Hoewel annexatie al jaren op de Israëlische agenda staat, ziet de extreemrechtse Israëlische minister van Financiën Bezalel Smotrich dit moment als een ‘grote kans’ die, vanuit Israëlisch oogpunt, niet mag worden gemist.

“Ik hoop dat we een geweldige kans zullen hebben met de nieuwe Amerikaanse regering om volledige normalisatie (van de Israëlische bezetting) te creëren”, werd de minister geciteerd in de Israëlische media.

Trump zei dat Israël “zo klein” is op de kaart en vroeg zich af: “Is er een manier om meer te krijgen?”

Het is niet de eerste keer dat Smotrich, samen met andere Israëlische extremisten, een verband legt tussen de komst van Donald Trump naar het Witte Huis en de illegale uitbreiding van Israëlische grenzen.

Israëlisch extreemrechts is optimistisch over de mogelijke herintrede van Trump om twee redenen. Ten eerste is er de Israëlische ervaring tijdens Trumps eerste ambtstermijn, waarin de Amerikaanse president Israël toestond om soevereiniteit te claimen over illegale nederzettingen, de Syrische Golanhoogten en het bezette Oost-Jeruzalem.

Ten tweede zijn er Trumps recente uitspraken in de aanloop naar de verkiezingen, die door velen als een impliciete steun voor verdere annexaties worden gezien.

Tijdens een evenement van de pro-Israëlische groep Stop Antisemitism afgelopen augustus, zei Trump dat Israël “zo klein” is op de kaart en vroeg zich af: “Is er een manier om meer te krijgen?” Deze absurde opmerking bracht vreugde onder Israëlische politici, die het beschouwden als een groen licht voor verdere annexaties.

Israëls koloniale uitbreidingsplannen hebben de afgelopen dagen ook een impuls gekregen. Na de val van Bashar al-Assads regime in Syrië begon Israël direct grote delen van het land binnen te vallen, tot aan het Quneitra-gouvernement, minder dan 20 kilometer van Damascus.

Wat in Syrië gebeurt, dient als model voor wat de komende maanden in de Westelijke Jordaanoever kan worden verwacht.

De annexatie wordt mogelijk gemaakt door Amerikaanse en westerse steun en internationale stilte

Israël bezette bijna 70 procent van de Syrische Golanhoogten in 1967 en verstevigde de illegale bezetting van dit Arabische gebied door het in 1981 formeel te annexeren via de zogenaamde Golan Heights Law.

Deze illegale stap volgde kort na een andere annexatie: die van het bezette Palestijnse Oost-Jeruzalem in het voorgaande jaar. Hoewel de Westelijke Jordaanoever niet formeel werd geannexeerd, werden de grenzen van Oost-Jeruzalem ver buiten de historische grenzen uitgebreid, waardoor grote delen van de Westelijke Jordaanoever werden opgeslokt.

De Westelijke Jordaanoever, net als Oost-Jeruzalem en de Golanhoogten, worden internationaal erkend als illegaal bezet gebied. Israël heeft geen juridische basis om deze gebieden te bezetten, laat staan te annexeren. Dit wordt echter mogelijk gemaakt door Amerikaanse en westerse steun en internationale stilte.

Waarom juist nu?

Naast de ‘grote kans’ die verband houdt met de terugkeer van Trump aan de macht, denkt Israël dat het vermogen om een genocidale oorlog tegen Gaza te voeren zonder enige internationale interventie om de vernietiging te stoppen, de annexatie van de Westelijke Jordaanoever tot een veel minder belangrijke kwestie op de internationale agenda maakt.

Hoewel het Internationaal Gerechtshof (ICJ) op 19 juli een duidelijke uitspraak deed over de onwettigheid van de Israëlische bezetting, en het Internationaal Strafhof (ICC) op 21 november arrestatiebevelen uitvaardigde tegen hoge Israëlische leiders, werd er geen actie ondernomen om Israël verantwoordelijk te houden.

De annexatie van de Westelijke Jordaanoever zal dat waarschijnlijk niet veranderen, vooral omdat Israël zijn oorlogen en illegale acties uitvoert met directe steun van de VS. De Democratische regering van Joe Biden heeft alle Israëlische oorlogen gefinancierd en gesteund, inclusief de huidige genocide. Trump zal naar verwachting even gul zijn, of op zijn minst niet kritisch.

Minister Smotrich heeft plannen om “de afdeling te sluiten als onderdeel van de beoogde Israëlische annexatie van het gebied”

Met dit alles in gedachten is de annexatie van de Westelijke Jordaanoever in de komende weken of maanden een reële mogelijkheid.

Volgens een bericht van de Times of Israel op 6 december heeft Smotrich al medewerkers van het ministerie van Defensie, die verantwoordelijk zijn voor Israëlische en Palestijnse civiele zaken op de Westelijke Jordaanoever, geïnformeerd over zijn plannen om “de afdeling te sluiten als onderdeel van de beoogde Israëlische annexatie van het gebied”.

Hoewel een dergelijke annexatie de juridische status van de Westelijke Jordaanoever niet zal veranderen, zal het ernstige gevolgen hebben voor de miljoenen Palestijnen die daar wonen. Annexatie zal waarschijnlijk gevolgd worden door een gewelddadige campagne van etnische zuivering, zo niet in de hele Westelijke Jordaanoever, dan zeker in grote delen ervan.

De annexatie zal ook de Palestijnse Autoriteit (PA) juridisch irrelevant maken. Deze werd opgericht na de Oslo-akkoorden om delen van de Westelijke Jordaanoever te besturen in afwachting van een toekomstige soevereiniteit die nooit werkelijkheid werd. Zal de PA ermee instemmen om functioneel te blijven als onderdeel van het Israëlische militaire bestuur van een nieuw-geannexeerde Westelijke Jordaanoever?

Palestijnen zullen zeker verzet bieden, zoals ze altijd al hebben gedaan. De aard van het verzet zal cruciaal zijn voor het al dan niet slagen van het Israëlische plan. Een breed gedragen Intifada (volksopstand, nvdr.) zal bijvoorbeeld het Israëlische leger overbelasten. Hoewel het leger waarschijnlijk ongekende vormen van geweld zal gebruiken om Palestijnen te onderdrukken, is het onwaarschijnlijk dat het zal slagen.

Een breed gedragen Intifada bijvoorbeeld zou het Israëlische leger kunnen overbelasten

Het annexeren van de Westelijke Jordaanoever op een moment dat Palestina, en in feite de hele regio, in beroering is, is een recept voor eeuwigdurende oorlog. Vanuit het perspectief van Smotrich en zijn medestanders is dit echter de werkelijke ‘grote kans’, omdat het hun politieke overleving voor jaren zal verzekeren.

Ramzy Baroud is journalist en hoofdredacteur van The Palestine Chronicle en auteur van verschillende boeken.

Dit artikel verscheen eerder op Counterpunch.