplossing om het geweld te stoppen,” zegt Van Coevorden. “Joodse veiligheid zal niet worden gegarandeerd door hogere muren en meer militaire acties, net zomin als Palestijnse vrijheid en gerechtigheid.” Om de politieke realiteit in Israël en Palestina te veranderen en een echte politieke wil te creëren, is het volgens Standing Together essentieel om gemeenschappen te verenigen rond gedeelde doelen. De organisatie zet zich daarom in om solidariteit te versterken en bruggen te bouwen tussen Joodse en Palestijnse gemeenschappen. Zo organiseert de beweging educatieve evenementen die mensen weerbaarder maken tegen racistische aanvallen en haatspraak. 

“Ze hebben verschillende student chapters verspreid over Israël, waarin Palestijnse en Joodse burgers in het land samenwerken. En ze zetten zich in voor de bescherming van humanitaire hulp voor Gaza tegen aanvallen van kolonisten”, legt Van Coevorden uit. 

Daarnaast voerden ze campagnes, toonden ze beelden van Gaza op billboards in de publieke ruimte en organiseren ze protesten tegen het regeringsbeleid. 

Vandaag op de hoogte van de wereld van morgen?