Meer dan een maand later, blijven Israëlische troepen gestationeerd in het gebied waar de Verenigde Naties patrouilleert. Overheidsgebouwen worden ingepalmd en inwoners ondervraagd. Recente acties van soldaten en kolonisten doen vragen rijzen over Israëlische plannen voor Syrië op lange termijn.

“De gebieden zijn een deel van het Land Israël en vol plaatsen met Joods erfgoed, we hebben elk recht om deze gebieden te bezitten en te annexeren”

Azen op Syrië

Op dezelfde dag blogde Uri Tzafon, een Israëlische kolonistenbeweging die zuidelijk Libanon opnieuw wil bezetten: “Ook in Syrië, moeten we tenminste 10 kilometer diep gaan en het hele Hermon gebergte recupereren. Joodse nederzettingen zorgen voor generaties Israëlische controle.”

Nachala, een kolonistengroep die pleit voor Israëlische hervestiging in Gaza, riep ook op om Syrië te bezetten in het belang van de veiligheid: “Wie nu nog denkt dat het mogelijk is om ons lot in de handen te laten van een buitenlandse partij– verloochent Israël’s veiligheid!” Het bericht bevatte een Bijbelse kaart van Israëls grondgebied, dat Libanon volledig en het grootste deel van Syrië en Irak omvat.

Terwijl sommige kolonisten het argument van veiligheid gebruiken voor die nederzettingen, hebben anderen meer transparante redenen. Yaakov Socol, een lid van Uri Tzafon, schreef in een opiniestuk op de Israëlische rechtse nieuwswebsite Arutz Sheva:

“De gebieden in kwestie zijn een deel van het Land Israël en vol plaatsen met Joods erfgoed. We hebben elk recht om deze gebieden te bezitten en te annexeren bij de Israëlische Staat… Dit gaat niet over een land van een ander volk overnemen, maar over een gebied overnemen dat eerst van ons was… dit zijn onze gebieden waar we recht op hebben.

Om ons voortbestaan te verzekeren, in deze gebieden in de verre toekomst, moeten Joodse nederzettingen worden gesticht op de ruïnes van Arabische dorpen.”

Kaart met de geschatte locaties van Israëls militaire uitbreiding in Libanon en Syrië, waarbij donkerblauw de laatste opmars midden december ‘24 aangeeft, gemaakt met behulp van gegevens van satellietbeelden, geolocatie en Israëlische militaire verklaringen. (Ahmad Baydoun)

My Israël, dat zichzelf beschrijft als een Zionistische Israëlische online beweging, postte afbeeldingen van soldaten die de Israëlische vlag hijsen op de Hermonberg met een onderschrift in het Hebreeuws: “Syrië: De natie van Israël leeft”. Er ging ook een video rond van, zo wordt beweerd, biddende Orthodoxe Joden in het Syrische dorp Hader.

Volgens de Israëlische nieuwssite The Hottest Place in Hell, werd een video gedeeld in Uri Tzafon’s WhatsApp groep, waarbij leden zich verwonderden over hoe de activisten een gesloten militair gebied binnen geraakten. Een lid van Uri Tzafon schreef dat ze : “waarschijnlijk binnengingen met hulp van een van de soldaten in het gebied, dat gebeurt regelmatig. Ze zouden niet binnen gegaan zijn zonder de medewerking van soldaten.”

“Religie komt vaak ter sprake, maar in Syrië is het simpelweg een uiting van onze sterke positie daar”

De website detailleerde ook hoe de ideologie van Messiaanse soldaten het Israëlische leger infiltreert. Beeldmateriaal van reservisten die een Torah boekrol meebrengen naar hun post in Syrië ging viraal op Israëlische sociale media. (De Torah zijn de eerste vijf boeken van de Hebreeuwse bijbel, nvdr.)

In een gesprek met The Hottest Place in Hell vertelde een soldaat hoe, nadat ze Syrië waren binnengegaan, een andere soldaat over de radio zei dat hij “erg opgewonden was dat we hier waren” en afsloot met: “Gezegend zijt gij, heer, die Israëls grenzen verlegt.” “Religie komt vaak ter sprake, maar in Syrië is het simpelweg een uiting van onze sterke positie daar”, vertelde de anonieme soldaat.

Door de invallen van Israëlische strijdkrachten in Libanon en Syrië in 2024, werd veel gespeculeerd over Israëls oorlogsdoel. Het is niet enkel gericht op de eliminatie van Hamas, maar ook op de vestiging van een rijk in het Midden-Oosten. “In al deze verwarring, zit een imperialistisch project, in zekere zin, Groter-Israël op steroïden,” zei Shaul Magid, een professor Joodse Studies aan de Harvard Divinity School op MintPress News.

De definitie van ‘Greater Israel’ varieert, maar in het algemeen verwijst het naar de staat Israël die haar grondgebied uitbreidt met wat voorstanders beschouwen als het historische, Bijbelse land Israël. Sommigen definiëren dit als Israëlische soevereiniteit van de Middellandse Zee (Gaza inbegrepen) tot de bezette Westelijke Jordaanoever, Soms ook met het Sinaï schiereiland en de bezette Golanhoogten. Anderen stellen voor dat het zich uitstrekt van de Eufraat tot de Nijl.

“De Hermonberg zal ofwel permanent of formeel worden (bezet) in de zin dat het zal worden beschouwd als soeverein Israëlisch grondgebied,” zei Palestijns-Nederlands commentator Mouin Rabbani aan MintPress News.

Golanhoogte in 2010 Juhele_CZ / CC0 1.0.

“Israël heeft de hoogste piek van Syrië ingenomen, wat heel nuttig is voor militaire inlichtingendiensten,” zei Rabbani en het gaat ook over vruchtbaar, waterrijk gebied. “De hoofdreden waarom dit gebeurt is niet zozeer ideologische, territoriale uitbreiding, Groter-Israël, enzovoort, maar vooral om Israëlische hegemonie te stichten in het Midden-Oosten, en in het bijzonder voor een beslissende Israëlische invloed over hoe het verdergaat in Syrië.

Wie zit achter de kolonistenbeweging in Syrië?

De Uri Tzafin beweging werd gesticht om Yisrael Socol te herdenken, een Israëlische soldaat die gedood werd in Gaza in januari 2024. Socol pleitte voor nederzettingen in de belegerde Gazastrook, maar droomde ook van de verovering van Libanon.

“Zelfs toen hij tegen de vijand streed en de Gazastrook bezette, wist hij dat de hele oorlog in het zuiden enkel een prelude was voor de grote oorlog in het noorden,” zo staat er op de Uri Tzafon’s website. “Hij zag de oorlog in Gaza in de schaduw van de aankomende oorlog in Libanon, en in de schaduw van de Tempelberg.” Zijn familie graveerde zelfs het volgende op zijn grafsteen: “Ik zag jou, Gaza, in de schaduw van de Libanese ceders.”

Na zijn dood bezocht Amos Azaria, een professor aan Ariel University in de Israëlische nederzetting Ariel, Socol’s familie en besloot na hun gesprekken, de Uri Tzafon beweging op te richten, als eerbetoon aan Socol.

Israël heeft de hoogste piek van Syrië ingenomen, heel nuttig voor militaire inlichtingendiensten, en het is ook een vruchtbaar, waterrijk gebied

Nachala werd gesticht door Rabbi Moshe Levinger, een leider van Gush Emunim (het Blok van de Gelovigen), een messiaanse Joodse beweging die oproept om nederzettingen te stichten in de Palestijnse bezette gebieden van 1967.

Prominente settler-activiste Daniella Weiss is nu leidster van de beweging. De organisatie haalde in 2021 de headlines van het nieuws, omdat ze de Evyatar uitkijkpost hadden gevestigd in het noorden van de Westelijke Jordaanoever.

Die beweging worden gul gefinancierd uit verschillende bronnen, ook via donaties op crowdfunding websites als Charidy and Peach. MintPress News contacteerde Charidy en Peach met de vraag waarom het campagnes voor Joodse nederzettingen in bezet gebied – wat indruist tegen internationaal recht – op hun platform toelaat, maar ontving geen antwoord. Uri Tzafon en Nachala antwoordden ook niet op MintPress News’ verzoek voor een interview.

Van militaire bases tot koloniale voorposten

Een week na de val van Assad in Syrië, keurde de Israëlische regering plannen goed om nederzettingen uit te breiden in de bezette Golanhoogten, die Israël tijdens de Zesdaagse Oorlog in 1967 veroverde. Netanyahu zei dat hij de kolonistenbevolking wil verdubbelen in de Golan. Momenteel telt deze ongeveer 30.000 verspreid over 35 nederzettingen.

Zuid-Libanon en Zuid-Syrië maken al lang deel uit van de Zionistische visie van een Joodse staat

Het Israëlische parlement steunt zowel een uitbreiding van kolonies in de Golan, als het idee om ook elders Syrisch land te koloniseren. “De Staat Israël moet een veiligheidszone tegen het nieuwe jihadi-regime in Syrië innemen, die de Hermonberg en een belangrijk gebied dichtbij de grens bevat,” zei Israëlisch parlementslid Zvi Sukkot. “De politieke en militaire kost is waarschijnlijk lager dan ooit… het veiligheidsvoordeel is enorm.”

VS Apache-helikopter (genoemd naar een in de VS uitgemoord volk) van het Israëlische leger lanceert een Hellfire-raket. Foto: MinoZig/CC BY-SA 4:0

Amichai Chikli, Israël’s Minister van Diaspora, die lid is van Netanyahu’s Likoed partij, schreef op X: “Israël moet dringend de controle over de top van de Hermonberg hervatten, en een nieuwe verdedigingslinie vastleggen volgens de lijnen van het staakt-het-vuren in 1974. Jihadisten mogen zich niet nabij onze gemeenschappen vestigen.”

En in juni 2024, op Uri Tzafon‘s “Eerste Libanon Conferentie”, vertelde Dr. Hagi Ben Artzi, Netanyahu’s zwager en lid van Uri Tzafon, de deelnemers dat Israëls grenzen uitgebreid zouden moeten worden tot Syrië – volgens wat in de Bijbel beloofd is. “We willen zelfs geen enkele meter verder dan de Eufraat. We zijn bescheiden maar wat ons was beloofd, moeten we veroveren”, zei Ben Artzi.

“Ze hebben nieuwe kolonisten nodig om het land en het water te controleren, en een nieuwe koloniale macht om de controle over het gebied te behouden”

Zuid-Libanon en Zuid-Syrië maken al lang deel uit van de Zionistische visie van een Joodse staat. Zionistische leiders onderhandelden met het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk om deze gebieden toe te mogen voegen.

“Ze zeiden dat ze die landen nodig hadden om honderdduizenden Joden van over de hele wereld, op te nemen,” vertelde Nizar Ayoub, stichter en directeur van Al-Marsad, een Arabische mensenrechtenorganisatie werkzaam in de Golanhoogten, aan MintPress News. “Zuid-Libanon en Zuid-Syrië zijn heel cruciaal voor de toekomst van Israël.”

Dr. Nazeh Brik, onderzoeker bij Al-Marsad, benadrukt dat militaire controle vaak dient als aankondiging van latere Israëlische kolonisatie – net zoals in de Westelijke Jordaanoever en Golan gebeurt. “De meeste nederzettingen begonnen als een militaire basis, en dan werd het een burgerlijke nederzetting”, zei Brik.

Lokale Syrische bronnen zeggen dat Israël dorpen bezet die ver buiten de bufferzone liggen: Arab al-Sudi, Shabraq, Sihyun, Nofa en het oosten van Sayda. Israëlische troepen hebben ook de controle over Syrische waterbronnen, inclusief de Saharan al-Julan Dam. Controle over de watervoorraad maakt deel uit van de koloniale strategie, verklaarde Ayoub.

“Israël zal het nieuwe bezette gebied niet verlaten,” zei Ayoub. “Ze hebben nieuwe kolonisten nodig om het land en het water te controleren, en een nieuwe koloniale macht om de controle over het gebied te behouden.” En met Uri Tzafon en Nachala, hebben ze al Israëli’s die klaar zijn om die verantwoordelijkheid te dragen.

Dit artikel verscheen eerder op Mintpress News. De vertaling is van Katrien Vandegaer.