Ik ben geschokt en ontzet dat twee VUB-studenten deze donderdag een disciplinaire hoorzitting moeten ondergaan als gevolg van protestacties op de campus met betrekking tot wat het hoogste gerechtshof ter wereld heeft vastgesteld als een waarschijnlijke genocide.

Ik heb het genoegen gehad om bij meerdere gelegenheden aan de VUB te doceren, heb een toespraak gehouden tijdens een diploma-uitreiking aan het Vesalius College en heb meerdere keren mijn boeken en films over de wereldwijde wapenhandel, conflicten, corruptie en genocide op de campus gepresenteerd. Ik ben momenteel bezig met het schrijven van een boek voor wereldwijde publicatie over de conflicten in Jemen en Palestina/Israël.

Ik ben een voormalig parlementslid van het Afrikaans Nationaal Congres in Zuid-Afrika, waar ik diende onder Nelson Mandela. Een van mijn boeken, The Shadow World: Inside the Global Arms Trade, is verfilmd tot een bekroonde documentaire met de Ensor-prijswinnende Belgische regisseur Johan Grimonprez.

Ik ben de zoon van een Oostenrijkse Holocaustoverlevende die tientallen familieleden verloor, voornamelijk in Auschwitz, waar ik lezingen heb gegeven over genocidepreventie voor het Auschwitz Institute. Ik heb ook de allereerste motie over de Holocaust ingediend in de hele geschiedenis van het Zuid-Afrikaanse parlement. Ik ben een trotse Jood en een levenslange antiracist, die aartsbisschop Desmond Tutu als vriend, mentor en supporter van mijn werk beschouw.

Het protest in kwestie was gericht tegen het Belgische parlementslid Koen Daniëls, die een kritiekloze supporter is geweest van Israël en zijn genocidale acties. Volksvertegenwoordigers, die acties steunen die wat veel vooraanstaande juridische geesten hebben gedefinieerd als waarschijnlijke genocide, oorlogsmisdaden en extreme schendingen van het internationaal recht, moeten bereid zijn publieke afkeuring te ondergaan voor hun acties die velen als onverdedigbaar zouden beschrijven.

Onderworpen worden aan luid, zelfs onbeleefd protest is het lot van de gekozen volksvertegenwoordiger. Toen ik parlementslid was, moest ik regelmatig kwelling, protest en verbaal misbruik ondergaan voor mijn standpunten over kwesties die veel minder belangrijk waren dan het afschuwelijke conflict dat we in Israël/Palestina hebben zien ontvouwen.

Bovendien moet een universiteitscampus een plaats zijn van krachtige betwisting van ideeën en opvattingen. Anders faalt het in zijn primaire taak als plaats van leren en onderzoek. Alle campussen waar ik het voorrecht had te studeren – de Universiteit van Kaapstad, de Universiteit van Californië in Berkeley, Kings College Cambridge University, de London School of Economics en zelfs de London Business School – hebben deze essentiële kenmerken getoond.

Dat studenten, en alle weldenkende mensen, verontwaardigd zijn over wat er in het Midden-Oosten gebeurt, is het minste wat we mogen verwachten op dit absoluut cruciale moment in de menselijke geschiedenis. Niet alleen zijn tienduizenden mensen op de meest afschuwelijke manieren afgeslacht, maar ook de toekomst van de internationale rechtsorde, de oorlogsregels en de fundamenten van onze rechtssystemen thuis en wereldwijd staan op het spel. Onbeleefd, luidruchtig of ronduit onbeschoft gedrag van studenten in deze context is te verkiezen boven apathie, onwetendheid of stilte.

En ik herhaal: gekozen vertegenwoordigers, betaald door de belastingbetaler, om alle burgers te dienen, moeten bereid zijn de consequenties van hun politieke standpunten te dragen. Het ontzeggen van het recht van studenten om hun gepaste verontwaardiging te uiten, zou naar mijn mening een ernstig falen van een universiteit betekenen.

In het jaar dat ik Johanna Pinket ken, een van de betrokken studenten, heb ik haar leren kennen als iemand die zeer intelligent is, buitengewoon goed geïnformeerd over wereldwijde en binnenlandse politieke kwesties en diep gepassioneerd en toegewijd aan kwesties van antiracisme, rechtvaardigheid en gelijkheid. Ik heb haar bedachtzaam en moedig gevonden.

Op een recent evenement waar Johanna voorzat en ik op de campus sprak, was ze indrukwekkend beleefd, bedachtzaam maar rechtlijnig en uitdagend tegenover alle sprekers en het publiek. In feite heeft ze mij getroffen als een student waar de VUB trots op zou moeten zijn.

Met het bovenstaande in gedachten zal het geen verrassing zijn dat ik dit disciplinaire proces raadselachtig, betreurenswaardig en diep verontrustend vind.

Inderdaad, als de studenten door de universiteit in deze zaak worden gestraft, zou ik het uiterst moeilijk vinden om mijn lange, wederzijds productieve en fijne band met de VUB voort te zetten.

De universiteit zou gefaald hebben in haar primaire taak: het ontwikkelen van bedachtzame, toegewijde, onderzoekende geesten die de wereld voor iedereen beter zullen maken. Ze zou de kant van privilege en macht hebben gekozen. Op een moment dat degenen die met beide zijn begiftigd, een rampzalige puinhoop van de wereld hebben gemaakt, de eerste live-gescreende genocide ter wereld mogelijk hebben gemaakt, gefaciliteerd en geweigerd te veroordelen.

Steun hier de crowdfunding die voor de twee studenten is gestart: VUB Disciplinary Proceeding Against Pro-Palestinian Students | GoGetFunding

Andrew Feinstein is een Zuid-Afrikaans politicus, activist en auteur.

Lees ook ons interview met hem: Andrew Feinstein: “Wat Zuid-Afrika ons leert, is dat mensen van verschillende rassen, religies en achtergronden samen kunnen leven”