“Wij zijn werkende mensen. We geven al onze energie en sommigen zelfs hun leven. Een beetje respect mag wel.” Aan het woord is Luc, de brandweerman en syndicalist bij ACOD die samen met zijn collega van het ACV toegezegd heeft om even met ons te spreken over waarom ze vandaag op straat komen.
“Een beetje respect mag wel”
Ze zijn met veel vandaag, de werkende mensen die vandaag op straat komen om respect te vragen. Onder de tienduizenden betogers zijn er opvallend veel leerkrachten aanwezig. Meer dan 24.000 onderwijsmensen waren ingeschreven voor deze actie, een record, en dat is geen toeval. Als de zogenaamde supernota van Bart De Wever realiteit zou worden, zouden zij maandelijks honderden euro pensioen kunnen verliezen.

Een delegatie van de brandweer op de betoging.
Lees hier wat de regeringsonderhandelaars van plan zijn met de pensioenen van leerkrachten.
Verkeerd geïnformeerd?
Dat terwijl het onderwijs kreunt onder een acuut lerarentekort en het absoluut noodzakelijk is om het beroep aantrekkelijker te maken. “Op mijn vorige school was er zo’n groot tekort dat de leerlingen zowat de helft van de tijd studie hadden”, vertelt een beginnende leerkracht. “Er zijn nu al veel goede leerkrachten die ermee stoppen omdat ze in de privésector meer kunnen verdienen vertelt een andere.”
Volgens Peter De Roover van de N-VA komen de mensen op straat “op basis van heel veel verkeerde informatie” maar wanneer we aan een van de betogers vragen waar hij zijn informatie vandaan haalt, blijkt dat uit de supernota van Bart De Wever te zijn.
De betogers zijn net opmerkelijk goed geïnformeerd. “Ik heb deze ochtend nog de supernota nog eens doorgenomen op jullie site”, zo vertelt hij.
Lees hier de supernota en onze analyse erover.
Onderhandelaars onder druk
Dat De Roover er alles aan doet om de leerkrachten gerust te stellen dat de soep niet zo heet gegeten zal worden als hij in die supernota wordt opgediend, toont wel aan dat de acties van de vakbonden de onderhandelaars onder druk zetten. Dat blijkt verder ook uit het feit dat onder de betogers ook verschillende parlementsleden van Vooruit aanwezig zijn, dat zelf aan de onderhandelingstafel zit.
Zo veel boze mensen, om spontaan vrolijk van te worden
Ook onder de betogers zelf leeft het gevoel dat ze een impact hebben. “We hebben net een selfie genomen met de collega en we waren allemaal aan het lachen”, vertelt een jonge betoger. “Ik dacht eerst, moeten we niet boos kijken, maar neen: we zijn blij dat we hier allemaal samen zijn om ons te laten horen en voor onszelf op te komen.” Het is inderdaad opvallend, wanneer veel boze mensen samenkomen, lijken ze daar spontaan vrolijk van te worden.
Dit bericht op Instagram bekijken
Contractbreuk
Het mag duidelijk zijn dat de acties de onderhandelaars van CD&V en Vooruit nerveus maken. Vanuit deze twee partijen kwamen er al echo’s dat ze de pensioenhervormingen slechts geleidelijk willen doorvoeren.
Maar daar willen de betogers niets van horen. Zij beschouwen de voorgestelde plannen als een contractbreuk en die zullen het lerarentekort alleen maar doen toenemen. Eventuele hervormingen van de pensioenen zijn voor hen enkel toelaatbaar in het kader van een algemeen loopbaanpact.
Het vaak gehoord argument dat de onderwijspensioenen hoog zijn in vergelijking met de privésector wordt hier van tafel geveegd. In de privé kunnen werknemers heel vaak rekenen op een aanvullend pensioen, bovenop een bedrijfswagen, maaltijdcheques en andere voordelen. Allemaal zaken die in het onderwijs ontbreken.
Twee visies op democratie
Als je een aantal opiniemakers in de grote media mag geloven, is de actie van de vakbonden vandaag totaal onaanvaardbaar. Daaruit spreekt naast een grotere sympathie voor de werkgevers dan de werknemers ook een bepaalde visie op democratie. Die visie laat zich als volgt samenvatten: Het volk mag één keer haar stem uitbrengen en moet vervolgens zwijgen en luisteren naar de politieke leiders die de regering vormen.
De mensen over wiens leven er onderhandeld wordt kunnen ook een tegenmacht vormen ten opzichte van hun politieke leiders
De dynamiek die actiedagen zoals deze op gang brengen (elke dertiende van de maand tegen de plannen van Arizona), brengt een heel andere visie op democratie tot uiting. Het is een visie waarin de mensen over wiens leven er nu onderhandeld wordt zich daar ook over kunnen informeren, hun mening uiten over wat er met hun stem gedaan moet worden en een tegenmacht kan vormen ten opzichte van hun politieke leiders.
Bieden de grote media een platform voor de visie van de machthebbers op democratie, dan biedt DeWereldMorgen een platform waarop het democratisch debat binnen de tegenmacht zich kan ontplooien.